Hallo allemaal

Wees opnieuw welkom op mijn blog. Ik ben blij dat ik mijn gevoelens vandaag met jullie mag delen.

Mijn zoon Constantijntje is veel te jong heengegaan, ik kan zijn sterven maar niet verwerken. Hij had nog zo moeten genieten van het leven, zijn persoonlijke leven. Hij had net als ik vader moeten worden van kleine deugnieten. Spijtig genoeg was het hem niet gegund. Ik hoop dat het leven hierboven hem even gelukkig maakt als dat het hier op aarde had moeten zijn. Speciaal voor hem heb ik het gedicht 'Kinder-lyck' geschreven. Maar om zijn nagedachtenis door de eeuwen heen actueler te maken, paste ik de taal van mijn dichtstuk aan. Zo kan ook de hedendaagse lezer van mijn gedicht genieten.

            Constantijntje, mijn kindje in de hemel,
            jij bent mijn engeltje 
           die de leegheid in mijn leven, hier beneden
           lieflijk uitlacht met je schattige oogjes.

          ‘Vader,’’ zei hij, ‘’waarom ween jij?
           Waarom snotter jij op mijn lijk?
           Boven leef en zweef ik
           als jouw engeltje in het hemelrijk.”

           En ik blink er en drink er
           van al het goeds
           dat God schenkt aan vele zielen
           en voel me levendig door de overvloed.

           Leer dan, in het diepst van je gedachten, reizen
           naar een hogere gedachtenwereld, weg van het slijk
           van deze wereld, die zo vergankelijk is.
           De eeuwigheid overtreft het ogenblik.

Ik hoop, mijn lieve Constantijntje, dat je mijn woorden ooit zal ontvangen en zal genieten van dit gedicht. Want ik schreef het speciaal voor jou. Ik hou van je en zal je nooit vergeten. Dit lied is van toepassing op mijn liefde voor jou. Luister en huiver...

J. van den Vondel