Vandaag laatste dag in Washington DC. Gisteren reden we eerst iets buiten de hoofdstad naar Mount Vernon. Hier kregen we een rondleiding op het Georges Washington's Estate. De eerste president van de USA had een mooi landgoed gekozen en ligt daar ook begraven. Daarna gingen we op de koffie in The White House, maar den Barack en zijne Michele waren niet thuis. Dat huisje is kleiner dan ik dacht en ik zou liever op Mount Vernon wonen dan daar. In de namiddag heb ik mij stierlijk verveeld, het Natural History Museum is echt niets voor mij. (Een hoop beenderen en stenen) Bij georganiseerde reizen is dit nu eenmaal niet te vermijden. De avond, onze laatste samen met de groep, heeft gelukkig alles goedgemaakt. In het hotel wemelde het van " Men in Black", er was een bokswedstrijd voor liefdadigheid (?) in The Ballroom. Veel zonnebankbruin, botox en plastiek. En de cheerleaders van de Dallas Cowboys. Geen spek voor onze bek, 1000$ ingang en dan nog geen eten of drinken. Wij dus naar een Ierse pub/restaurant. Heel smakelijk gegeten en gedronken (Shepherds Pie, Guinness en Newcastle Browne Ale) Onze Duits bleek natuurlijk ook een notoir Whiskykenner en -drinker te zijn, Lieven ( collega Belg) en ik hebben hem natuurlijk nog wat opgestookt, waardoor hij een whisky vroeg en na een slok direct naar de "Restrooms" moest. Lieven dacht net als ik dat het de eerste keer was dat hij whisky dronk? Na geen goede nachtrust, verzamelden we deze morgen voor onze laatste dag samen van dit avontuur. Eerst naar Arlington Cemetery, een immens groot kerkhof, waar alleen militairen en congresleden (& hun gezin) worden begraven. Ook de voormalige president JFK, zijn vrouw, twee kinderen, en broers (Ted en ?) hebben daar hun laatste rustplaats. Jammerlijk geen tijd meer om naar de wachtswissel aan het graf van de onbekende soldaat te gaan kijken. We gingen terug naar The Mall in centrum DC en bezochten het National Air & Space Centrum. Hier waren we vrij, maar ik ging mee met een begeleid bezoek. Een oude Amerikaanse piloot, ( keek zo scheel als een otter, hoe hij op de juiste landingsbaan kon terechtkomen met zijn vliegtuig is mij een raadsel) vertelde zeer enthousiast over het begin van de luchtvaart. Ik ben maar meegegaan tot we aan het Space-gedeelte kwamen, dat vind ik niet interessant. Veel mooie en grote museumstukken daar: Hubble, Spirit of St.-Luis, maanlander, ... ( kijk maar eens via onderstaande link). Toen was het tijd om naar NY te vliegen. We reden nog langs het Pentagon op weg naar de luchthaven. Het is goed te zien aan de verschillende kleur van de stenen, waar het vliegtuig op 9/11 in het pentagon vloog. We landden in Long Island, waar de bus klaarstond om ons naar NY Manhattan te brengen. Langs de wegen was de schade van de storm goed merkbaar. Om het verkeer naar de binnenstad te beperken, mochten enkel wagens met minimum drie personen de stad binnen. We moesten ook rondrijden, want de tunnel onder de Hudson-rivier was afgesloten. Er is sinds gisteren een ook een tekort aan benzine, en veel tankstations waren afgezet (leeg) en aan andere stonden kilometers ( tot 5km) lange rijen auto's aan te schuiven. In NY was het busverkeer gratis, de metro reed nog niet en op taxi's was het meer dan 2uur wachten. Onze buschauffeur heeft ons dan maar elk aan zij hotel afgezet. Het was raar om door een donker Lower Manhattan te rijden, hier en daar maar licht. Overal stond een massa te wachtten aan de busstops, toen er een bus stopte, was het duwen, trekken, slaan om mee te kunnen. Als onze bus stopte, wilden er direct mensen mee, wat jammerlijk niet kon. ( privé, verzekeringen, ...) Ik voelde mij toch niet echt goed bij deze situatie en voelde me echt een ramptoerist. Hopelijk is er morgen al minder van dit te zien. Na mijn avondeten kreeg ik plots telefoon van Bert uit Californië. Hij wist dat in NY was en vroeg naar de situatie hier. Daar was het nog een goede 30°C. Hij vertelde mij het nieuws dat de marathon zondag niet doorgaat hier in NY. Dit vindt ik vooral spijtig voor Ted, onze Australische reisgezel die zich hierop al een jaar had voorbereid. (Kostprijs deelname was een 3500$ voor hem) Nu zit ik hier naar de NBA-basket NY Knicks- Miami Heat te kijken, straks nog mss de derby in LA (Lakers-Clippers). Nog wat voorbereiding voor morgen (Momu, Rockefeller, Ground Zero indien open, ...) en dan slapen. tot morgen, groeten, Kristof.
Vanmorgen startte de dag alweer met slecht nieuws. Het hotel voor het weekend in NY is gesloten wegens Sandy. Connections Brugge is dringend op zoek naar een alternatief, maar het is moeilijk, daar er weinig mensen kunnen vertrekken deze week en alles vol zit door de marathon zondag(47000 deelnemers). Verder vanmorgen telefonisch contact gehad met onze vrienden Down Under, de Jo, Hilde en Co. Zij stellen het daar zeer goed. Nu, na een korte vlucht zijn we in Washington DC aangekomen. Wat een mooie stad! We Bezochten vandaal Capitol Hill, het Capitool zelf en nog veel meer ( Memorial WO II, Vietnam, Lincoln, MLKing, ...).Verder nog een interessant persoon ontmoet, . Zie jullie e-mail. Vanavond dan toch bericht gekregen dat ze in New York een ander hotel hebben kunnen reserveren, nu nog zo snel mogelijk de vlucht van zondagavond bevestigd krijgen. We zitten nu in het Hilton Hotel, ook bekend van de aanslag op president Ronald Reagan. Deze avond zijn we gaan eten bij de Italiaan, aan de Pope-tafel met lazy-Susan! De uitleg bespaar ik je, te veel Chianti, Stella en Merlot voor het moment. Ik ga nu maar slapen, Groeten, Kristof
Eindelijk goed nieuws. Morgenvroeg vertrekken we rechtstreeks naar Washington DC, waar we dus 3 dagen zullen blijven ipv 2. We kunnen niet vliegen of zelfs rijden naar Pensylvania, Sandy heeft daar te veel schade aangericht, maar dus wel naar Washington. Dit betekend dat we Hershey's chocolate World en de Amish people zullen missen, wat op zich geen ramp is. De Belgische chocolade is toch beter, en volgens de gids zitten de Amish nog steeds zonder elektriciteit ;-) door de storm.
Nu, de Belgen hadden deze morgen sowieso de touwtjes in handen genomen. Samen met mijn Zottegemse reisgezel, hadden we de reisgids al voor de keuze gesteld. Tegen de middag moesten we weten of we morgenochtend konden vliegen en naar waar. Anders hadden we zelf al andere opties opgegeven, zoals Boston, Montréal of Ottawa. Zeker was dat we hierbij Niagara On The Falls niet nog een dag willen blijven. Water genoeg gezien. Vanmorgen dus de bus op voor wat sightseeing, maar de storm was zo erg dat we terug naar het hotel moesten keren of naar het winkelcentrum in Buffalo, aan het Eriemeer ( one of The Lakes van het Lake-district) De meesten kozen om dan toch maar te gaan shoppen. Het weer werd beter, zelfs wat zon, en dus stopten we toch maar aan de Amerikaanse zijde van de watervallen. Het is echt indrukwekkend als je daar net naast staat, de kracht van het water. Daarna dus toch maar gaan shoppen, een rondrit door de stad Buffalo ( zelfs de bar gezien waar voor het eerst "chicken-wings" werden geserveerd, dat is nogal iets hè ). Buffalo was een staal- industriestad, maar nu staat alles leeg en te verkrotten ( iets zoals in Luik-Seraing, maar 20x groter). O ironie, de enige werkende "plant" in die industriezone was een Ford-fabriek. Via het Erie-meer rijden we langs de Niagara rivier terug richting Falls. Onderweg bezoeken we nog kort de waterkrachtcentrale net naast de Universiteit van Niagara ( de woorden: " 't is hier geen schoolreis hè " weerklonken al). In het hotel aangekomen hadden we nog wat tijd over voor we gingen eten. Sommigen gingen wandelen, rusten of zwemmen. Ik ging naar het bovenste verdiep waar het wellness/spa van het hotel is. Daar een anti-stress massage gekregen (rug nek armen hoofd, 1/2 uurtje). Echt, dat doet deugd, men zou dat meer moeten doen. Nu, ik weet niet of alle stress weg is, maar je voelt je toch beter. We zij net terug van het avondeten, vandaag Steak! (Nog steeds geen hamburgers gegeten!) en de valiezen zijn zo goed als gepakt voor morgen. Ik ga nu nog naar de bar een afzakkertje gaan drinken, santé. groeten, Kristof.
Vandaag de groep leren kennen. We zijn slechts met twaalf en toch wel 6 Belgen zeker. Een tof gezin uit Zottegem (ouders, 2 zonen en dochter), die ook hadden geboekt bij Connections (Gent), maar zij waren wel op de hoogte gebracht van de verandering van startplaats. Verder een jong Duits koppel uit Bremen, die hetzelfde hebben voor gehad als ik, verkeerd hotel. Zij hebben gewacht tot de laatste vlucht naar Buffalo en zijn hier deze nacht rond 2u gearriveerd. Dan nog een Duitser, maar dan een echte! Man wat een eikel. Als er over iets wordt gesproken, gaat het na twee zinnen alweer over hem en hoe goed hij wel is in alles. Verder een Australiër, die zondag ook de marathon in NY zal meelopen ( of zwemmen) en dan nog twee Amerikaanse "vrienden" uit Texas. Vanmorgen bij het ontbijt kregen wij al het nieuws dat wij een dag extra in Niagara On The Falls zullen moeten blijven. Wegens het slechte weer zullen wij niet naar Harrisburg, Pennsylvania kunnen vliegen. We wachten nu nog af wanneer we kunnen vliegen en waar naar toe. ( naar Washington DC of direct terug naar New York. ) Deze morgen zij we dan naar Toronto gereden, rond het Ontario-meer, waar we de CN-Tower hebben bezocht. Door het slechte weer konden we niet te ver kijken, maar hadden toch een mooi zicht over de stad. Verder een rondrit door de stad langs de belangrijkste gebouwen. Daarna reden wij naar Niagara On The Lake. Een klein toeristisch stadje, waar de Niagara-rivier in het Ontariomeer stroomt. In een plaatselijke bar en omdat het uiteindelijk toch een aircruise is, dan maar een Beer-flight besteld. 5 bieren, waarvan het Belgische toch wel de lekkerste was ( meer dan waarschijnlijk een Hoegaarden, maar ik ben het niet zeker). Tijdens het bezoek aan de stad, kwam de storm al fel opzetten. En om onze Duitse vriend wat te temperen, heb ik een Poppy gekocht en gedragen, want het is bijna remembrance day(11 november). Het is opvallend dat, net als in Groot-Brittannië, hier veel Canadezen met een Poppy rondlopen. Het is hier ook een gekende wijnstreek (toch voor de Canadezen) en wij reden dan door de wijnvelden naar een wijnboer voor een bezoek en proeverij. Nu, veel moet je je er niet bij voorstellen, gewone tafelwijn, maar aan de prijs van 14 dollar per fles! Verder is de streek ook gekend voor de zeer zoete Ijswijnen. (35 á 40 $ voor 37,5 cl.!), maar in tegenstelling tot in Duitsland, waar de druiven maar één nacht vorst mogen hebben gekend en dan de volgende dag moeten geplukt worden, speelt dit hier allemaal geen rol. Ook als de druiven zes tot acht dagen bevroren zijn, gaat men ze plukken en maakt men hiervan wijn en spreekt men van Ice-wine. Toen was de storm echt begonnen en waaiden we met de bus terug naar het hotel. We gingen nog dineren in de Crowne Plaza, waar we eerst een lauwe, dikke Mushroom-soep kregen, dan lekkere Canadese Zalm met Mashed-potatoes, een stuk chocoladetaart voor dessert en een koffie. Daarna ging de groep slapen, maar ik vond het nog wat te vroeg. Ik ging nog eens een kijkje nemen in het Hard-Rock-Café van Niagara On The Falls en daarna een nachtmuts (Single Malt) in de bar van het hotel. Nu is het hier echt water aan het gieten en is Sandy gearriveerd. Tijd om te gaan slapen dus. ('T is ėėn uur of is het toch nog maar elf uur Bruten?) groeten en tot morgen, Kristof.
Tja, reizen is altijd een beetje avontuur zeker. Goede vlucht gehad van Washington naar NY en dan met taxi naar hotel! Als je toekomt, zie je niets van het hotel. In het midden van een verlichte straatgevel is er een ingang, waarna je met eer roltrap verderop naar boven wordt gebracht tot aan de receptiebalie. 's Avonds nog eens de "Librarian-bar" bezocht in het hotel. Prachtige vierkante bibliotheek-kamer, twee verdiepingen hoog, met in de hoek de bar, in het midden een pool-biljart met daaronder zeteltjes en sofa's. Op het niveau van het eerste verdiep rondom boeken in kasten en een loopplatform, net zoals in de films. 's Morgens om 5am wake-up call, want we moesten om 5u30 in de lobby zijn voor het vertrek van de air-cruise. Om 5u20 naar beneden, nog niemand te zien, terwijl vlug de F1-start checken. Dan pas begon de miserie! Om 6u00 nog steeds niemand te zien, dus telefoneren, geen antwoord, vlgs de lobby van het hotel is het startpunt van de reis verplaatst naar een ander hotel, maar welk. In België geen antwoord, want zondag, in Amerika van 't zelfde. De portier denkt te weten welk hotel, ik vlug taxi naar daar, maar nee, ook daar weten ze van niets. Papieren bij genomen, naar die prive-luchthaven dan maar. Niemand kent die luchthaven, dus opzoeken op internet, met taxi naar die luchthaven, gevonden, maar niemand van Mauiva-airlines te bespeuren. Gelukkig de taxi laten wachten, dan maar naar La Guardia en proberen een ticket voor een vlucht naar Buffalo of Niagara te kopen. Geen succes, ook niet op JFK, waar ik inmiddels ben naar toe gereden, want alle New Yorkers vluchten voor de orkaan. Dus, nogmaals iedereen op bellen, maar geen reactie. Ik begin al te denken dat die aircruise niet bestaat. Dus gebeld naar Hotel aan de Niagara Falls of er daar een kamer is gereserveerd voor mij en of ze weet hebben van een groep toeristen van Mauiva. Dit blijkt toch te kloppen, dus er was maar een oplossing, doen waar we best in zijn, een auto huren en van New York naar Canada rijden, 't is maar een 650km. Gelukkig bij AVIS op JFK snel een auto gekregen, dan nog een Ford focus, ferrari-rood, dus alles slaat tegen vandaag. Rond 11u30 dus vertrokken in NY, via GPS naar Canada Niagara Falls. Door Queens, the Bronx, via veel tolwegen, tolbruggen, maar mooie Interstates. Op 30miles van aankomst begon het lampje te branden dat linkervoorwiel te weinig druk had, maar dat kon me niet schelen, verder rijden. Nog wat file aan de grensovergang, gelukkig mocht ik gemakkelijk doorrijden en rond 19u30 ben ik dan hier aangekomen. Eerst ingecheckt, de wagen binnen gezet, bagage naar boven en dan op zoek naar de reisleidster. De receptie wilde de kamernummer niet geven, maar heeft haar dan toch opgebeld. Ze heeft, na mijn uitleg, dan alles toch goed geregeld, met dank aan de Valet. Diner geregeld, het uitzicht van op het 14de op de watervallen en de stad is echt fantastisch en de Valet is dan met mij samen gaan tanken en naar Avis hier gereden om de wagen binnen te brengen. Het is hier nu 22u45 en ik ga maar slapen, morgen Toronto en de Falls aan de Amerikaanse zijde en terug naar zelfde hotel. ( als alles goed gaat). Verder gaan we morgen toch nog eens naar Connections bellen (wie zal dit alles betalen?), maar we gaan dit niet de rest van de reis laten vergallen. Morgen zie ik dus ook pas voor het eerst mijn reisgezellen. Hopelijk het vrouwelijk Zweeds volleybalteam, . groeten, Kristof
