Weet niet of mijn zuster zo veel meer kuist dan ikzelf, maar ik begin wel zo'n vermoeden te krijgen Vandaag nog eens met de stofzuiger en dweil door mijn huisje gegaan. Met 4 katten en 2 honden in huis, is dat zo af en toe wel eens nodig Terwijl mijn beesten niet weten hoe snel ze ergens kunnen onder wegduiken, blijft Vladi gewoon in de zetel liggen als ik daar met de stofzuiger passeer. Ofwel is hij doof (wat hij dus niet is!), ofwel is hij het dus gewend dat er met stofzuigers en dergelijke' machines' rond hem wordt gewerkt.
Buiten is het prettig weer, niet zo koud meer, af en toe een zonnetje. Vogels beginnen al meer en meer te kwinterlieren, dus er hangt zo'n licht lentegevoeltje in de lucht. Spijtig dat ik de achterdeur niet eens wagenwijd kan openzetten om wat van die lente-lucht binnen te laten, maar ik vind het toch te riskant: stel je voor dat een van de katten vertekt en niet meer weerkeert!
Toch zelf even buiten geweest om wat verse vetbollen uit te hangen voor de vogeltjes. Heb ineens ook maar de laatste ijsblokken uit de mini-vijver geplukt, en .... Charlie gevonden Mijn dappere albino-goudvis heeft dus deze winter niet overleefd.
Gisteren zeer onaangename verrassing bij het thuiskomen: lag er nu wel geen drolletje in mijn bed?!!! In mijn bed, stel je voor! Wel geen groot, maar niettemin niet iets wat daar thuishoort! En natuurlijk geen schuldige te identificeren: ze kijken allemaal even aandoenlijk onschuldig als ik van 'mijn oren' begin te maken
Gelukkig geen lekkage op de matras, dus snel onderlaken in de was, en er verder niet meer aan denken.
Pruts wordt met de dag jaloerser en onverdraagzamer: die wordt het stinkend (heb je hem?) beu dat ze de aandacht moet delen met Vladi. Als ik ga slapen duurt het nu toch makkelijk een half uur eer alle geblaas en gegrom verstild.
toch maar even naar de dierenwinkel gereden om wat kattegras te kopen. Mijn katten gaan normaal gezien elke dag buiten, maar zitten nu noodgedwongen al dik 14 dagen binnenshuis, en de haarballen beginnen zich te manifesteren . Pruts houdt maar niet op met kokhalzen en rare diepe keelgeluiden te maken, maar vooralsnog zonder resultaat.
Ik hoef dus niet te zeggen dat het gras onmiddellijk werd aangevallen
Spijtig genoeg slechter nieuws op een ander kattenfront: mijn broer en zijn gezin heeft afgelopen week afscheid moeten nemen van hun grijze poezevriend. Het ging al wel langer op en af met hem, maar de laatste dagen was het blijkbaar duidelijk dat het niet meer ging lukken, en hebben ze hem vredig laten inslapen.
Mijn dappere albino-goudvis heeft dus deze winter niet overleefd.
In mijn bed, stel je voor! Wel geen groot, maar niettemin niet iets wat daar thuishoort! En natuurlijk geen schuldige te identificeren: ze kijken allemaal even aandoenlijk onschuldig als ik van 'mijn oren' begin te maken
. Pruts houdt maar niet op met kokhalzen en rare diepe keelgeluiden te maken, maar vooralsnog zonder resultaat.
