Er treedt al een zekere gewoonte in ons dag verloop op. Maar het ontwaakproces blijft voor velen een pijniging van het lichaam en vooral van geest. Nauwelijks wordt een hartelijke goedemorgen beantwoord met een gelijke. Maar toch vullen ze elkaar snel druppelsgewijs aan tot de tafels gevuld zijn.

Een kleine wandeling tot in de schaduw van onze beschermheilige Sint Appolonia bracht ons tot de laatste Syrah druiven. We merken dat oppervlakte van percelen dikwijls omgezet worden naar een aantal planten waarvan slechts een beperkt aantal hectoliters mag geplukt worden, wil men voldoen aan de ‘indication géographique protégée’.

De handelingen herhalen zich snel; enkele laadbakken en als de aanhangwagen naar de cave wordt gebracht, is er eventjes een pauze met water en chocoladebroodjes of iets anders lekkers.

Namiddag viel de keuze op een ‘waterontspanningsmoment’ in de Chassezac. Die was enkele km stroomopwaarts gelegen. We ontdekten deze leuke plek waar men zich kan bekwamen als dambouwer, zonneklopper of dergelijke.

Water doet de honger snel wederkeren wat dan ook als gevolg had, dat we snel weer ons huisje opzochten voor een snelle hap (lees een flink bord spaghetti).

In de voorgaande dagen was er al besloten om geen wandeling naar Barre de Serre te maken zoals de vendagisten dat vorig jaar wel presteerden. Ondanks dat bleef er toch ergens een wens rondslingeren om de zonsondergang op die plaats mee te maken.

Onder leiding van een ‘plaatselijke gids’ trokken we snel na dit korte oponthoud, namelijk onze maaltijd, naar de top van deze beruchte berg. Natuurlijk werden we geholpen door geautomatiseerde voorwerpen die deze stijging helpen verwerken tot menselijke maatstaven. Samen met enkele dapperen werd er genoten van het weidse uitzicht over de Cevennen en de ondergaande zon.