STATE OF BEING
(uiteraard altyd alleen maar voor wie het wat aangaat...)
ik ben over het algemeen slaperig, maar kan te weinig dvd zien om te relaxen (prison break); het is toch een weg en weêr geloop en altyd pas laat 's nachts thuiskomen...
vroeger dacht ik dan soms: fok, omdat luv hierboven slaapt, kan ik nu niet "johnny thunders" keihard spelen om by uit te puffen, maar nu denk ik eigenlyk spontaan: oei, die arme luv moet om zeven uur al op (dat is nu binnen vyf uur al...); helaas begin ik dus het natuurlyke egoïsme van de vrygezel af te leren...
door eergisteren in ik weet niet welke gemeente, een pynlyke salto te hebben gepresteerd (doordat die orgelmuziek van vooral het liedje "seksmaniak" my altyd geheel zot maakt), myn onderrug pyn gedaan (ik voel dat nu pas, ik kan byna niet gaan en daardoor ben ik nog meer slaperig...
van de goldface, die me rydt, mag ik onderweg, tydens de heenweg, inslapen. ook belcanto was gisteren zo lief, het licht uit te doen toen hy zag dat ik een uurtje voor het concert in de backstage was ingedommeld. vlak voor het opkomen drink ik nu meestal een blikje redbull. tydens de terugweg ben ikzelf altyd hyperactief en enthousiast...
het schryven verscheurt my een beetje omdat ik tegelyk aan "de fetsij" en "myn leven met leterme" wil arbeiden. ook "lempereur editions" vraagt of ik geen coffeetable-boek wil schryven... (dat is de uitgevery van de controversiële valerie lempereur van tv-familie; zy is tenminste iemand die de totaliteit van myn personage ziet en die erom kan lachen én erin geloven...) het is soms ook moeilijk om ermeê te leven dat het werk van myn pa niet wordt uitgegeven...
de splitsing tussen "vitalski-liefhebbers" en "vitalski-haters" neemt toe. als je het internet en andere media erop naslaat, lyk ik op het ogenblik alleen maar tegenstrevers te hebben, maar myn boeken- en ticketverkoop duiden gelukkig het tegengestelde aan. het beste is toch als iemand op de voorste ry stikt van het lachen. maar omdat ik zo literair begaafd ben word ik minder aangedreven door sympathieke schouderklopjes en applaus dan door schriftelyke vyandigheden. myn tegenstanders zyn myn voornaamste benzine.
het evenement rond rita vorige zondag zindert in myn medidaties nog altyd na...
genoeg...
11-02-2008 om 02:03
geschreven door vitalski 
|
