tof dat ik dit allemaal mag meêmaken. aan de ene kant dat zure gevecht om die irationele ambitie, een voorstelling te maken die heet "myn leven met leterme" doodgaan in een betonnen jeugdhuis tussen vriendelijke tieners met moppen die niet grappig zyn; maar gisteren én morgen uitverkochte centra voor mensen in fyn kostuum oogsten, oogsten, met een scenario waarvan fragmenten soms van tien jaar geleden zyn
oogsten en planten tegelyk god zyn én klein pierke
(op de photo: michaël van peel, die heeft mooi letterlyk eergisteren een nederlandse publikescabaretprys gekregen dat is ook goed van my, dat ik Aldoor met aanstormers in contact blyf, toen ik twintig was mocht ik an piérlé die niemand kent haar koffers dragen en nu zit ik hier weêr vooraan... hoe langer ik hierover nadenk hoe genialer ik ben
|