Snel nog eventjes op internet en wat foto`s publiceren over ons dagje.
We hebben vandaag de oude stad bezocht. Echt wel de moeite waard, alleen jammer dat er door de oorlog zoveel gebouwen vernield zijn. Diegene die er nog staan zijn ze volop aant restaureren. Deze stad bestaat uit drie delen: de koninklijke stad, de keizerlijke stad en de verboden stad. Wij hebben alles kunnen bezoeken aangezien de verboden stad nu toegankelijk is voor de toeristen. Vroeger konden alleen de vrouwen van de keizer, de keizer zelf en zijn mandarijnen (soldaten) dit deel betreden. De keizer had telkens een brug, trap, poort voor zichzelf en dan waren er nog andere poorten voor zijn gevolg. Het fort met de vlaggentoren is enorm imposant. Toen de oorlog tussen de Amerikanen en de Vietnamezen voorbij was, werd op alle televisiezenders het beeld van het fort met de Vietnamese vlag uitgezonden. Teken van overwinning.
Het was alweer een zeer hete dag... eigenlijk te warm om iets te doen. We sleuren ons verder... Maar straks mogen we op een bus met airco... joepie... alhoewel...
Alweer een beetje nieuws uit het oooo... zo hete Vietnam! Momenteel is het hier niet te doen van de warmte, zo`n 36 graden in de schaduw... Gisteren hebben we alweer een busritje gemaakt. Deze keer viel het behoorlijk goed mee. Alleen de buschauffeurs hebben blijkbaar enorm veel last van de warmte en ze werken dit uit op de toeristen... Nekeer roepen en ze zijn content! In de namiddag hebben we op een Vietnamees tempo een klein stukje van de oude stad verkend. Daarna iets gegeten en opt gemak gaan slapen.
Vandaag hebben we een brommer gehuurd. Thomas heeft dus voor het eerst met een brommer met versnellingen gereden. Int begin vloog ik er ver af, maar naarmate we iets verder waren ging het schakelen al iets beter. Het was de bedoeling om gewoon de graven van de keizers hier in de buurt op eigen houtje te verkennen... maar... Opeens begon een madamke tegen ons te babbelen terwijl we de weg aan het zoeken waren. In het midden van een kruispunt stonden we dus een babbelke te slaan. Ze zou ons de weg tonen naar de mooiste graven en daarna zouden we een bezoekje mogen brengen bij haar thuis. We zagen da wel zitten... Is wel zo wa afwachten want je weet niet goed waar ze je naartoe brengt. Maar onder de baan hebben we dan ook al wa gebabbeld en ze zag er wel te vertrouwen uit.
De graven die de keizers hier laten bouwen hebben zijn enorm! Ze bestaan meestal uit verschillende gebouwen met terrassen errond. En natuurlijk de bijhorende hoge, vele trappen! Zeer aangenaam met zo`n temperaturen! De treden werden extra hoog gemaakt zodat de mensen in die tijd de tijd hadden om na te denken wat ze tegen de keizer zouden zeggen...
Terwijl wij deze tempels bezochten bewaakte `Roi` (ons madamke) onze brommer. We hebben twee graven bezocht en toen zijn we naar haar huis gereden. Ze zei al van op voorhand: `It`s a very small place.` Ze was eigenlijk zo een beetje beschaamd om haar huis te laten zien.
Het was inderdaad een heel klein huisje. Wat houten planken en golfplaten stelden het huisje voor. Wel enorm netjes. Het enige wat deze vrouw had is: een bed zonder matras, laken, tafel, 4 plastieken stoeltjes, een kastje met foto`s en mooie stokjes om mee te eten (`t schoon servies van bij ons), en een klein kastje met waterkoker en vuurtje om te koken... Meer zal het niet geweest zijn. Tdoet echt vreemd om daar als westerling dan te zitten en te beseffen dat dit echt ALLES is wat ze hebben. Het geld dat zij verdient gaat naar de opleiding van de 2 studerende kinderen. Soms heeft ze geen geld en dan moet ze aan haar familie vragen of zij haar kunnen helpen.
Ze stelde voor om bij haar te blijven eten. Ze ging direct naar het winkeltje om de hoek (winkeltjes genoeg in Vietnam) en kocht wat noedels, tomaten en sla, drakenfruit (dragonfruit) --> ik weet wel niet zeker of dit de juiste Nederlandse naam is. We wouden helpen in de keuken maar dat was niet toegelaten, kijken mocht aankomen niet. Wij waren haar gasten. Op de foto`s hieronder zie je de maaltijd die ze klaarmaakte in een hip en een wip. En ze was nog lekker ook! Aangezien ze ons zo goed geholpen en ontvangen heeft hebben we haar `nen dikke cent` gegeven. Ze ging er een woordenboek mee kopen voor haar kinderen. Ze was in de wolken!
Echt een unieke ervaring alweer! Een geslaagde dag dus. Daarna zijn we nog eventjes gestopt aan een winkeltje waar ze wierookstokjes maakten. We hebben zelf ook eentje mogen maken. Het tempo van ons was echter veel te traag, het meisje maakt maar liefst 3000 stokjes per dag! Ook het kerkhof hebben we bezocht. Eigenlijk is het eender waar je iemand begraaft: in de tuin, tussen de rijstvelden, of op een gezamelijke begraafplaats.
Morgen verkennen we het oude deel van de stad en `s avonds vertrekken we met de nachtbus naar Hanoi. Zo`n 14 uur rijden. Hopelijk geen helse rit. We zien wel...
Een heel kort berichtje... binnen enkele minuten vetrekt onze bus naar Hue. Enkele foto`s van onze fietstocht in Hoi An en nog wat sfeerbeelden. Misschien vanavond meer nieuws na de busrit
Na de meest helse rit van Dalat naar Nha Thrang, hebben we nu nog een ergere helse rit achter de rug! We `sliepen` op een nachtbus... We lagen helemaal achteraan in de bus met 5 personen naast elkaar gepropt. Twas er enorm warm en mijn poep deed zeer (verbrand). De bus zat werkelijk waar stampvol. Alle zetels zijn voor de toeristen en normaal gezien zit de bus dan vol volgens ons. MAAR... De buschauffeur en de busbegeleider willen graag een `dongske` (geld) bijverdienen, dus pikken ze overal onderweg nog wat Vietnamezen op die zich dan installeren in de gang. Elke vierkante cm is dus ingenomen!
Na zo`n 14 uur waren we eindelijk verlost en konden we uit ons hok kruipen. Op zoek naar een slaapplaats dus...
Twas hier om te beginnen pokkeheet! We schatten zo`n 40 graden in de zon! De druppeltjes zweet stonden overal! Rugzak op en stappen maar... Eerste `hotel` binnen en slaapkamer bekijken... Ze hadden 2 kamers: 1 van 12 USD en 1 van 15 USD. Eerst de goedkoopste eens bekijken dus.............. JAKKES! Gewoon 2 kakkerlaklijken en 1 dode GROTE spin! Jieuw... Vreselijk! De kamer van 15 USD was natuurlijk veel beter, geen enkel beest te bespeuren. Is dit geen toeval? De Vietnamezen hebben ook hun trucjes...
Hoi An is een supergezellig stadje. Zaterdag is het altijd verkeersvrije dag. Dan worden enkele straten afgesloten en voorbehouden voor de voetgangers. Echt rustig dus. De winkeltjes zijn hier ook heel mooi. Vooral veel lampionnetjes, kledij (op maat gemaakt) en schoenen. Allemaal voor geen geld. Ik heb dus maar een kleedje gekocht
`s Avonds super lekker gegeten. Barbecue! Geroosterde kippenvleugeltjes in limoen en honing saus met frietjes! Deze frieten waren gewoon verrukkelijk, ons Nadine kan der wa van leren!
Tis efkes geleden dat we een berichtje konden schrijven op onze blog. Dit omdat er ofwel geen internet was, ofwel gewoon geen tijd was.
De 10de dag zijn we gaan snorkelen in Nha Thrang. Dit was echt de max! In het begin is da wel efkes wennen om zo door een buizeke te ademen maar je wordt het snel gewoon. Eigenlijk was het niet zo`n goed weer, het heeft zelfs de ganse tijd gedruppeld... Niet erg natuurlijk, want nat waren we toch. Die vissen die je daar ziet zwemmen tussen die prachtige koraalriffen zijn wondermooi! Het is een beetje zoals de vissen uit `Finding Nemo`. Alleen ontbrak de Nemo... die hebben we niet gezien. Zijn andere vriendjes waren nochthans allemaal van de partij.
Ondanks het slechte weer ben ik er toch in geslaagd om mijn `poep` te verbranden! En tdoet echt pijn! En Thomas die is ondertussen een echte slang! Al het vel valt er gewoon af!
Hieronder enkele foto`s van het snorkelen... jammer genoeg geen onderwaterfoto`s...
Kort berichtje... Vandaag hebben we er alweer eens een busrit opzitten. Het was een klein beetje de hel... We moesten slechts 200 KM afleggen. Om 7u vertrokken en, hou u vast aan uw scherm, om 14u aangekomen! Tsja, dit is Vietnam in 2009 - werkelijk over het ganse eind dat we afgelegd hebben waren er wegenwerken! Vietnam is in (her)opbouw, zeker de wegen zijn hier allemaal aan vervanging toe. Een beetje zoals bij ons dus... alleen is er hier is geen mogelijkheid om een omleiding te voorzien - er is maar 1 hoofdbaan van zuid naar noord. Je rijdt dus echt tussen de kranen, de camions en de arbeiders.
Morgen nog eens het vakantiegevoel beleven en dus gaan we gaan snorkelen.
Vandaag een super dag achter de rug. Deze morgen werden we door 2 Vietnamese `motaars` opgepikt in ons hotelletje (lees: kamer met wasplaats). Meer heeft een mens niet nodig om te slapen...
We hebben vandaag het echte leven buiten de stad van Dalat leren kennen. De lokale bevolking die het land bewerkt ( telen van aardbeien, bloemkolen, allerlei soorten fruit...), stoffen weeft, ijzer bewerkt, koffiebonen droogt, manden maakt, rijstwijn produceert, veegborstels maakt... Echt fantastisch om te zien hoe deze arbeid in hun kleine huisjes (lees: krotjes) uitgevoerd wordt. Deze mensen leven echt van dag tot dag. Hun loon is afhankelijk van het werk dat zij verrichten op een dag. Winkeltjes zijn dus van heel vroeg in de morgen tot heel laat in de avond open. Toeristen zien ze heel graag komen, ze vliegen gewoon naar je toe. Ze zijn zeer goed in het aansmeren van duurdere prijzen, vorige week trapten we daarnog in, maar nu weten we wel beter. `s Middags hebben we een serieus uitgebreide maaltijd gekregen. We hadden een kommetje met kip, rund, gehakt op een limoenstokje, rijst, tofu, groenten, spring rolls (a la loempia) en sojasaus en nog iets pikant. Echt wel lekker en voor geen geld! Voor 60 000 dong, dus zo`n 3,37 euro! Daarkan den Boterhoek iets van leren!
De foto met het busje en de 2 banden: Gisteren, toen we in de bus zaten op weg naar Dalat, hoorden we opeens een enorm luide knal! Efkes schrikken en eens rond u kijken, maar alle Vietnamezen sliepen rustig verder, ook de chauffeur vond dit precies niet echt abnormaal. Dus waren ook wij op ons gemak. Na een 15 tal minuten stopte de bus aan een soort garage in de middle of nowhere. 1 van de achterbanden was blijkbaar ontploft! Gelukkig waren er 2 achterbanden aan elke zijde van de bus... Mama`s don`t worry, de volgende ritten hebben we naart schijnt een iets modernere bus...
De laatste foto`s: Dit is het `Crazy House` in Dalat. Een architecte heeft het ontworpen en wil van deze nogal vreemde constructie een hotel maken. In 1990 zijn de werken gestart en normaal gezien zal het hotel volgend jaar open gaan.
Morgen vertrekken we vroeg in de morgen 7 uur naar Nha Thrang. Alweer een stukje rijden, alweer een dagje verder... Slaapwel!
We zijn goed aangekomen in Dalat. Het weer is niet zo goed vandag maar dat geeft niet echt. Aangezien we alle 2 serieus verbrand zijn kunnen we wat afkoeling gebruiken... Dit was ook ideaal voor de busrit van vandaag want er was geen airco op de bus. Morgen meer nieuws en foto`s.
Gisteren en vandaag waren eens twee rustige dagen om efkes te bekomen van de drukte... 2 dagen gewoon goed gegeten, gedronken, genoten van de zon, de zee en het strand... bijgevolg goed verbrand! Nu ons velleke toch rood ziet kunnen we dan maar beter een tijdje spenderen op de bus. Morgen vertrekken om 7 uur `s morgens naar Dalat. Normaal gezien duurt de rit 4 uur, maar daar mag je zeker een Vietnamees uur bijrekenen.
De foto`s hieronder zijn dus aan het strand van Mui Ne genomen. Je ziet enkele vissers die hun netten opnieuw vlechten in hun typische vissersboot of vissersmand.
Morgen is er al een week voorbij, de tijd gaat snel... Nog een goeie twee weken om de rest van Vietnam te verkennen.
Eindelijk is het gelukt om enkele foto`s op onze blog te plaatsen!
We moeten nog even wennen aan de weersomstandigheden om onze (manuele) instellingen op onze camera te doen. De ene moment is er hard zonlicht, de andere dikke wolken die zeer weinig licht doorlaten. Dit is dus een goede oefening voor ons!
En nu ben ik hier weg want de muggen vallen me hier aan...
Net terug van een vermoeiende bustrip. We hebben zo`n 6 uur op de bus gezeten maar dat hadden we er graag voor over.
De Mekongdelta is fantastisch mooi! Gisteren hebben we het eilandje Ben
Tre (kokosnoten eiland) bezocht. We werden met een karretje, getrokken
door een pony, naar een cafe gebracht waar we honingthee konden
proeven.Super lekker! We mochten een python vastnemen maar de 2 Belgen
zagen dit niet echt goed zitten. We zouden niet willen dat onze mama`s
ongerust worden...
Daarna hebben we een klein `fabriekje` bezocht waar ze snoepjes maakten van kokosnoten. Ook heel erg lekker!
Op dit eiland doen ze vanalles met die kokosnoten, ze gebruiken ze zelfs om hun huizen gedeeltelijk mee te bouwen.
`s Middags konden we elephant fish eten, een specialiteit, maar toen we die vis zagen hadden we er niet zoveel zin in.
Dan maar rijst met zoet varkensvlees. Jaja... je leest het goed, ik heb
varken gegeten. Is nodig want onze broek zakt al serieus af!!!
Het vervoer in de Mekong is hoofdzakelijk per boot. Echt leuk... Das
echt genieten! En dan zo`n typisch Vietnamees hoedje op en we zijn
precies echte! In de namiddag hebben we alweer enkele uurtjes
doorgebracht in de bus. Duurt enorm lang, maar als je het verkeer in de
gaten houdt dan verveel je je echt niet! Brommers a volonte, fietsers
geladen met vanalles en nog wat... en dan nog een paar taxichauffeurs
bij die niet met een auto kunnen rijden. Ze rijden in 4de zo`n 30
km/uur!!!! Langs de wegen staan er overal kraampjes met dingen die ze
verkopen. De Vietnamezen werken van heel vroeg in de morgen tot `s
nachts.
Rond een uur of 8 (om 6 uur is het hier donker) werden we door een
hangar, waar dagelijks de markt is, geloodst waar het enorm stonk naar
rotte vis, geen licht was, kinderen liepen en mensen sliepen.We kwamen
aan het water en moesten in een bootje naar de mensen waar we zouden
overnachten. in het begin is dat efkes creepy, maar da went vlug! We
konden een enorm mooie sterrenhemel zien.
Aangekomen bij die mensen, eerst iets gegeten en daarna iets
gedronken... Vrij lang gedronken... `t Was een plezant groepje waarmee
we op pad waren. Na een korte nachtrust (lees: geen oog toegedaan) in
een hutje naast het water met vele beestjes, werden we gewekt door
meneer de haan!
`s Morgens rond 7 uur waren we met de boot op de drijvende markt. Fantastisch!
Het weer valt hier enorm goed mee. Tis hier eigenlijk enorm heet maar da mag!
Deze avond ons eerste wasje gedaan... alles kan weer bezweet worden...
Daarnet een busticket gekocht waarmee we tot in het noorden geraken op eigen tempo. We beslissen hoe lang we ergens blijven.
Morgen wordt het een dagje parrelwitte stranden. Efkes uitrusten want eigenlijk hebben we dat hier nog niet gedaan.
Dag mama`s , papa`s, Dieter, Liesbeth en meme`s en pepe`s, alles oke
daar? Is het gelukt om alles op z`n effen te krijgen van den trouw?
Hopelijk zijn jullie nu ook een beetje aant genieten van jullie
vakantie! Hoe is het weer daar eigenlijk? Laten jullie deze berichtjes
ook aan de meme`s en pepe`s lezen? We stellen het goed. We hebben eten,
hebben een bed, en ons geld is nog niet op... Dus we kunnen nog efkes
verder.
Dag Katrientje, hoe is`t met ons Roos en Fredje? Chance dat die twee
niet mee zijn, anders lagen ze hier al op een bordje... Ze eten hier
echt alles. Deze middag at iemand slang van onze groep... leek op
paling... Niks voor ons.
Dag vriendjes en vriendinnetjes, we hebben het nieuws van Jasper
gehoord. We zijn er echt niet goed van! Pff... we weten niet goed wat
zeggen. Tis zo erg! We weten dat jullie er zullen bijzijn, wens ze veel
sterkte van ons! We denken echt aan hen!
Deze morgen zijn we vroeg vertrokken naar Tanh Nin waar we een zeer mooie tempel gezien hebben. `s Middags hebben we onze eerste echte Vietnamese maaltijd gegeten. Ik noedelsoep met scampi`s en Thomas geroosterd varkensvlees. Twas geen tegenvaller. Daarna begon onze maag wel vreemd te doen maar dat moeten we er hier bijnemen. We zitten nog niet op de pot dus tvalt dik mee. Na de middag hebben we de tunnels bezocht die de Vietnamezen gegraven hebben voor en tijdens de Vietcong. Ze hebben er maar liefst 20 jaar over gedaan. We hebben er zelf eens ingelopen. We zijn 2 verdiepingen onder de grond geweest in zeer smalle, warme en vochtige gangetjes. Echt wel de moeite waard om eens te zien! Twas echt een tof dagje... veel gezien, veel gedaan...
Nu gaan we iets gaan eten met mensen die we leren kennen hebben op de uitstap. Een Suisse, een Engelander en een Australische... Het echte Tiger Beer hebben we ook al leren kennen en het valt behoorlijk goed mee.
Morgen vertrekken we voor een twee daagse naar de Mekong Delta. Dus efkes wachten op meer nieuws van ons.
Foto`s uploaden gaat tot hier toe nog niet. Hopelijk later wel.
We zijn op woensdag 22 juli om 7u15 (plaatselijke tijd) aangekomen in ons hotel. We werden opgepikt aan de luchthaven door een dametje van ons hotel. 2 uurkes geslapen en dan de eerste confrontatie met het o zo drukke verkeer... Efkes wennen en doorrennen... Verkeersregels bestaan hier echt niet... ge doet maar met andere woorden.
Het is hier een wirwar van straten dus dat was ook efkes wennen. Na enige tijd gezocht te hebben, zijn we aan het War Remnants Museum geraakt. Echt indrukwekkend, maar wel vrij chockerend. Enkele foto`s gezien van verminkte kinderen dankzij den Amerikaan zijn fout. Het weer vandaag kunnen we heel kort omschrijven: warm en vooral zeer vochtig of nat! We hebben dus al een regenfraksken gekocht.
En hoe ist daar? Is alles opgekuist geraakt? Katrientjen, hoe ist met ons kindjes? Soigneer ze goed he!
Morgen brengen we een bezoekje aan de Cu Chi Tunnels. Dit is een excursie die georganiseerd is. Later meer daarover. Ook dag 3 en 4 zijn al gepland: 2 daagse in de Mekong delta met overnachting bij de plaatselijke bevolking.
Nu gaan we slapen want we zijn eigenlijk stikkapot!
Numéro de vol : VN532 Le vol a décollé à 13:12 *Départ : PARIS le 21/07/2009 12:25 CHARLES DE GAULLE TERMINAL 2 C Arrivée : HO CHI MINH le 22/07/2009 05:20
Dag vriendjes, vriendinnetjes, mama, papa, broer, zus, meme, pepe...
Op dinsdag 21 juli 2009 vroeg in de morgen vertrekken we voor 24 dagen naar Vietnam. Hier zullen we hoogstwaarschijnlijk heel veel leuke, mooie, pakkende dingen meemaken. Omdat we jullie een beetje op de hoogte willen houden van ons groot avontuur, hebben we deze blog aangemaakt. We zullen regelmatig een internetcafé bezoeken en onze verhalen met jullie delen. Hopelijk lukt het ons ook om onze foto's erbij te plakken.
Wij kijken er enorm naar uit! Maar eerst moet er nog serieus gefeest worden op 18 juli 2009!
Hallokidokie,
