Video

Hardware vereisten: materiaal

Vooraleer je je bronmateriaal op je computer kan plaatsen, is het belangrijk om na te gaan  als je computer wel geschikt genoeg is om te kunnen werken met videomateriaal.

Wanneer je werkt met een Windows PC moet je minimaal beschikken over:

1. Pentium® III 800MHz processor (Aanbevolen Pentium 4 3.x GHz of hoger)
De snelheid van de CPU (de centrale rekenprocessor) is van belang als er geen gebruik wordt gemaakt van een hardwarematige oplossing (zoals een speciale videorenderingkaart).

1.2   256MB RAM geheugen (aanbevolen 1GB of meer)
Videoverwerking vraagt heel veel van het CPU-geheugen, omdat het een massa aan data moet verwerken. Dit kan je op 2 manieren merken: alle bewerkingen van het materiaal moeten door de computer doorgerekend ('gerenderd') worden. Afhankelijk van het soort computer dat je hebt, kan dit een kwestie van uren of minuten zijn. Ook bij het inladen van het videomateriaal speelt het RAM geheugen een belangrijke rol. Als je RAM geheugen te klein is kunnen er bij het inladen van materiaal, of bij het dumpen op een miniDVtape een aantal frames verloren gaan.

1.3. Heel belangrijk is ook de hoeveelheid schijfruimte op de harde schijf.
Ongecomprimeerd DV materiaal neemt al snel meer dan 3 megabyte per seconde in beslag op de harde schijf. Voor materiaal met een speelduur van een uur is circa 14 Gigabyte aan schijfruimte nodig.

1.4. Voor digitale videobestanden OHCI-compatible IEEE 1394 interface. (zie aansluitingen)

1.5. CD-ROM drive of DVD-ROM drive

1.6. Nog een belangrijk aspect voor het bewerken van video is de grafische kaart.
Voor het werken met video heb je niet de beste en duurste grafische kaart nodig. Deze zijn eerder ontwikkeld voor het spelen van 3D videogames. Het werken met video is een tweedimensionaal proces, daarom heb je niet al die toeters en bellen nodig. Een vlotte grafische kaart van 64 of 128 MB met liefst twee uitgangen voor het dual-monitorconfiguratie volstaat.


2. Hardware vereisten: aansluitingen

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen analoog en digitaal bronmateriaal. Wanneer je bijvoorbeeld een tv-programma met je videorecorder opneemt en je deze beelden wilt bewerken op je pc, maak je gebruik van analoog bronmateriaal. Wanneer je je materiaal opgenomen hebt met een DV,DVD HD camcorder heb je digitaal bronmateriaal.


2.1 Digitale video

Vrijwel alle camcorders die tegenwoordig verkocht worden zijn digitale . Het verschil tussen een digitale camcorder en een analoge, is dat de opgenomen beelden rechtstreeks omgezet worden naar digitale signalen. Het beeld wordt digitaal op de cassette opgeslagen. De meeste digitale camcorders gebruiken het opslagformaat DV.(Digital Video). Voor video zijn meerdere digitale taperegistratiesystemen ontwikkeld. Zij verschillen in prijs, kwaliteit en functionaliteit. AVNet gebruikt voornamelijk twee systemen: Digitale Betacam voor het registreren van eigen producties en Digitale Video (DV) voor sommige lokatieopnames, studentenwerk, verwerking op computer... Via AVNet kan u na afspraak een DV-camera ontlenen voor het realiseren van eigen opnamen. Het verzenden van DV naar de computer is een eenvoudiger proces dan het capturen en converteren van analoge gegevens. De beelden staan immers al in digitaal formaat. Het enige wat nu nog nodig is, is een manier om de gegevens van de camcorder naar de computer over te zetten.

- Digitale camera die is aangesloten op een IEEE 1394-kaart

Het meest gebruikte type verbinding voor dit proces is de IEEE 1394-poort of ook vaak firewire kabel genoemd. Deze moet dan zowel op de camcorder als op de camera aanwezig zijn. Elke digitale camcorder heeft deze poort en je vindt ze onder de naam DV-OUT.
TIP indien je nog een camera moet kopen, let er dan vooral op dat het toestel DV IN en OUT aankan. Indien het toestel enkel een “OUT”, uitgang heeft, kan je je materiaal niet meer terug op tape plaatsen om digitaal te bewaren..

Een IEEE 1394-kaart is hardware die de informatie van de DV-camera overbrengt naar de computer. Omdat de gegevens al een digitale indeling hebben, kunnen ze rechtstreeks naar de computer worden gelezen en overgebracht.
Het voordeel van het werken met een Firewire aansluiting is dat er geen speciale video editing capture-hardwarekaart in de computer aanwezig hoeft te zijn.

Als je een DV-camera gebruikt maar er is geen IEEE 1394-kaart geïnstalleerd op de computer, kan je toch video vastleggen die is opgenomen met een DV-camcorder zolang er maar een andere video-opnamekaart op de computer is geïnstalleerd. Maar dit is zeker niet de beste oplossing want er gaan gegevens verloren wanneer u video overbrengt van een digitaal apparaat naar een analoge opnamekaart, omdat de gegevens die worden overgebracht naar de opnamekaart, moeten worden verwerkt voordat de computer deze kan gebruiken.
Wanneer je een DV-apparaat aansluit op de pc via een analoge opnamekaart, zijn er twee hoofdtypen invoer: S-video of composiet video. De kaart die het digitaliseren van de videobeelden voor zijn rekening neemt heet een videocapturecard.


2.2 Analoge video

Traditionele camera's werken met Hi-8-tapes en nemen alles op in analoog formaat. Tot de analoge camcorders behoren ook camera's die indelingen gebruiken als 8mm, Hi-8, VHS en S-VHS.
Als je dus zo'n camera hebt of je hebt ander analoog bronmateriaal (vhs, betacam, video 2000) dan moet je randapparatuur hebben dat deze analoge informatie omzet naar een voor de computer begrijpelijk digitaal formaat. Het omzetten van analoge naar digitale gegevens heet digitzing.

Je kan het analoge videomateriaal door middel van verschillende applicaties inladen:

- Een TV-tunerkaart

video- en audioverbindingen aansluiten op de computer via je VHS speler:

· heb je een VHS speler met alleen een SCART of Peritelaansluiting, dan moet je je voorzien van een scart connector en een audio/video cinch kabel

Deze connector plug je achteraan de VHS speler op een vrije Scart-aansluiting. Aan de andere zijde van die connector vind je dan Composite, S-video, geluids in- en uitgangen. Indien je zo'n connector nog dient te kopen, let er dan op dat deze een IN-OUT schakelaar heeft. Zo kan je ook beeld en klank sturen naar je VHS speler en het materiaal dat op je computer staat bekijken op je TV. Om materiaal te sturen naar je computer dient deze schakelaar op OUT te staan.

· heeft de VHS speler, naast de SCART connectie, ook nog aparte audio en video-uitgangen, dan dien je alleen een multikabel te voorzien.

Op de TV-tunerkaart zijn volgende ingangen voorzien: Composite In, S-Video en 'Line In' audio.
Een aansluiting via S-video geeft in theorie betere resultaten dan via composiet , maar niet elke VHS speler is ervoor geschikt.

- Een externe omzetter

Je kan een analoog/digitaal omzetdoosje kopen waar je enerzijds audio/video op aansluit vanuit de VHS speler - in dit doosje wordt het materiaal dan omgezet naar een digitaal formaat, en via firewire ingeladen op de computer.

- Een IEEE1394 kaart

je kan de VHS speler aansluiten op een DV camera, het materiaal dan doorlussen via de DV camera en inladen dmv de firewire aansluiting. Deze manier van werken is echter niet aan te raden. Een deel van de data verloren kan gaan, wat asynchroon materiaal oplevert, en niet alle DV cameras laten deze operatie van doorlussen toe.

Geluid

Neutral Density filter (Neutrale Dichtheid-Densiteit Filter)

In Fotografie en optica is een Neutral Density filter of ND filter ,een “grijs” Filter.

In het Engels noemt men dat een Neutral Density Filter maar meestal word die aangegeven in de handleiding en op uw camera  als ND-filter.

Een ideale neutrale dichtheidsfilter vermindert  licht van alle gelijke  golflengten of kleuren.

Het doel van de standaard ND filters is ,de Filmer-fotograaf grotere flexibiliteit en controle toe te staan om de opening of belichtingstijd te veranderen. ,en dit vooral  in extreme lichtomstandigheden.

Te harde schaduwen los je niet op met de witbalans maar  door een grijsfilter te gebruiken.  Sommige camera's hebben een automatische, andere dan  een instelbare , sommige helaas helemaal geen grijsfilter.  Bij een  semi-automatische ND-filter stelt de camera  op bepaalde momenten voor de ND-filter in te schakelen.  De cameraman beslist dan zelf of hij dat doet of niet.

Licht en kleur

De witbalans
Licht heeft altijd een kleur.Wit als lichtkleur, bestaat uit een mengsel van alle kleuren van de regenboog.Zwart is geen kleur, maar ontstaat door een gebrek aan terugkaatsend licht.
Het is u ongetwijfeld opgevallen dat ochtendlicht dikwijls koel of blauw lijkt. Net zo goed als u hebt gemerkt dat de late middag en vroege avond iets warms of geel hebben.
Men noemt dat verschil in lichtkleur de kleurtemperatuur. Of u een boek in de ochtend of in de late middagleest, de bladzijden zijn wit in uw ogen. Uw hersenen hebben een herinnering aan witte blaadjes en corrigeren dus direct bij de waarneming de kleur die onze ogen zíen.Uw camcorder kan binnen behoorlijke grenzen de correctie die mensen met hun hersenen maken, ook uitvoeren. Als de kleur niet al te extreem afwijkt van het normale, blijft u in uw opnamen wit als wit zien.
Oudere camcorders hebben vaak een knopje om van daglicht (een zonnetje) om te schakelen naar lamplicht (een lampje). Alle andere hebben een zo uitgebreid correctiesysteem, dat u normaal gesproken niet zelf hoeft in te grijpen. Dit systeem heet de automatische witbalans. De camcorder kan onder normale omstandigheden vrijwel alle kleurafwijkingen corrigeren. Maar maak het hem niet te moeilijk: als u onder een oranje zonnescherm staat en naar buiten filmt, gaat hij 'fouten' maken. F{r1 zaI proberen van het oranje wit te maken en alle andere kleuren verschuiven dan mee. Dat ziet u niet in uw viewfinder, die meestal een zwartlwit beeld geeft, maar wel thuis op het beeld en dan is er zonder dure technische ingrepen niets meer aan te doen. Ook vanuit een kamer naar buiten het zonnige terras filmen, geeft, nog afgezien van het verschil in helderheid, ook een redelijke kans op een kleurverstoord beeld.

Met de hand witten

De automatische witbalans van de camcorder zorgt ervoor dat de kleuren correct worden weergegeven .
Athans in theorie,want in sommige opname situaties kan de automatische witbalans het niet aan In die bijzondere situaties gaat de automatische witbalans fouten maken en moet u hem dus corrigeren. Hij produceert dan te koele(blauwe)of te warme(gele)opnames.Ook de vaste instelbare waardes voor daglicht(blauwachtig) en kunstlicht (geelachtig)helpen je niet verder.Situaties waarbij uw camcorder zích kan vergissen zijn: filmen bij kaarslicht (zeer lage kleurtemperaturen van rond 1300 tot 2500 °Kelvin) of filmen rond het middaguur (8000 tot 10.000 °Kelvin;. Oppassen dus!
Let ook vooral op als u wilt filmen bij voorbeeld in een ruimte met ongebruikelijk licht, zoals een disco of in een donker bos.
Veel camcorders hebben daarom de mogelijkheid om de witbalans manueel vast te leggen.
Hoe een wit blad papier voor de camera en die houdt dan dit kleur als referentie.

Kleurtemperatuur

U kunt corrigeren door de automaat uit te schakelen en de kleurtemperatuur met de hand te 'witten'. Door de camcorder te richten op een wit stuk papier of een ander wit vlak en daarna de knop voor de witbalans in te drukken, bepaalt u zelf heel precies welk referentiepunt als wit geldt voor het beeld. Er zijn ook camcorders die witten op een witte doorschijnende lensdop.
Verschillende lichtbronnen genereren ook licht van een verschillende kleur. Gloeilampen geven een warmere kleur dan daglicht en halogeenlampen weer een wat kouder, dus blauwer licht dan kunstlicht.
Een oude lamp is zelfs vaak warmer dan een nieuwe en de avondzon is roder en warmer dan die van midden op de dag. Deze verschillen worden aangegeven in graden Kelvin. Gloeilampen hebben een kleurtemperatuur van ongeveer 2800 "K, halogeenlampen van 3000 °K terwijl daglicht ongeveer 6000 °K meet. U neemt deze verschillen meestal niet bewust waar. wíit blijft voor u wit, ongeacht het feit of het witte voorwerp in kunst- of in daglicht staat. Een camcorder bezit deze fexibiliteit niet. U moet hem steeds weer vertellen wat in een bepaalde situatie als wit moet worden weergegeven.Alleen dan zal een beeld op het scherm door het menselijk oog als goed worden ervaren.

Kleurgebruik

Kleur heeft een emotionele waarde.
Tracht uw gevoel daarvan bewust te maken. Als u opstaat en het blijkt een grauwe regenachtige dag te worden ziet uw wereld er anders uit dan wanneer blijkt dat onverwacht toch de zon schijnt. De kleur van licht bepaalt bij veel mensen onbewust het gevoel en dat kunt u in uw videofilm gebruiken.
Grauw of blauwachtig licht geeft een sombere indruk. Daarentegen geeft helder geel licht een indruk van warmte. Zelfs als het vriest, maar de zon geeÍt vrolijk licht, krijgen velen het gevoel datje zo naar buiten zou kunnen lopen. Bruinachtig licht geeft een beeld van armoede en uitzichtloosheid.
Uw automatische witbalans zorgt er praktisch altijd voor, dat wit op uw beeld ook wit wordt afgebeeld. Dat is erg handig ) maat het ontneemt u de mogelijkheid om de sfeer te bepalen. De witbalans kan niet denken en kan niet weten welke film u aan het maken bent. Voor snelle reportages of 'recht-voor-zijn-raap-gefilmde' vakantieherinneringen kan de witbalans uitstekend en tijdbesparend werk voor u doen. Omdat het zo makkelijk gaat vergeet u misschien wel, dat u zelf heel dikwijls kunt ingrijpen in dat werk ten gunste van het door u gekozen eindresultaat.D e vraag is of u wel in wilt grijpen?
Stelt u zich de volgende situatie voor: u maakt een herinnering van een dagje uit, dat wordt afgesloten met een gezellig dinertje bij kaarslicht.
Dan kunnen zich twee problemen voordoen. De witbalans blijft aangeven dat wit niet wit wordt en/of de camcorder geeft aan: 'Er is te weinig licht'. Als u gebruik maakt van de opzetvideozon zal het resultaat ronduit teleurstellend zijn. Prima kleuren, voldoende uitgelicht, maar... weg sfeervol kaarslicht.
Veel camcorders hebben de mogelijkheid om de automaat van de witbalans uit te zetten of om te schakelen op manuele bediening. Probeert u eens met uitgeschakelde witbalans zo'n gezellig met kaarsen verlicht tafeltje op te nemen. U zult verbaasd staan hoe goed de sfeer wordt getroffen. Kunt u bij uw camcorder de witbalans niet uitschakelen, dan kunt u de witbalans opzettelijk een verkeerde informatie geven (manipuleren) en hem vervolgens vastzetten en op die manier ingesteld gaan opnemen. Stel dat de camcorder aangeeft dat er te weinig licht is. De witte videozon slaat alle sfeer weg. Als u echter ook in dit geval de witbalans instelt zoals hierboven beschreven, blijkt later. dat ondanks de witte lichtbron de weergegeven kleur in het beeld het effect heeft van kaarslicht. En zeker, wanneer u opzettelijk iets onderbelicht. Door met de hand te witten kunt u ook een kleurzweem maken.wanneer u een licht getint stuk papier voor de camcorder houdt of een gekleurd filter voor de lens plaatst en daarop wit zal de camcorder dat binnen zekere grenzen accepteren en geloven dat het papier dat u voorhoudt wit is. Naarmate de kleurzweem zwaarder dient te worden, kunt u een intensere kleur voor de camera plaatsen. Per camcorder zullen de mogelijkheden om de witbalans te 'foppen' verschillend zijn. Proefopnamen zijn noodzakelilk.

Misleiding van de witbalans

U kunt meestal de automaat van uw camcorder wel manipuleren. Hoe stelt u dat proefondervindelijk vast? In elk geval lukt zoiets nooit tijdens het opnemen. Zoals met bijna alle vaardigheden, moet werken met de camcorder ook worden geleerd. Vooraf bedenken welke problemen u kunt tegenkomen en daarvoor de oplossing bedenken en oefenen. Van tevoren hebt u, met uw camcorder aangesloten op een televisietoestel, met blauwe en/of magenta filtertjes voor het witbalans- oog van uw camcorder de juiste combinatie uitgezocht om uw witbalans de suggestie te geven dat het licht te blauw is. De automaat begint direct zijn werk te doen en stelt elektronisch de kleurtemperatuur bij totdat het ingebouwde geheugen vaststeltd, dat 'wit' nu wit zal worden opgeslagen op de videoband. U controleert dit beeld op uw televisieschermen ziet wat en hoe sterk het effect zaI zijn in het beeld. Als u vindt dat de juiste sfeer wordt weergegeven noteert u welke filternummers u hebt gebruikt.

Kies voor de kleurverandering de tegenoverliggende tint van filter of papier
Bron TELEAC 1995

Videocodecs voor topkwaliteit

Met codecs comprimeer je grote videobestanden tot handzame afmetingen.
H.264 en DivX 6 comprimeren momenteel het best en maken films met een hoge resolutie mogelijk. In dit artikel lees je wat je over deze codecs moet weten.
Het grootste voordeel van DivX is wel dat je op 1 enkele CD (of 2 als de film heeeeeel erg lang is, of als je alle extras erbij wilt hebben) kunt zetten.

H.264: De koploper

Als je al een HDV-camcorder hebt en je films in een hoge resolutie op een dvd wilt branden, kun je niet meer om H.264 heen. Codecs die volgens deze MPEG4-standaard werken, heb­ben voor dezelfde beeldkwaliteit slechts twee­derde van de ruimte nodig die een DivX in beslag zou nemen.

H.264-codecs kunnen fijne structuren en randen nauwkeurig weergeven door de beeldgegevens niet alleen in de gebruikelijke blokgrootte van 16x16 beeldpunten samen te voegen, maar zo nodig de blokgrootte te verkleinen naar 4x4 pixel. Zo worden zelfs sterk gecomprimeerde films nog in een zeer goede kwaliteit afgespeeld. Geïntegreerde debloc­king-filters zorgen er bovendien voor dat de beeld details maar weinig vervagen en dat er geen artefacten zichtbaar zijn.

Op dit moment wordt H.264 onder andere in Nero Recode gebruikt, het dvd-kopieerpro­gramma van Nero 6 en 7 (ca. 70 euro). De videobewerkingspecialist MainConcept biedt' al een encoder voor professioneel gebruik aan (ca. 500 euro) en ook in Quicktime 7 van Ap­ple zit een zeer goed presterende H.264-codec. Er is ook een opensourceversie met de naam x264 (http://developers.videolan.org/x264.html) beschikbaar.

MPEG4 of MP4 bestanden zijn videobestanden Deze bestanden gebruiken een videocompressie-techniek die veel wordt toegepast in digitale mobiele apparatuur, zoals mobiele telefoons en videowalkmans met video-opnamefunctionaliteit maar ook bij digitale televisie. Mpeg4-part10 maakt gebruik van de H.264  codec standaard. Mpeg4-part10 kan een 2 maal sterkere compressie bereikt worden dan met MPEG-2. De prijs is echter een grotere storinggevoelingheid. Mpeg4-part2 codecs zijn DivX en Xvid. De bestandsextensie van deze bestanden is meestal .AVI of .MOV. MPEG staat voor Moving Picture Experts Group.

DivX 6: De allrounder

DivX is waarschijnlijk de populairste en meest verspreide MPEG4-codec. In tegenstelling tot oudere versies is DivX 6 niet meer volledig gratis. De 'Create Bundie' inclusief encoder kost ongeveer 20 euro. Als je eerst wat films wilt converteren om DivX uit te proberen, ga je naar de website www.divx.com. Daar down­load je het programma dat je 15 dagen gratis mag uitproberen. Wanneer je alleen DivX-films wilt afspelen, heb je voldoende aan het gratis pakket 'Play Bundie'.

Met de DivX-converter uit de Create Bund­le is het converteren van films erg eenvoudig. Je hoeft slechts een profiel te selecteren en de film via drag&drop naar het programmaven­ster te slepen. Het programma gaat dan met­een aan de slag. Net als bij de vorige versies kan de gecomprimeerde film als een AVI- of als een DivX-bestand worden opgeslagen. In dit DivX-bestand schuilt het nieuwe DivX Media­formaat, waarmee je meerdere geluidssporen en ondertitels in verschillende talen aan de film kunt toevoegen.

Hoe goed comprimeert DivX 6 in vergelijking met enco­ders die de H.264-standaard gebruiken ?. De subjectieve beeldindruk weet te overtuigen, maar als de compressie beeld voor beeld wordt bekeken, blijkt dat DivX 6 niet zo goed is als H.264.

Pas op met codec.packs

In principe zijn er twee soorten codecs, na­melijk de encoder en de decoder. Encoders comprimeren videobestanden en je moet er meestal voor betalen. Decoders pakken de gecomprimeerde gegevens weer uit en wor­den door video- of dvd-spelers gebruikt om de beelden weer te geven.

Vaak kun je codecs gratis downloaden van websites als www.freecodecs.com Die zitten dan meestal samen met andere codecs in een pakket. Dat is makkelijk, maar het kan ook pro­blemen opleveren als er niet de meest recente codecs in het pakket zitten. Zodra je het codec­pack installeert, kunnen geïnstalleerde codecs overschreven worden door oudere versies. Ook is het vaak niet mogelijk om de codecs apart te verwijderen, want doorgaans wordt het volle­dige pakket verwijderd.

Als je precies weet welke decode­r je nodig hebt, is het beter om alleen die specifieke codecs op je computer te installeren. Er bestaan overigens bijna geen pakketten die encoders bevatten.

Geïnstalleerde codecs
Je wilt weten welke codecs er al op je computer geïnstalleerd zijn? Dan geeft Windows XP je daar uitsluitsel over, hoewel het besturingssysteem daarbij niet volledig is. Open »Start I Programma's I Bureau-accessoires I Systeemwerkset I Systeeminfo« en klik op »Videocodecs« in »Onderdelen I Multimedia«. Je ziet dan wel veel geïnstalleerde codecs, maar nog niet de algoritmes die via programma's of via de DirectShow-interface aan het systeem zijn toegevoegd.
Er zijn gratis tools waarmee je op de computer naar codecs kunt zoeken, zoals MMCompView (www.nirsoft.net/utils/mmview.html ) of CodecViewer (www.free­codecs.com/downloadt CodecViewer.htm). Na een dubbelklik op het EXE-bestand geven beide tools een overzicht van de geïnstalleerde codecs, inclusief producent en versienummer.
De juiste dvd-speler
Nadat je een film met DivX of de open­sourcevariant XviD hebt gecomprimeerd, kun je die op de televisie bekijken. Ondertussen is er een grote keus aan dvd-spelers die deze formaten afspelen. Op de website www.divx. cam/hardware staat een overzicht van alle compatibele apparaten.
H.264-filmskunjevoorlopigalleen nog maar op je computer bekijken. Op de IFA in Berlijn presenteerden Nero en hardwarefabrikant Kiss (www.kiss-technology.com) de eerste dvd­ speler die ook het H.264-formaat ondersteunt. Aan het einde van dit jaar zal het formaat door meer dvd-spelers afgespeeld kunnen worden.
Als je geen geluid hoort
Als je een DivX- of AVI-bestand op je computer afspeelt en daar geen geluid bij hoort,helpt het gratis programma GSpot (www.headbands.com/gspot) je verder. Wanneer je deze tool opstart en de film inlaadt, geeft Gspot bij "audio Format"aan welke codec je nodig hebt. Achter »Stat« zie je of er al geschikte codecs op je systeem staan. GSpot biedt ook uitkomst wanneer je wel het geluid van je vakantiefilm hoort, maar het beeld zwart blijft. In dat geval zoekt de tool naar de noodzakelijke videocodec.
Hoe MPEG4 gegevens comprimeert
. Om ervoor te zorgen dat een videofilm van 90 minuten op een dvd (ca. 4,7 GB) of zelfs op een cd (ca. 700 MB) past, moeten de grote oorspronkelijke filmbestanden verkleind worden. Tijdens deze compressieslag gaat er onvermijdelijk beeldinformatie verloren. De kunst is om alleen die beeldgegevens weg te laten die we toch niet waarnemen.
Zo werkt het: Iedere film bestaat uit opeenvolgende beelden (frames) en ieder frame wordt tijdens het comprimeren in macroblokken van 16x16 pixel verdeeld, zodat er een soort raster ontstaat. De encoder voegt daarna maximaal 300 beelden samen in een zogenaamd Video Objects Plan (VOP). Het eerste beeld (I-frame) bevat alle noodzakelijke beeldinformatie. Voor de overige frames worden alleen de veranderingen ten opzichte van het voorgaande of de daarop volgende frames berekend. De beelden die na het I-frame komen hebben dus minder opslagruimte nodig. Door middel van het inschatten van bewegingen (Motion Estimation) bepaalt de codec wat de veranderingen zijn. Met behulp van bewegingsvectoren beschrijft de codec hoe de positie van een macroblok verandert (afbeelding rechts). MPEG4 kan zelfs complete objecten met bewegingssensoren volgen. Daarbij worden de macroblokken van zo'n object als het ware samengevoegd en is er minder informatie en dus geheugenruimte nodig.
GSpot geeft aan welke audiocodec je nodig hebt voor de film.

GENIAAL TRUCJE: Om geheugenruimte te besparen, voegen codecs meerdere frames samen en slaan ze alleen de veranderingen (hier de auto) als vectoren op.

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.