Inleiding:xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De oorlogsjaren 1940 –’45 waren een woelige en trieste periode in de geschiedenis van Velzeke-Ruddershove.

Na de Duitse inval op 10 mei 1940 en bezetting door de nazi’s werden vanaf 6 oktober 1942 veel jongeren opgeroepen en verplicht tewerkgesteld in Duitsland. Velen vluchtten naar Frankrijk of doken onder. Maar de Britse weerstand, de strijd in de Sovjet-Unie (vanaf 22 juni 1941), de intrede van de Verenigde Staten in de oorlog (7 december 1941), de racistische maatregelen tegen de Joden in België, het toenemend voedseltekort en het ontberen van de vrijheid deden het Belgisch verzet groeien. Veel werkweigeraars, die zich toch al verborgen moesten houden, gingen met het verzet meewerken. Drie twintigers uit Velzeke traden toe tot de Belgische Nationale Beweging (BNB), een verzetsgroep gesticht in Brussel. Deze jongeren waren Karel Van Wambeke (“Charel” genoemd in volksmond), Robert Van Elsué en Germain Selders. Robert Van Elsué is de neef van de Zottegemse burgemeester Herman De Loor. In dit document wil ik u het verhaal brengen van de Velzeekse verzetsgroep. Het is gesteund op getuigenverklaringen van verschillende Velzekenaren. Ik had het geluk om één kroongetuige te ontmoeten: Germain Selders. Een pientere negentiger, momenteel woonachtig in de omgeving van Antwerpen. Germain was als laatste toegetreden tot de BNB. Ik wens alle getuigen en in het bijzonder Germain te bedanken voor het verstrekken van de informatie die deze studie mogelijk hebben gemaakt. Voor dit werkstuk heb ik eveneens gebruik gemaakt van het document “Oorlogsmonumenten te Zottegem” van Danny Lamarcq. Ik bedank eveneens Pascal De Loor voor het bewerken van de foto’s.

De crisis van de jaren dertig bracht de nazi’s aan de macht. Dit regime is verantwoordelijk voor de dood van miljoenen mensen. Het verzet heeft een fundamentele rol gespeeld bij de bevrijding ervan. Ik hoop dat dit werkstuk mag bijdragen aan de herinnering ervan.

Ik draag dit werkstuk op aan Charel Van Wambeke, Robert Van Elsué en Theofiel De Clercq. Zij hebben deze gruwel niet overleefd.

Wim Van Caester.