Wat als je ineens verlaten word door al je dierbare? Vira is een gewoon meisje, met een gewoon leven. Ze zit in de tweede klas op de middelbare school, en heeft genoeg vriendinnen, leuke ouders, en een lief klein broertje. Kortom: Een perfect leven! Maar dat perfecte leventje van Vira veranderd snel, als ze merkt dat iedereen haar verlaat! Letterlijk!
01-01-2012
Hoofdstuk 2
Eindelijk! Weekend! Vira zat naar haar kleine broertje Finn te kijken, die met zijn brandweer-wagen speelde. Tim was Vira's kleine broertje van 6. De meeste broertjes waren verschrikkelijk irritant, wist Vira van haar vriendinnen, maar Finn was altijd buitengewoon rustig. Ze stond op, en liep naar de trap. Op het moment dat ze haar voet op de eerste tree zette, hoorde ze een luid gekraak, en schoot haar voet naar onderen. Met een gil zette ze met haar andere voet een stap naar achteren, maar omdat de voet op de trap vast zat, bleef ze haken en viel achterover. Haar moeder kwam aangerend. 'Meisje toch! Wat ben je allemaal aan het doen?' Ze knielde bij de trap en bekeek de schade. 'Sjonge, je bent dwars door de treede heen gegaan.' En dat was ook zo. Vira wierp een blik op de trap, en zag in het midden van de eerste trede een gat waar versplinterde stukken hout uit staken. Ze bekeek ook haar voet, maar daar was niks mis mee. 'Ik zei toch dat het een keer zou gebeuren! Dit gammele oude huis ook....' mopperde Vira.
Even later zat ze op haar eigen kamer voor de laptop. Ze was met Jurgen, een jongen uit haar klas, aan het chatten. Jurgen en Vira gingen veel met elkaar om. Sommige mensen zeggen dat jongens en meisjes niet met elkaar om kunnen gaan zonder dat ze iets met elkaar hebben, maar mensen die hun écht goed kennen, zien dat Jurgen en Vira gewoon goede vrienden zijn. Na een half uurtje begon Vira zich moe te voelen. Ze sloot de laptop af, en ging in bed liggen. Ze dacht na over haar gesprek met Jurgen. Hij had verteld over hoe hij die dag op het strand had ge-surfed. Het was een prachtige zomer, en Jurgen ging altijd in het weekend met zijn vrienden surfen. Vira had het ook eens geprobeerd, maar dat was afgelopen met een gekneusde pols, en een hoop blauwe plekken. Ze vondt het fijner om gewoon te kijken, en lekker bruin te worden. Terwijl ze na dacht over hoe enthousiast Jurgen weer was over zijn nieuwe "tricks" die hij had bedacht, dommelde Vira langzaam in, en merkte niet hoe haar moeder nog even om de hoek keek, en haar een aai over haar hoofd gaf.
'Vira?' Met een schok kwam Vira weer tot werkelijk heid, en zag tot haar schrik dat de halve klas, inclusief leraar haar aanstaarde. 'Ehhh, ik...' Mevrouw Berbe keek haar met een afkeurende blik aan, en wendde zich tot Rico, een lange, gespierde jongen uit haar klas. 'En jij, jongeman, weet jij het misschien?' Rico rechtte zijn rug, en zei met overdreven beleefdheid: 'In het jaar 1500, mevrouw. 'Ze knikte, en ging weer verder met de les. Vira lette eigenlijk nooit op, aangezien ze toch wel hoge cijfers haalde. Maar dat ze nooit oplette leverde wel een niet al te goede indruk op bij de meeste leraren. Maar eigenlijk kon ze er gewoon niét met haar gedachte bij blijven. Altijd dwaalde ze weer af naar van alles en nog wat. Net zat ze bijvoorbeeld te denken aan haar vader, die een week geleden naar afghanistan was vertrokken. Vira's vader werkte in het leger, en moest regelmatig op dienst in het buitenland. Maar Vira vondt het niet erg. Hij was altijd binnen een maand weer terug, en nam dan altijd een hoop dure cadeau's mee! Dus eigenlijk was ze best verwend!
Toen de bel ging kwam Hester op haar afgelopen. Hester was een mooi slank meisje met bruine golvende haren. Vira zelf daarintegen had steil blond haar dat verschrikkelijk pluiste, en een lading pukkeltjes op haar voorhoofd. Maar ze waren vriendinnen. Vira en Hester. Al vanaf groep 1 kende ze elkaar. 'Hé Vier! Ga je vanavond mee? Er is weer een feest in De Kikker!' De Kikker was een discotheek die regelmatig op vrijdag avond feesten organizeerde. Vira en Hester gingen regelmatig naar zo'n feest toe. Hester deed het vooral om indruk te maken op alle jongens. Vira deed het meer gewoon, gewoon omdat ze het leuk vond iets te doen samen met haar vriendin. Maar vanavond had ze er geen zin in. 'Naah, geen zin.' Hester gaf haar duw. 'Doe nou niet zo stom! Ik wil niet alleen gaan.' Vira zuchtte. 'Sorry maar ik heb echt geen zin.' En met die woorden liep ze weg. Ze stapte op haar fiets, en binnen tien minuutjes was ze thuis. Ze plofte op de bank neer, begroette Pol, de hond, en zette de televisie aan.
