Morgen beklimmen we de Tourmalet met Maarten, Sander, Stan, Louis, Kim, Niels, Peter en ikzelf. Ik was bij de vorige vermelding onze Peter vergeten. Bij deze mijn excuses aan Peter. (Was al weg gaan bleiten bij zijn moeder)
Voor de laatste etappe werd ik, Remi, verantwoordelijk gesteld voor een commentaar neer te zetten.
We zijn vanmorgen vertrokken voor een rit van 125 km vanuit Larresingle richting eindbestemming: LOURDES.
Het parcour was zoals het humeur van Alexander: op en neer, zon en geen zon en soms een spatje regen.
We moeten wel toegeven dat Lourdes inderdaad wel h(g)eilig is want tijdens de tocht heeft den Neckie op een helling Maarten, Niels, Sander en Peter los uit het wiel gereden terwijl hij lekker in het zadel bleef zitten met de vingers in de neus. Zelfs op het einde was er een sprint en die werd gewonnen door onze Neckie. Voor het thuisfront is er beeldmateriaal voor de non-believers.
Na de tocht zijn we allen naar het grotje geweest om een (k)aars te branden in de hoop dat we morgen de Tourmalet kunnen bedwingen.
In naam van alle deelnemers wil ik nog eens alle (blog)bezoekers bedanken voor hun steun. Ook de begeleiders voor hun goede zorgen en Rudi voor de organisatie.
Morgen zal er nog een laatste commentaar geplaatst worden om te vermelden of Sander, Stan, Maarten, Niels, Louis, Kim en ikzelf de Tourmalet zijn opgeraakt en veilig zijn afgedaald.
Ik zelf heb mij deze week enorm geamuseerd en voor mijn part is dit zeker voor herhaling vatbaar. Misschien een andere bestemming weliswaar.
door de late
ontwikkelingen zijn de kopmannen en friste mannen, Maarten Clochet en Sander
Delmeire verplicht om de blog in te vullen.We zijn nu dag 7 en iedere renner denkt dat we al aangekomen
zijn in Lourdes en er zijn enkelen die zich vandaag in de drank storten.
Na 6 lange dagen
in de bus en 6 dagen van afzien waagde Thierry zich aan een tochtje met de
fiets. Hij trachtte de renners te pijnigen en te doen afzien voor 80km en
slaagde hierin met glans. Na de vele beklimmingen stortte hij zich als een ware
zelfmoordterrorist de afdaling naar beneden. Omdat Thierry zich waagde aan een
fietstochtje moest iemand zich opofferen om met onze camionette te rijden.
Alexander Deneckere was present om het roer over te nemen. Fier als een gieter
waande hij zich aan de taak als ploegleider.(quote: Ik zou beter
camionchauffeur worden!!!)
Vandaag was het
weer beter dan de vorige dagen met veel zonneschijn zonder te overdrijven. De
derde lekke band was deze keer voor onze Held,Rudy. Ook Peter Denys had af te
rekenen met pech. Door Peter zijn brute kracht brak hij zijn spaken.Gelukkig hebben we enkele reservewielen
mee waardoor hij zijn tocht kon verder zetten. Het parcours vandaag was niet
van de poes met enkele zware kuitenbijters. Er was echter niemand aan het
klagen want we fietsten door schitterende landschappen en hiervoor hebben we
deze tocht aangevat. Deze avond logeren we in een pitoresk dorpje als God in
Frankrijk...
Voor we onze
tocht beëindigen willen we namens de groep twee mensen eventjes in de
bloementjes zetten. Zonder onze begeleiders Thierry en Linda zouden we deze
tocht nooit kunnen voltooien. Linda zorgt voor de medische zorgen en een
drankje en een koekje en Thierry houdt zich bezig met het technisch aspect van
detocht. Voor de leken onder ons
lijkt dit evident maar na 1000 km helpt ieder detail en iedere steun in elke
vorm. Bij deze bedankt voor de bewezen diensten!!!
De meeste mensen
die ons kennen weten dat we nu eventjes te sentimenteel worden en nu eventjes
stoer moeten worden, dus!!!!!: morgen een rit van 120 km over een parcours die
niet van de poes is waar we aankomen in Lourdes!!!!
Bij deze zullen
we in onze nest kruipen en proberen om Kimboslice met zijn dronke peren in zijn
bed te draaien.
Gisteren is onze blog van rit 6 wegens technische problemen
niet op de site geraakt. Daarvoor onze welgemeende excuses naar de fans
hunnentewege.
Bij aankomst in het hotel in Limoges na rit 5 werden we door
een heel vriendelijke uitbaatster ontvangen. Ze wist ons te vertellen dat we
onze 180km durende koniningenetappe in mooi weer gingen kunnen afwerken. Bij
het openen van de gordijnen bleek dit een twijfelachtige weersvoorspelling te
zijn. We startten bijna allen met zomerse kledij, maar al na een half uurtje
rijden beslisten de weergoden er anders over en kwamen we in een helse bui
terecht. Resultaat: Kletsnat en Rémis paander (woord van deze reis en ook
synoniem voor het mannelijk geslachtdeel) kroop in zijn schulp. De regen zorgde
er ook voor dat Alexander drogere oorden ging opzoeken. De regen ging de snee
in de vinger geen goed doen, maar de schrik zat er bij hem ook in na zijn
valpartij 500m na vertrek.
Enkele oerkreten verder vertrok het peloton voor het vervolg
van de zware rit, want opnieuw werden we verrast door heel wat stevige heuvels.
Al zingend probeerden we ons warm te houden. Menig Vlaamse klassieker
passeerden hierbij de revue. Waarvoor dank aan onder andere Johny Turbo,
Preuteleute en Get Ready.
De middagpauze werd alweer genuttigd op een idyllisch
dorpspleintje waar de zon ons gelukkig weer in het snoetje scheen. Hierdoor
konden onze kleertjes terug wat drogen en dit kwam zeker van pas. s Namiddags
waren de jongsters nog zo fris als dartele hoentjes en beslistten om eens
stevig te koersen. Het regende niet alleen nog een half uurtje stevig door,
maar tevens ook aanvallen. Niemand wou onderdoen voor de ander. Door de regen,
de afstand en het zware koersen werden er s avonds enkele zwaar vermoeide
coureurs in het hotel aangetroffen.
Eén hiervan was Kim VdG die nu in het peloton bij de naam Kimbo Slice wordt
genoemd vanwege zijn grote vechtlust en karakter (voor de mensen die deze
vechtersbaas niet kennen, kunnen gerust eens deze naam intikken op YouTube). Na
enkele moeilijke momenten heeft onze Kimbo de koninginnerit op een prachtmanier
afgewerkt.
Vanavond speciaal voor jullie, de 2 beste renners van het volledige peloton.
Na onze welverdiende Leffe blond van gisterenavond (die we kregen van 2 bloedmooie dames) kwamen we deze morgen fris en mon(s)ter wakker. Door onze raampje zagen we dat het niet regende, oef ! Na wat getreuzel vertrokken we vanuit Montierchaume voor een etappe van 150 km.
Lucy (of Sander) was niet uitgeslapen en stuurde ons langs een zigeunerhond naar een doodlopend straatje.De eerste helft van het parcours verliep over de heuveltjes van Erika. Na het nuttigen van ons stokbrood met heerlijke salami en kaas begonnen de heuveltjes meer te lijken op cols van Lolo Ferrari. Maar tot ieders verbazing bleef Neckie (Alexander) maar op de fiets en trok zelfs enkele keren serieus kop! In de namiddag passeerden we ook een pittoresk dorpje genaamd 'Folles', de plaatselijke bevolking (café-gangsters) bood zelf een massage aan. Omstreeks 17u30 arriveerden we in Limoges in ons gezellig Hotel Familia. Nu zijn we juist terug van een Baskisch restaurant waar we konijn gegeten hebben. Voor het slapengaan bekijken we nu nog eens de Tour de France, waar de renners vandaag de Tourmalet hebben beklommen. via deze beelden bekijiken, plant iedereen de tactiek en de demarrages voor onze beklimming van maandag.
Hier nog enkele opmerkelijke feiten van de dag :
- Remi zijn darmen zijn wat verstopt van de muesli-repen
- enkele jongens hebben wat last van hun testosteron-gehalte ( door de overvloedige doping??)
- Rudy en Alexander hebben gemerkt dat hun armen niet even lang zijn ( aan de lezers om te raden hoe dit komt)
Slaap wel en tot morgen vanuit Bergerac van jullie lieftallige en sexy vriendjes
Beste Blogger (hier soms ook wel blokken genoemd),
Deze morgen vertrokken we vanuit Briare pas om 8u15 dordat we ons ochtendmaal maar konden nuttigen om 7u30. Natuurlijk stonden alle renners al om 7u20 vol ongeduld aan de deur van de ontbijtzaal. Dit is zeker opmerkelijk want sommigen onder ons sliepen afgelopen nacht zelfs in de badkamer en kwamen er na 23u30 nog veel luide 'quotes' uit een andere vierpersoonskamer. Net voor vertrek vielen er al enkele druppeltjes en na ongeveer een klein uurtje gingen de sluizen volledig open en op twee uur na was dit het beeld van de ganse dag. In het begin waren de benen van de 'ouderen' (Rudy en ikzelf) nog een beetje stijf. Al snel veranderde dit en kwam de lei(ij)der van de groep ook goed op dreef. Na en korte, natte en koude middagpauze onder een afdakje, die onze fantastische opmerkzame en zeer hulgevende begleiders (Linda en Thierry en rarara) gespot hadden, werd onze rit verder gezet. In de namiddag gingen onze tellers vlot en kwam het eindpunt Montierchaume in zicht. Het laatste rechte stuk was alweer op een gevaarlijke weg en iedereen was verstandig om mooi op één lijn aan te komen waardoor de groten weer niet konden uitmaken wie nog het meest fris zat. Na een verrassend welkom door twee mooie dames werden we direct getracteerd op een drankje en een stukje fruit.
Ik ben blij dat je mij gezien hebt op de Tourmalet. Je moet wel beseffen dat ik weeral met mijn vingers in de neus naar boven reed, nu heb ik me terug bij de 'renners' van velolourdes gevoegd. Vandaag was een korte rit maar het werd behoorlijk lastig doordat de weergoden ons niet gunstig gezind waren vandaag en de hemelsluizen volledig opentrokken. Gelukkig is het doorzettingsvermogen van uw papa evengroot als zijn hart en nam hij het volledig peleton op sleeptouw. Ik hoop natuurlijk dat jij ook zo'n sterke, vlotte, snelle, ... renner wordt als jou papa. En niet zoals uw naamgenoot die nu mee is.
Jammer dat uw mama mijn koffers niet gemaakt heeft want ik ben namelijk enkele dingen vergeten en ben nu genoodzaakt om met kledij rond te rijden van een amateurploeg. Laat dit dus een levenles zijn en zorg ervoor dat uw papa niet teveel centjes moet spenderen aan uw sport, en indien je er toch nodig hebt, dan bestaat er nog zoiets als nonkels. Ik voeg hier graag nog een foto van jou bij zodat de wereld het aanstormend talent nu al leert kennen.
omdat iedereen volledig verbrand en opgebrand in zijn bed ligt zal ik, Sander Delmeire, de stand van zaken met u delen. Vandaag vertrokken we uit Tresigny voor dag 3 van onze heldentocht. Er stond 162km op het programma. Gelukkig voor de mindere goden onder ons was het parcours redelijk te pruimen. We gaspelden de eerste 15km af langs een drukke autoweg waar alle vriendelijke chauffeurs, die opgehouden werden door ons peloton, ons vriendelijk toeterend voorbij vlogen. Ons Lucytje(de gps voor de outsiders) was braaf vandaag maar dat was niet te verwonderen want ze werd getemd door de grootste ladykiller onder ons. De insiders hier weten direct dat ik dus de touwtjes in handen had.
Op de middag hadden we 92km en was het tijd voor een drankje en wat krachtvoer. Onze held 'Deneckere' kroop vanaf dit punt in de wagen om de koers tactisch te kunnen volgen en instructies te geven.
We vorderden vrij vlot en na enkele oneindig lange wegen in het bos kwamen we aan de laatste 20 km waar onze grootste kopmannen (iedereen weet over wie we het hebben)hun moment zagen om indruk te maken op kop. Het moet gezegd dat Rudy deze lastige tocht onder de loden zon op een heldhaftige manier heeft doorstaan(de flandriens zullen trots zijn).
's Avonds hebben we een restaurantje gevonden waar het eten maar vooral de bediening zeker te pruimen was. Onze marmotte,Remi, zag zijn moment gekomen om zijn slag te slaan met de slogan:" Als het niet lukt in de koers dan maar met de vrouwen." Jammer voor hem wist hij niet eens dat 'Pousser' duwen is in het nederlands en hiermee was de vlam in kwestie niet meer geïnteresseerd. (Keep on trying mate!!!).
Dit gezegd zijnde zal ik ook maar in mijn nest kruipen zodat ik mij morgen nog maar eens bij de beste 10 van het peloton kan voegen.
Met sportieve en vriendelijke en redelijk sexy groeten vanuit het hete Briare
Sander Delmeire
Ps: de geïntereseerde vrouwen kunnen altijd mailen naar sanderdelmeire@hotmail.com
vandaag rit van 180 km gereden en 8 uur onderweg. We hebben al 1 lijk onder de renners. De zon en de opeenvolging van heuvels deden hun werk. Ook lucy ( fietsgps) had vandaag haar kuren. Terug een vrouwelijk trekje; Morgen zullen we er eens een gesprek onder vier ogen mee hebben. Voor de rest prachtige vergezichten en mooie natuur. Helaas minder prettig voor lichaam en leden. Maar een pelgrimstocht zal het zeker worden. Warmte, heuvelachtig parcours, afstand, maken het iedere dag zwaarder maar de tocht moet en zal gereden worden . Slaap zacht.
Van deze keer werd ik, Peter Denys, aangeduid als verantwoordelijke om een kort dagoverzicht te geven.
Het was vandaag bloedheet, dit maakte de tocht nog zwaarder dan anders.
Velen waren lichtjes tot zwaar verbrand ( bv. Rudy) van gisteren nog en met de zon vandaag die constant boven
ons hoofd zat te schijnen was het bijna niet te doen. Omdat het medisch niet verantwoord zou zijn, heeft Alexander halfweg in de camionette moeten stappen, hij had namelijk een sneetje in de vinger. Het was een rit met veel hellingen en de hellingen waren ook wat langer dan de hellingen
die we normalerwijs op onze trainingen deden. Vandaag zorgde super Kim voor de eerste platte band van de reis. We vertrokken kwart na acht onder aanmoediging van Sofie Vervaeke en Pieter Leenknecht, die speciaal voor de gelegenheid vroeg waren opgestaan om ons te komen aanmoedigen. Een dikke elf uur later en 180 km later kwamen we aan op onze bestemming. We hebben een paar keer goed moeten zoeken naar
onze baan maar voor de rest doen we prachtige wegen met magnifieke uitzichten en landschappen. Morgen staat ons een etappe van een goede 160km voor de boeg. Na een goede maaltijd deze avond zien we het zitten om er morgen weer keihard tegen aan te gaan. We danken Martin ook speciaal vandaag om de laatste 20 km de kop te pakken zodat we deze aan meer dan 30km per uur konden afleggen.
De uitspraken van vandaag waren:
"Je mag mijn achterwiel niet hebben want ik zie dat je er de hele tijd zit naar te kijken."
"Ik kan zwijgen als een radio."
"Ik zal mijn beste vriend eens een hand gaan geven" (als je plasje gaat gaan doen)
