Tijdens een baby borrel, in de maand juli kwam ik twee mensen tegen ( De Warre en Marjan) die me rustig vertelde dat ze in november een fietstocht door Nicaragua gingen maken. En heb je geen zin om mee te gaan? We hebben gehoord dat er nog één plaats vrij zou zijn..
Even nadenken en de dag erna kreeg ik van Paul een mailtje met alle gegevens over en omtrent MoNiCare Lommel. Een telefoon met Jos en ja hoor, misschien nog één plaats vrij maar morgen krijg ik een mail of de laatste plaats zal ingenomen worden ja dan nee. En weer twee dagen later, spijtig geen plaats meer, 25 is het maximale getal en die zijn er, maar moest..... enz dan ja dan.
Ondertussen loopt de tijd.
Maar op, ik geloof, 21 oktober een telefoontje van Jos, er is iemand weggevallen, moest je alsnog zin hebben, en heb je reeds een internationaal paspoort, beslis dan binnen het uur want vandaag worden de tickets gekocht.
Oei das wel heel vlug, maar binnen het uur was de beslissing genomen, deze kans laten we niet gaan. De bevestiging werd gegeven, copy van paspoort werd verzonden, de tickets konden aangekocht worden.
De sponsoringstocht kon beginnen.
Op 15 november zullen we vertrekken naar een arm land Nicaragua, we zullen er 14 dagen rondrijden met MTB's en op die manier vooral drie projecten bezoeken in zijn alledaagse werkelijkheid. Het leven zoals het is in Nicaragua.
