Ik zag u graag, doodgraag. Zelfs na 20 jaar kon ik nog helemaal verliefd worden op u. En dat gebeurde toen ook, in die eerste weken na dat bericht. 

Het leek wel of we in onze wittebroodsweken zaten. We konden niet van elkaar af blijven, belden en stuurden constant, gingen uit eten, genoten van het leven en van elkaar. Het leek wel alsof deze hobbel in de weg onze ogen had doen open gaan. Dat we beter voor elkaar moesten zorgen, harder ons best moesten doen.  

Het werd zomer. Een lange hete zomer. Op het einde van die zomer werd ik 40 en besloten we om dat met ons tweetjes te gaan vieren in een paradijsje aan de Middelandse zee. Ver weg van de dagelijkse beslommeringen, zonder de kinderen. Wat een heerlijke vakantie was dat toch, gij en ik alleen. Wakker worden met zicht op zee. Genieten van het zonnetje, het lekkere eten, het zwembad, uitstapjes naar plaatsen waar nog geen mens was geweest, of zo leek het toch. 

Gij en ik, we hadden elkaar terug gevonden.