Ik mocht alles van u lezen, zei ge. Ik kreeg al uw paswoorden. Ge had geen geheimen voor mij. 

Ik was zo niet. Achterdochtig. Jaloers. Overal iets achter zoeken. Gij hebt mij zo gemaakt. 

Die eerste weken was ik bezig met programma's te zoeken om gewiste chats weer zichtbaar te maken. Laat u vooral niks wijsmaken. Dat werkt niet. 

Uw chat stond vanaf nu constant open. Ik kon alles meevolgen. Uw gsm mocht ik binnenstebuiten keren, elke avond. Om zo mijn vertrouwen toch maar terug te winnen. 

En ik haatte het. Ik haatte het om dat groene beest toe te laten. Dat beest van jaloezie en achterdocht. Dat zou toch niet moeten, na 20 jaar?

Stukje bij beetje bouwde het vertrouwen weer wat op. Niet helemaal, maar ik kon het toch beter loslaten. Want zonder vertrouwen is het geen relatie, toch?