Ik ben Hazel Grace, een zestienjarige vrouw met schildklierkanker. Deze kanker is al helemaal uitgezaaid naar mijn longen. Mensen herkennen me vaak aan het buisje dat door mijn neus stroomt. Ik moet kunstmatig ademen omdat ik een long heb die niet meer werkt en ik moet heel veel medicijnen nemen. De laatste maanden zijn vrij lastig geweest. Ik merk dat ik steeds depressiever en depressiever word en ik besef maar al te goed dat mijn laatste dagen zijn geteld.

Mijn ouders zijn overbezorgd, ergens snap ik ze wel maar toch doet het me niks. 

Ik heb besloten om toch naar buiten te komen met mijn probleem. Ik wil jullie graag laten zien hoe ik de rest van mijn leven zal doorbrengen met deze ongeneeslijke ziekte.

Hopelijk tot gauw!