We zijn erachter gekomen dat Jacques Saunière een adres had geschreven met de speciale viltstift op het sleuteltje. Er stond rue Haxot 24. Het adres leidde ons naar de Despositobank van Zürich. Het is een geldschrank-bank die 24 uur per dag anonieme diensten beschikbaar stelt. Bij de deur hing een LCD-scherm waar op stond :' breng sleutel in'. De onderkant van de sleutel is 3-hoekig en onder het scherm bevond zich een 3-hoekig gaatje. Iets zei me dat hij wel zou passen. we reden binnen en er hing een tweede paneel met dezelfde aanwijzing. Sophie stak de sleutel weer in het 3-hoekig gaatje en we reden verder. We werden onthaald door een vriendelijke man die ons vertelde dat dat de sleutel was tot een geheime kluis.
Jacques Saunières dood was misschien toch niet helemaal het einde. Hij liet mij en zijn kleindochter Sophie Neveu een boodschap achter. Hij was lid van een geheime venootschap, de priorij van Sion. Volgens mij geeft hij ons nu de eeuwenoude geheimen van de venootschap nagelaten zodat die blijft voortbestaan. Hij was enorm gefascineerd door Leonardo Da Vinci. Maar dat komt doordat hij ook lid was van die venootschap en via zijn werken vonden we dus een sleutel. het was niet gemakkelijk. We moesten eerst enkele anagrammen oplossen en zo vonden we achter het schilderij Madonna on the Rocks een raar sleuteltje in de vorm van een plusteken.
Ondertussen zit ook de Franse politie achter mij aan. Volgens hen heb ik Jacques Saunière vermoord want hij schreef net voor hij stierf mijn naam met een speciale viltstift op de grond. Sophie heeft ook nog eens de hoofdinspecteur Bezu Fache erin geluisd waardoor hij waarschijnlijk nog kwader is. Blijkbaar zat er een zendertje in mijn jaszak zodat ze mij op de voet konden volgen. Sophie heeft dat zendertje in een vrachtwagen gegooid en heel het team is achter die vrachtwagen aangegaan. Hopelijk loopt dat goed af.
Ongelooflijk! Het is na middernacht en ik ben net te weten gekomen dat de bekende conservator van het Louvre Jacques Saunière dood is. Ik had normaal een afspraak met hem na mijn lezing. Maar die gaat dus blijkbaar niet meer door. Maar het ergste was toch wel toen men mij een foto toonde van het lijk van Saunière op de beroemde parketvloer van de Grand Galerie. die had ik onmiddelijk herkend.
Nu ben ik samen met een man van de Franse recherche op weg naar het Louvre om het lijk en vooral de rare tekens erop en errond te bestuderen. Saunière had duidelijk nog iets willen vertellen voor hij stierf. Aan mij om dat nu uit te zoeken, aangezien ik veel weet over religieuze symboliek.
ik ben eindelijk aangekomen in Parijs. Ik ben 5000 kilometer van huis en ik ben ongelooflijk uitgeput. Toch moet ik goed uitslapen want morgen geef ik een lezing over religieuze symboliek aan de Amerikaanse universiteit van Parijs. Ik zelf ben hoogleraar religieuze symboliek aan de Harvard University. Ik heb enkel boeken geschreven en één daarvan gaat over religieuze iconologie. En daar ga ik morgen dus wat meer uitleg over geven aan de studenten.
Ik ben onlangs ook dankzij mijn boek opgenomen in het Boston magazine in een top 10 van intrigerendste mensen in Boston. Een eer zou je denken. Maar neen, ik ben nu namelijk het mikpunt van allerlei plagerijen van mijn collega's.
