De wekker liep af... Nog nooit stond ik op met zo een speciaal gevoel... Ik was immers enorm zenuwachtig voor dit eerste gesprek met de dokter...

Ik had al de nodige info gekregen via mijn lieve collega Kelly, en via onze goeie vriend Google... Mijn BMI moet 40 zijn om in aanmerking te komen voor de tussenkomst van de mutualiteit... Enkele dagen geleden was ik bij mijn huisarts op consultatie die vaststelde dat mijn BMI meer dan 40 bedroeg, en me zei dat het een goede keuze was om bij Dr. De Bruyne langs te gaan voor een gesprek... Dus ik maakte me niet te veel zorgen... 

Ik nam plaats op de weegschaal en zag plots dat ik in gewicht afgenomen was.. Nadat ik de berekening maakte van mijn BMI sloeg ik meteen in de stress/paniek... Ik had immers een BMI van 39,2 wat niet voldoende zou zijn... HELP... Nee, dit kan toch niet... Hoe kan dat nu...

Ik open meteen mijn messenger en zie tot mijn grote opluchting dat Kelly online is... Meteen spreek ik haar aan, en geeft ze mij de nodige tips... Ik begin als een gek chocolademelk te drinken want dat gaat er op korte tijd goed in bij mij... En nee hoor ik ga absoluut niet naar het toilet, want dat zou wel eens een verschil kunnen maken... Een echte mindfuck neemt door de zenuwen de bovenhand... Ik trek mijn kleren aan met de ingesteldheid van, ja als het niet genoeg is en de dokter weigert, dan zal dat wel zo moeten zijn... 

Tijdens de autorit naar Dr. De Bruyne zijn praktijk nemen de zenuwen toe, gelukkig heb ik mijn man bij. Hij weet me gerust te stellen, en met een klein hartje stap ik eenmaal aangekomen uit de wagen... Mijn hart slaat in mijn keel wanneer ik de wachtruimte binnenstap, maar tot mijn grote verbazing heerste daar een rustgevende sfeer... Ik werd door de andere mensen niet aangestaard, maar vriendelijk begroet... Ook Dr. De Bruyne begroette me vriendelijk... Na een korte kennismaking mocht ik plaatsnemen op de weegschaal... Er gingen 1001 gedachten door mijn hoofd van : "wat als......."

Ik zag het cijfer omhoog gaan, maar had niet verwacht dat het cijfer zo hoog zou gaan... Wat toch wil zeggen dat er duidelijk iets mis is met mijn weegschaal thuis. Want plots was ik toch een aantal kilo's rijker die onmogelijk het gevolg konden zijn van 500ml chocolademelk... Ik schrok er zelfs van toen hij mijn BMI zei... Heb  ik dan iets verkeerd gedaan tijdens de berekening... Ik weet het niet maar ik hoorde hem zeggen 41,1... Ik kijk naar mijn man en kon dit amper geloven en vroeg nog eens wat mijn BMI was... 

En dan komt de realiteit en de nodige uitleg van de diverse mogelijkheden... Dr. De Bruyne is kordaat en draait er geen doekjes om, wat voor mij een positief teken was... Hij maakte het niet mooier dan het was... Zoals het hoort dus... En toch voelde ik vanbinnen dat blije gevoel opkomen... Ik onderdrukte mijn enthousiasme nog even tot ik zijn praktijk buiten stapte... Voorzichtig zei ik tegen mijn man, amaai dit had ik niet verwacht, maar yes, ik kom in aanmerking... Ik kan mijn nieuw leven beginnen... Ik krijg een dubbel gevoel... Enerzijds blijdschap dat ik mijn leven kan herpakken en mijn levenskwaliteit ga kunnen verbeteren... Maar anderzijds zei ik ook in mezelf.: Papa, je zal nog wat langer moeten wachten om mij terug te zien... Al zal hij ongetwijfeld trots op me zijn... twee jaar geleden gestopt met roken en nu dit... 

Nu rest er me enkel nog een consultatie bij de longarts en bij de psycholoog, en dan kan ik terug naar Dr. De Bruyne om te zien of de operatie goedgekeurd word, en wanneer deze zal plaatsvinden... Dat worden dus nog enkele spannende weken, want ook al weet ik dat de operatie al eind April zou kunnen plaatsvinden, toch kies ik er voor om eerst nog met mijn man, mijn mama en pluspapa op vakantie te gaan naar mijn familie in Polen... Daar zal ik voor mezelf mijn oude leven afsluiten, en samen met hen mijn nieuwe leven tegemoet gaan... Dus ik wacht liever nog even wat langer, zodat ik er echt 200% klaar voor ben om mijn oude levensstijl achter me te laten...