Ik ben vannacht naar een bar geweest, niet mijn bar, een andere. Ik had nood aan mensen om me heen. Natuurlijk kreeg ik veel boze blikken naar mijn richting gestuurd,  want ik ben ‘de man die zijn vrouw heeft vermoord’. Plots kwam Rebecca naast me zitten, een redactieassistente van een misdaadblog Whodunnit genaamd. Ze was op zoek naar me om een interview te kunnen strikken om haar carrière een boost te geven. Ik was beschonken en zag mijn kans om Amy naar me toe te lokken, de detective van Tanner - mijn advocaat - heeft Amy nog altijd niet gevonden. En als wij haar niet kunnen vinden, dan kan ik even goed proberen haar naar ons te lokken. Ik wist dat ze dit interview ging zien, dus ik haalde het beste uit de kast. Ik vertelde dat ik Amy niet goed had behandeld tijdens ons huwelijk en dat het mijn schuld is dat het misliep. Ik zei dat als Amy terug zou zijn dat ik haar alles zou geven dat ze nodig had en nog andere lieve woorden. Ik deed alsof ik mijn lesje geleerd had. Als zij het smerig kan spelen dan kan ik dat ook. Ik hoop dat het gelukt is.