Ik ben opgenomen in het AZ Sint-Jan te Brugge , eindelijk...het is zelfs verwonderlijk dat ik nog leef. Ik kreeg enkele dagen terug de diagnose van lumbago in het Sint-Augustinus ziekenhuis van Veurne. Ik weet zelf eigenlijk nog zeer weinig van die dagen tussen de diagnose van SAV en die van het AZ. Wat ik wel weet is hoe het begon... Eerst had ik last van slapende voeten, maar aangezien ik dit nog wel gehad had, zag ik er geen kwaad in. De dag erna begonnen mijn vingers te slapen en aangezien ik al de hele dag hagen had geschoren en al een zwaar seizoen erop zitten had zag ik hier ook geen groot kwaad in 's anderdaags was het weekend en zou deze zaterdag wel even rusten ipv weer te gaan werken. Rusten is een lelijk woord als je zelfstandig bent dus om de één of andere reden besloot ik mijn schouw af te werken op het dak (zelfs na afgeraden te worden van mijn vriendin Elke, wan ik had toen al serieus krachtverlies in mijn handen) Ik kon geen betere dag gekozen hebben want het regende "het sop uit m'n kl..." Om het op z'n West-Vlaams te zeggen. Toen ik boven zat op het dak, had ik echter geen last meer van de eerder genoemde symptomen. Die kwamen wel terug en veel heviger toen ik mijn voeten terug op de begane grond zette. BAM! In 1 seconde van gezonde man naar een als een rond kreupelende zombie. Ik kon nog enkel naar de zetel binnen stappen en toen ging het licht uit.Wat daarna volgde zijn gewoon nog wat flarden herinneringen waarvan de chronologie ontbreekt.
