|
Zondag 8/08/10
Rond 00u40 was de auto geladen en konden we vertrekken. Voor de kids richting Serfaus, maar de uiteindelijke bestemming was Milaan! Maar dat zouden ze later ontdekken;)
De heenreis verliep vlot. De kids mochten eerst nog een filmpje bekijken zodat de oogjes al wat moe waren, Suske en Wiske waren de uitverkorenen. Net voorbij Brussel werd er besloten om de filmpjes te stoppen en de oogjes te sluiten. Met een vertederend zicht als gevolg.
Papa achter het stuur, maar de rit was niet zo aangenaam door de regen, die viel met momenten met bakken uit de lucht. In Luxemburg wisselden we, mama kroop achter het stuur voor een rit van een goede 15Okm. Dankzij de nieuwe gps lukte dit zonder problemen.
Ter hoogte van Mulhouse was het weer tijd voor een sanitaire stop en kroop onze papa terug achter het stuur. Het begon intussen al klaar te worden en de kids konden de slaap niet echt meer vinden. Onze kleine meid had ook wat last van misselijkheid mar met de nodige reispilletjes en het toch nog wat sluiten van de oogjes is dit toch goed gekomen.
De kids nog altijd in de veronderstelling dat we richting Oostenrijk aan het rijden waren. En daaron kwam de vraag dan ook regelmatig: Zijn we bijna in Oostenrijk? Wij moesten dan onze lach onderdrukken;)
De Alpen kwamen beetje bij beetje in zicht en het was leuk om het mooie zicht te bewonderen.
De Gottardtunnel van 17 km was een vrij indrukwekkende tocht, de temperatuur steeg van 16° naar 35,5°!!
Eens buiten de tunnel kwamen we de eerste borden met Milaan tegen. Maar vooral Xandro was zo in de ban van Avatar da thij de borden niet op merkte!! Tot verwondering van ons, we konden de zenuwen niet meer onderdrukken.
Net voor de grens met Italië klonk er al Italiaans door de radio, nog viel Xandro zijn frank niet. Het derde bord merkte hij op en gaf toen de reactie van : we kunnen naar Milaan gaan want het is nog 119km en naar Oostenrijk 126km. Nog altijd zonder meer erg. Toen ik de vraag stelde hoe het kwam dat er Italiaans op de radio klonk, zei hij: In delen van Oostenrijk spreken ze Italiaans . Weer stonden we met onze mond vol tanden.
We konden het niet meer verzwijgen en zeiden gewoon welkom in Italië. Wat er toen volgde was een zeer emotioneel moment!! De traantjes kon hij niet onderdrukken en is beginnen wenen uit verwondering, dank en ontroering.. Dat wij dit deden voor hem!!
Nog vlug een pitstop en dan de gps instellen naar het San Siro Stadion. Het tweede verontwaardigend moment! Zijn droom ging nogmaals in vervulling!!
Hij kon met eigen ogen het stadion van zijn favoriete ploeg AC Milaan gaan bewonderen!! Plaats nemen in de tribune maar ook eens op de stoel van Inzagi mogen gaan zitten dat was een heel mooi moment!!!
Na het bezoek konden we stilaan naar het hotel gaan, waar we heel vriendelijk werden onthaald!
De vermoeiende trip had zijn tol geëist, papa en Xandro vielen als een blok in slaap terwijl ik met onze kleine meid van het zonnetje profiteerden op het balkon! Want het was hier een zalig weertje met temperaturen boven de 30°.
s Avonds nog iets gaan eten en daarna onder de wol! Want bij het schrijven van mijn laatste zinnen vallen mijn ogen bijna toe.
10-08-2010 om 22:30
geschreven door Kathleen 
|
.Maar nog enkele massagebeurten van ons mama en da komt goed. Thanks mama:)
