Mijn hart klopt zo hard dat het lijkt alsof het uit mijn borstkas dreigt te komen. Het bos is donker. De dood wacht op me. Binnen enkele minuten zal ik niet meer van deze wereld zijn.
Ik steek mijn hand in mijn broekzak en haalt de Gouden Snaai, die ik gewonnen had tijdens mijn eerste Zwerkbalcup en dat Perkamentus mij als erfgoed gelaten had, tevoorschijn.
Er verschijnt een zin aan het oppervlak van het kleine balletje: Ik open aan het slot.
Plots herinner ik me dat ik die Gouden Snaai niet gevangen, maar per ongeluk ingeslikt had.
Met die woorden wordt het einde van mijn leven bedoeld. Ik breng het tegen mijn mond en fluistert dat ik op het punt staat om te sterven. De snaai splijt open.
Ik zie de Steen van wederkeer zweven. Het is nog niet gedaan. Ik stap door tot de plaats waar ik Voldemort moet ontmoeten. Wanneer ik aankom zie ik in zijn ogen dat hij al van zijn overwinning geniet. Voldemort haalt zijn toverstaf tevoorschijn en gebruikt de Vloek des Doods. Plotseling bevind ik me in een station. Alles is proper, alles is wit. In de verte zie ik Perkamentus die me zegt dat ik moet terugkeren. Ik kom weer tot bewustzijn en hoor dat Voldemort gevallen is, verzwakt omdat hij, zonder dit te weten, één van de delen van zijn eigen ziel vernietigd heeft.
Hij staat weer op en vraagt aan één van zijn dienaren om te controleren of ik wel dood ben. Het is een moeder van een leerling uit Zweinstein die naast mij komt te staan. Verrast te zien dat ik nog leef, doet ze alsof er niets aan de hand is en vraagt of haar zoon in leven is. Ik knik. Ze staat recht en verklaart me dood. Triomfant, beveelt Voldemort aan Hagrid, die gevangen werd, mij te dragen tot aan het kasteel. Ik neem diep adem zodat niemand zou merken dat ik nog leef.
Alle leerlingen van Zweinstein komen naar buiten en zien mijn lichaam. Voldemort spreekt hen aan en zegt dat ze nu moeten kiezen: ofwel komen ze aan zijn kant, ofwel sterven ze.
De leerlingen stellen zich vragen wanneer één van hen bij Voldemort komt te staan. Ik sta op, zie de verbaasde blik van Voldemort en ren weg. Al de leerlingen halen hun toverstaf tevoorschijn en beginnen de Dooddoeners te bestrijden terwijl Voldemort mij achtervolgt tot in het kasteel.
Hij is zodanig kwaad dat hij nog krachtiger is. Ik weer met moeite zijn vloeken af. We spreken tegelijkertijd een spreuk uit. Die botsen tegen elkaar en geen één van ons lijkt sterker te zijn dan de andere. Op dat ogenblik staan Ron en Hermelien voor Voldemorts slang die hen dreigt te vermoorden. Op hetzelfde moment dat de slang aanvalt, snijdt Marcel Lubbermans zijn kop af met behulp van het Zwaard van Griffoendor die hij gevonden had. Hierdoor is het laatste Gruzielement vernietigd en Voldemort kan verslagen worden.
De twee vloeken worden onderbroken doordat Voldemort verzwakt is. Hij start onmiddellijk een nieuwe aanval. Onze twee vloeken botsen weer tegen elkaar. Zijn vloek wordt door mijn spreuk weerkaatst. De Zegevlier vliegt in de lucht. Ik vang de toverstaf en zie hoe Voldemort in miljoenen partikels as uiteenvalt. Het is het einde van het bewind van Heer Voldemort.
Ik breek de Zegevlier in twee. Een nieuwe periode kan nu beginnen.
Harry Potter en de Relieken van de Dood
