Zaterdag 24 januari 2015. Het belooft een prachtig weekend te worden.

De ganse familie was uitgenodigd om de 50ste verjaardag van mijn schoonzus te vieren in Maastricht. Zaterdagavond uitermate lekker gegeten, cadautjes uitgedeeld, een laatste glaasje in de bar van het hotel en dan genieten van een deugddoende nachtrust want morgen willen we gaan shoppen in Maastricht.

Zondagmorgen 8.00 u word ik wakker met maagkrampen. Ik drink wat, maar het betert niet. Iedereen slaapt nog en ik besluit wat te gaan wandelen. Buiten is het koud. Het heeft nog gesneeuwd afgelopen week en het vriest. Maar de pijn gaat niet weg. Na een half uurtje ga ik terug naar de kamer. Monique, mijn echtgenote, is  ondertussen ook wakker en maakt zich klaar voor het ontbijt. We zien iedereen terug. Ze hebben niet allen een goed nachtrust gehad, blijkt. Maar dat blijkt meer met het drankverbruik van de voorbije avond te maken te hebben...

Mijn pijn gaat niet weg. Integendeel, het wordt erger en we besluiten naar huis te gaan.  Monique neemt het stuur. Ik doe de rugleuning wat naar achter en hoop zo de pijn wat te verlichten. Rond het middaguur zijn we thuis en we besluiten om toch voor alle zekerheid naar de dokter te gaan. Neen, op aandringen van Monique wordt het de spoeddienst van het ziekenhuis.

De eerste (klassieke) tests worden afgenomen. Er blijkt niets bijzonders te merken. Toch klopt het plaatje niet. De dokters zien teveel calcium in mijn bloed en willen bijkomende tests afnemen. Ik onderga gewillig RX,  echo's, gastroscopie, coloscopie, een bezoek bij de dermatoloog, enz.

Dan komen de eerste aanwijzingen van klieren en uitzaaiingen. Er wordt weefsel weggenomen achter de luchtpijp. Dat was de meest eenvoudige en de meest bereikbare plaats. Uiteindelijk mag ik op 3 februari het ziekenhuis verlaten. Ik krijg een brief mee voor de huisarts. Ik kan me niet bedwingen en doe thuis de brief open: 3 bladzijden met beschrijving van de tests en de voorlopige resultaten. Medische termen die ik nog nooit gehoord had.

Ik maak een afspraak met mijn huisarts om de ontslagbrief te bespreken. Het blijkt niet allemaal goed nieuws te zijn. Er wordt wel degelijk rekening gehouden met kwaadaardige cellen én met uitzaaiingen. Het wordt bang afwachten tot 12 februari.