Vaste rechtsachter van het
nationale beloftenteam hoopt
op snelle doorbraak bij Club

 “Voorlopig telt
enkel mijn carrière”

“Ik snak echt naar                 “Hans en Ollie
een plaats in de                     zijn toffe gasten,
A-kern, hopelijk                     van hen kan ik
wordt  mijn geduld                nog bijzonder
uiteindelijk beloond”            veel opsteken”

In de nationale beloftenploeg heeft Gunther Vanaudenaerde (20) sinds dit seizoen een vaste plaats als rechtsachter verworven. Dat is opzienbarend, want Gunther loopt er tussen allemaal jongens die al tot de A-kern van een eersteklasser behoren. Dat hij zelf bij Club voorlopig nog niet tot de keurgroep is doorgedrongen, heeft alles te maken met de aanwezigheid van Olivier De Cock en Hans Cornelis. Toch hoopt Vanaudenaerde, die vijf jaar geleden van Cercle Brugge overkwam, op korte termijn alsnog de doorbraak bij blauw-zwart te forceren.

____________________
Interview: Katja DHOORE

Ben je altijd rechtsback geweest, Gunther?
“Neen, vroeger speelde ik centraal achterin. Tot aan de UEFA’s was dat het geval. Eigenlijk ben ik nog maar een paar jaar rechtsachter, maar ik ben het al goed gewoon en kom er ook goed tot mijn recht. Ik denk dat ik van mezelf mag zeggen dat ik positioneel heel sterk ben, één tegen één in de duels laat ik me niet zomaar opzijzetten en ik kan ook een goeie lange bal versturen. Mijn linkervoet kan nog altijd beter, ook aan snelheid en wendbaarheid moet er nog wat gewerkt worden. Dat zijn dan ook de dingen waar ik zelf probeer op te trainen. Tegenwoordig word ik ook af en toe op de linkerflank geposteerd, en ook daar hoor ik dat men tevreden over me is.”

Je voetbalt al heel lang in het Jan Breydelstadion, maar was niet altijd bij Club aangesloten, is het niet?

“Inderdaad. Ik ben op mijn 15de bij Club gekomen en drong een jaar later ook door tot de nationale ploegen van mijn jeugdcategorie. Daarvoor heb ik vijf jaar bij Cercle Brugge gespeeld. De derby tegen Cercle vorig jaar was dan ook één van mijn mooiste matchen. Zo’n stadsduel is op zich al een geladen wedstrijd. Het feit dat iedereen weet dat je van Cercle komt, geeft daar nog een extra dimensie aan. Ik heb ook nog veel vrienden bij Cercle, maar op het veld vergeet je dat snel. Ik ben keihard in de duels en hou me niet in omdat het toevallig een van mijn vrienden is tegen wie ik speel. We wonnen die match ook, met 5-1. Of was het nu 6-1 ?”

Ben je tevreden over hoe je loopbaan zich tot dusver ontwikkelde?
“Met Club ben ik twee keer landskampioen geworden, met Cercle daarvoor zelfs drie keer. Toen ik 16 was, heb ik met de nationale ploeg deelgenomen aan het EK in Engeland. Een onvergetelijke ervaring. Jammer genoeg eindigden met drie ploegen op zes punten en was het Belgische doelpuntensaldo ongunstig. Hierdoor waren we uitgeschakeld. Tijdens dat EK speelde ik tegen Duitsland ongetwijfeld de allerbeste match uit mijn loopbaan. We wonnen toen met 3-1. Het was een heel harde match, op het scherpst van de snee. Ook denk ik met plezier terug aan de oefenwedstrijd die we vorig seizoen, met een gemengd team van A-kernspelers en beloften, in Denderleeuw gingen afwerken. Tot nu toe ben ik wel tevreden met wat ik heb bereikt, al hoop ik nu wel rap tot de A-kern te behoren. Ik ben van Brugge, heb hier altijd in Brugge gevoetbald, het zou mooi zijn om hier ook nog carrière te maken, dicht bij al mijn vrienden.”

Je bent onlangs ook met de nationale ploeg naar Spanje getrokken voor een week. Hoe verliep dat?
“Dat is heel plezant en vooral leerrijk. Je ziet eens andere spelers en het is een heel ander niveau. Als je weet dat ik de enige speler ben bij de nationale ploeg die niet meetraint met de eerste ploeg van zijn club, zegt dat al veel. Daarom is het voor mij ook belangrijk dat ik zo rap mogelijk naar de A-kern kan, zodat ik mijn niveau kan verhogen. Ik snak daar echt naar, hopelijk wordt mijn geduld uiteindelijk beloond. We gaan zien met nieuwjaar wat er uit de bus komt. Ik besef natuurlijk wel dat er veel concurrentie is op de rechtsbackplaats. Maar zowel Olivier De Cock als Hans Cornelis zijn straks einde contract, en misschien verhoogt dat mijn kansen om naar de A-kern te verhuizen. Anders ga ik met Club moeten praten voor een eventuele overgang. In januari word ik 21, ik moet aan mijn eigen carrière denken.”

Wat doe je nog naast het voetbal?
“Ik studeer niet meer en ik werk ook nog niet. Ik help wel af en toe in het hotel van mijn moeder. Ik schiet trouwens goed op met haar en het sportieve heb ik ook mee van haar. Vroeger was ze goed in atletiek en in nog heel wat andere sporttakken, maar nooit echt op een hoog niveau. Ik wil mij volledig concentreren op het voetbal, momenteel telt enkel mijn carrière. In mijn vrije tijd ga ik geregeld wat snookeren of tennissen of gewoon eens naar de film op ’t gemak. Ik heb ook nog twee neven die voetballen en soms ga ik wel eens naar hen kijken. De ene is doelman en kan het volgens mij ook wel maken. Hij heeft enkel nog niet het geluk gehad dat een grotere ploeg hem heeft ontdekt.”

Naar wie kijk je als voetballer op?
“Bij Club is dat Hans Cornelis. Het is een heel goede voetballer, heel balvast. Maar ook naar Olivier De Cock natuurlijk. Het zijn ook de spelers waar ik het meeste van kan leren omdat ze op dezelfde positie spelen. Zij hebben samen al heel wat ervaring bijeengevoetbald, zowel nationaal als internationaal. Het zijn ook twee toffe kerels. Ze zijn altijd bereid om me te helpen, af en toe ga ik hen wel eens vragen hoe ze dit of dat zouden opgelost hebben.  Ik kan in elk geval nog veel van hen opsteken.”
“Vroeger, toen ik klein was, keek ik naar alle matchen op tv, gelijk van welke ploeg. Ik heb maar op mijn 15 mijn eerste match van Club in het stadion gezien. Dit was natuurlijk wel indrukwekkend. De sfeer is er altijd goed. Het publiek heeft een enorme indruk op me gemaakt toen ik op de bank mocht plaatsnemen onlangs tegen Racing Genk. Dat smaakte naar meer, wees daar maar zeker van.”