I proudly present to you: Zoonlief Axl. 18 maanden jong en zopas binnengetreden in de wereld van “nee”.  Van zodra meneertje iets voorgeschoteld krijgt wat hem niet helemaal zint, trakteer hij ons op een klaar en duidelijke NEE! Soms gaat die gepaard met een ondeugend lachje en blinkende oogjes, maar op andere momenten is het een vertrokken kopje en drammende stampvoetjes.

Het is officieel, mijn engeltje is een bengeltje geworden en mijn meegaande baby verandert meer en meer in een peuter die weet wat hij wil. Eerlijk toegegeven, het verbaast me niet. Mijn man is een schat van een mens, maar ook principieel en koppig. Ikzelf ben volgens mijn man (geloof ik trouwens niets van) stronteigenwijs en bij momenten nogal driftig.

Vrij vertaald: we zijn beiden doorzettertjes mijn man en ik en we gaan ervoor in het leven. Onze kleine man heeft het dus duidelijk van geen vreemde. Hij is een mix van mama en papa en ik hoop dat hij nog goed oefent in de “wereld van nee”. De minder mooie momenten nemen we er gewoon bij, al zou ik hem soms achter het behang willen plakken. Ik hoop dat het eindresultaat mag zijn dat hij als zelfzekere jongen opgroeit die stevig in het leven staat.

In tussentijd geven we hem ruimte om te ontdekken wie hij is. Een zelfhulpboek “Leren nee zeggen voor dummies” moet ik de kleine man in tussentijd zeker niet cadeau doen…