Allergisch. 

Ik ben ronduit allergisch aan sandalen. Ze onthullen nu net het minst mooie lichaamsdeel van de mens. Als je het mij vraagt mag er morgen een wetsvoorstel gestemd worden dat zegt dat tenen verplicht opgesloten moeten worden in schoenen met een gesloten tip. De enige uitzondering is een elegante zomerse damesschoen op voorwaarde dat de teentjes netjes onderhouden zijn en de nageltjes mooi verzorgd. Simpel en de wereld zou weeral een stuk mooier zijn.

Ik heb dan ook altijd luidkeels verkondigd dat mijn kind nooit te zien zou zijn in sandaaltjes. (ook niet in crocs of uggs trouwens, jakkes). Je kan je ongetwijfeld voorstellen dat ik steil achterover viel toen Oma gisteren fijntjes verkondigde: “Vanmiddag gaan Axltje en ik op zoek naar mooie sandaaltjes.” Omdat ze zonder twijfel de afschuw van mijn gezicht kon aflezen voegde ze en razendsnel aan toe: “Zijn sneakers zijn mooi he mama, maar die kleine voetjes hebben het zooooo warm in de zomer, dat is niet leuk he mama!”  Het kleintje was duidelijk al goed voorbereid want hij voegde er moeiteloos een “nee mama!” aan toe…

Met een bang hartje en lood in de (gesloten) schoenen vertrok ik dan ook naar het werk, in de hoop dat Oma’s stijlgevoel niet alleen van toepassing is op kleding maar ook op s(ch)andaaltjes. Sowieso moet ik wel toegeven dat mijn kleine man prachtig gevormde voetjes heeft. Het zijn van die mollige vlezige prachtexemplaartjes die omrand zijn met 10 schattige bollige teentjes. Al bij al kon het dus nog meevallen…

Om 17u snelde ik naar huis en ik hoorde het al meteen bij aankomst. De kleine man was onderweg naar de deur en aan zijn voetjes zaten niet zijn vertrouwde sneakers. Met een trots kopje stond hij me op te wachten. Zijn snoetje werd gesierd door een brede glimlach en zijn voetjes  door een (ja ik geef het toe) prachtig paar felgroene sandaaltjes. Hij straalde als een zonnetje en toen besefte ik het… Al doe je het ventje een vuilzak aan, dan nog is het een prachtig mannetje.

Hij mag zijn sandaaltjes houden. We hebben Oma een dikke zoen gegeven en haar hartelijk (en gemeend) bedankt voor de prachtige sandaaltjes. De sandaaltjes gaan een geweldig leven tegemoet aan de voetjes van mijn kleine schat. Wie weet krijgt hij er volgend jaar wel nieuwe!

11-06-2014 om 16:50 geschreven door Liesbet  

Ik had het al aangehaald, mijn man en ik beschikken over slechts beperkte DIY capaciteiten. Onze bezetter wilde ons toch helpen met besparen en vroeg ons daarom om alvast ’t een en ’t ander voor te bereiden. Speciaal voor ons werden dummie proof klusjes uitgezocht. Mijn man ging aan de slag met “de gele” en ik mocht in tussentijd “alles in de rooie zetten.”

Geen idee wat dat wil zeggen? Wij eigenlijk in het begin ook niet.

Wat blijkt: 1) onze bezetter is verbaal niet geweldig sterk en 2) hij heeft zo zijn eigen bewoordingen voor de materialen en producten die hij gebruikt. Mijn jobke was alle muren met oud bezetsel in te smeren met betoncontact > aka de rooie (wegens rood van kleur me dunkt). Manlief mocht op zijn beurt alle sterk zuigende muren met een ander papje, aka de gele, bewerken (geel van kleur dus).

Om een lang verhaal kort te maken: we hebben de handen uit de mouwen gestoken en gepapt  alsof ons leven ervan afhing. Kleintje was aan de zee dus geen storende elementjes in de buurt en we zijn zowaar helemaal rond geraakt!

Detail dat de bezetter vergat te melden: Zowel de rooie als de gele zijn nogal hardnekkig. Ondertussen zijn we toch al enkele douche-, bad- en zwembeurten verder en nog steeds vinden manlief en ik regelmatig vlekjes rood en geel op onze huid, kleren en haren.  

Axl bekeek me zaterdagavond bij thuiskomst dan ook met een bedenkelijk kopje. Ik zag zijn lipjes krullen en schuiven en had dan ook zowaar de eerste volzin verwacht. Ik dacht aan iets in de aard van: “Mama je lijkt wel een rode hulk, wat heb je in godsnaam uitgevreten??” Na de nodige grimassen kwam er echter het volgende uit: “EIKES” Tja, een man van weinig woorden die de nagel op de kop tikt...

In elk geval zijn we weer wat dichter bij het einde van onze verbouwing gekomen. Als het kan helpen ben ik zelfs bereid mijn kapsel in de rooie of de gele te zetten. We blijven lachen en pappen en kijken alvast uit naar het eindresultaat!

10-06-2014 om 14:02 geschreven door Liesbet