Grüß dich,

Het is alweer héél lang geleden dat ik nog iets geschreven heb, dus ik vrees dat dit een heel lang bericht gaat worden. Hou jullie al maar klaar:

Waar was ik de laatste keer gebleven .. Oh, bij mijn trip naar Dresden!
Intussen zijn er natuurlijk al weer vele andere dingen gebeurd hier in München en omstreken.

Na mijn bezoek aan Dresden, was ik een beetje ziek geworden. Totaal niets ernstig, maar ik had wat last van de koude, of lag het misschien aan Oost-Duitsland? Hoe dan ook, ik heb toch twee dagen zonder stem rondgelopen. Maar de apotheker had me keelpastilles gegeven die me er meteen bovenop hielpen. Dat was ook grappig, zonder stem uitleggen aan de apotheker dat je iets nodig hebt voor je stem. Maar ze begreep me direct, hoe zou dat toch komen?

Op 14 november ben ik naar Regensburg gegaan. De stad op zich was wel mooi, maar er was niet zo heel veel te doen. Toen we rondliepen in de stad, kwamen we steeds weer bij hetzelfde uit. En hoewel er mooie gebouwen stonden, waaronder een hele mooie kerk, konden we moeilijk de hele dag naar dezelfde gebouwen kijken. En dus besloten we een Konditorei te zoeken, iets wat altijd dichtbij is in Duitsland. Een Konditorei is een café waar je ook lekkere cakes en taarten kan eten.
Daar zijn we dan een tijdje gebleven (ook een beetje om van de koude te schuilen), met een Apfelstrudel en Glühwein. Duitser kon echt niet, me dunkt.
Hoewel er niet zo heel veel te beleven viel, hebben we ons toch geamuseerd. Maar we hebben die dag besloten dat we voortaan niet meer met de Erasmus-organisatie op city-trip zouden gaan. We zouden vanaf nu altijd zelf iets plannen.

De week erna was erg gevuld. Dinsdagavond heb ik samen met de familie waar ik bij woon, avondgegeten. Dat was ook een belevenis: op tafel stond salade, gekookte aardappelen en een sausje. En natuurlijk wachtte ik vriendelijk tot het vlees zou komen, tot Olivia zei dat ik mocht beginnen. Het was dus gewoon sla met patatten. Niet dat ik dat erg vind (het was lekker), maar uit gewoonte verwachtte ik vlees. Die avond heb ik dus weer aardig wat Duits kunnen spreken. De mama heeft me toen trouwens gezegd dat m’n Duits verbeterd was. Een geslaagde avond dus.
Oh ja, sommige beweren dat ik een Frans accent heb als ik Duits spreek. Ik was daar eerlijk gezegd door verrast, dat zou je ook zijn als je een echte Fransman Duits hoort spreken (hé Benedicte :p). Maar een Münchner heeft me verzekerd dat dat niet zo is, maar dat ik eerder een Hollands accent heb en dat ik praat zoals de trainer van Bayern München. Nu weet ik niet precies of dat positief of negatief is.

Op donderdag heb ik de fabriek van BMW bezocht. Persoonlijk vond ik het echt indrukwekkend, ik had ook nog nooit een fabriek “in het echt” gezien. ’t Was ook interessant om te zien hoe hetgeen je in de univ geleerd hebt in de praktijk wordt omgezet. Ik denk dan ook dat het een goed idee zou zijn als de KUL af en toe zoiets zou organiseren. Maar ja, van de KUL mag je nooit te veel verwachten.
We kregen daar een 3uur-durende rondleiding in het Duits. En raar maar waar, onze gids heeft het duistere verleden (Joden die als slaven bij BMW werkten tijdens WOII) niet genegeerd, maar er doodgewoon over verteld.
Hij vertelde ook dat BMW oorspronkelijk vliegtuigen maakte, maar na WOI werd hen dit verboden, en dus concentreerde BMW zich vanaf dat moment op auto’s en moto’s.
Allemaal héél interessant, dus.

In het weekend ben ik zaterdag voor de eerste keer gaan zwemmen in het Olympisch zwembad (’72). Het werd wel tijd dat ik ging, want ik heb al sinds het begin van het semester een sportkaart. Sporten is hier trouwens heel goedkoop, het kost € 15 voor een heel jaar om te zwemmen, en je mag zoveel gaan als je wil. Dansen, voetbal, basketbal ,etc. kost maar  €7,5 per jaar. Spijtig genoeg zijn er geen kaarten voor maar één semester. Maar hoe dan ook, € 15 is heel goedkoop, zeker als je weet dat één zwembeurt in Leuven vijf euro kost.
Na het zwemmen zijn we nog iets gaan eten, want van zo’n olympische lengtes krijg je wel honger.
Zondag zijn we naar Lindau gegaan, een stad(je) dat op een eiland ligt aan het Bodenmeer (Bodensee auf Deutsch). Echt een hele mooie stad, met veel te bezichtigen. Alleen zijn we op zondag gegaan, en raar maar waar; alles was toe. Van de meest toeristische winkeltjes tot de gezelligste restaurants. Normaal kan je daar ook met de boot rondvaren, maar dit gaat maar tot oktober. Er stond ook een Kerstmarkt .. die het weekend daarna zou openen. Het was dus niet helemaal geslaagd, maar het was echt de moeite waard. En zoals altijd, hebben we ons goed geamuseerd.

De daarop volgende week was eigenlijk ook vrij druk .. Tijdens de week had mijn Finse vriendin ons uitgenodigd voor Fins eten en hebben we een film gekeken, ben ik iets gaan drinken, en ook nog ’s gaan zwemmen.
Maar het meest leuke van de hele week was vrijdag: toen Benedicte aan kwam in het wonderbaarlijke München! Het weerzien na twee maanden was super, en we hebben ons goed geamuseerd tijdens het weekend.
Vrijdag hebben we München zelf bezocht, een beetje geshopt (goede schoenen voor maar  €16, enkel mogelijk in München!), de Kerstmakrt afgeschuimd en ’s avonds een echt Duits bier gedronken.
Zaterdag wouden we gaan zwemmen, maar omdat er een wedstrijd van duiken of springen (wie zal het zeggen) bezig was, was het zwembad gesloten voor publiek. Dat was eigenlijk nog niet zó slecht, want nu hadden we meer tijd om Dachau te bezoeken. Daar heb ik de persoonlijke gids van Benedicte gespeeld, en ik hoop dat ik dat een beetje goed gedaan heb. Op hetzelfde moment bezochten de Erasmussers ook Dachau, en dus heeft mijn zusje enkele mensen van de foto’s live gezien!
Hoewel het mijn tweede bezoek aan het concentratiekamp was, was ik toch nog onder de indruk. Als je die barakken ziet, de cellen, de “douches”, de verbrandingsovens, de massagraven én de informatie-film, kan je ook niet anders dan onder de indruk zijn. Ongeacht hoeveel keer je het al gezien hebt.
Om onze gedachten een beetje te verzetten, zijn we die avond naar Theresienwiese gegaan. Een ongelofelijk groot plein, waar het Oktoberfest was, en waar nu een mega-Kerstmarkt is. Hoewel ik het te internationaal (Kebabs en didgeridoos op een Kerstmarkt vind ik niet echt passend) vond, en er veel volk was, was het toch indrukwekkend om te zien. Misschien dat ik nog is terug ga tijdens de week, als er wat minder toeristen zijn.
Zondag zijn we naar het Stadtmuseum gegaan, waar we een tentoonstelling over Sociaal-Nationalisme in Duitsland (en München) en een foto-tentoonstelling over WOII gezien hebben. Wat je ook doet in München, je komt altijd maar weer bij WOII uit.
Daarna zijn we nog is naar de gezellige Kerstmarkt op Marienplatz gegaan, maar dan was het spijtig genoeg tijd om naar de luchthaven te vertrekken.
Ik hoop dat Benedicte het leuk vond, maar van wat ze me verteld heeft, kan ik daar wel vanuit gaan. Hoedanook, ze heeft nu alleszins een beter beeld van waar ik zit en wat ik hier de ganse tijd doe.

Om mijn zinnen wat te verzetten, ben ik die avond bij een Oekraïnse vriendin die in Canada woont, Valeriya, cake gaan eten en zelfgemaakte Glühwein gaan drinken. Echte lekkere chocolade-cake, bijna zo lekker zoals ik ze thuis maak. Het is wel handig om vriendinnen te hebben die zo graag koken en bakken.

De week daarna heb ik het wat rustig gehouden, een beetje gestudeerd, de was en de plas gedaan, enz. Ja, ik word al een echte huisvrouw!
Zaterdag 5 december (Jep, op de verjaardag van Reinout!), ben ik met enkele vrienden naar Nürnberg gegaan. Het oorspronkelijke plan was naar Bamberg en naar Nürnberg te gaan, maar degene die het georganiseerd had, de Poolse Rafal, had ons op de verkeerde trein gezet waardoor we een beetje tijd hebben verloren. We besloten dan om langer in Nürnberg te blijven, wat eigenlijk goed was aangezien er daar zoveel te beleven valt: marktplein, kathedraal, kerk, stadhuis, Burg (een soort burcht), .. En natuurlijk ook de kerstmarkt. De kerstmarkt van Nürnberg is de beroemdste van heel Duitsland, en is echt groot. Maar zoals altijd op zaterdag was er héél veel volk, waardoor het, volgens mij, een beetje van zijn charme verloor. Als je je door een mensen-massa moet wurmen, is de fun er een beetje af.
Maar zoals altijd hebben we ons goed geamuseerd!
Na onze trip nodigde Rafal, de poolse organisator, ons uit voor warm bier, een Poolse specialiteit om zich te verontschuldigen voor zijn “slechte” organisatie.
Ik moet zeggen, warm bier is toch niet echt mijn ding. De ingrediënten passen ook niet zo goed samen, vind ik: bier, appelsap, véél kruiden, suiker, etc. Maar ja, je moet alles is geprobeerd hebben.

Gisteren ben ik naar de Beauty Night gegaan van de winkel van de mama van de familie waar ik bij woon (kan je nog volgen?). Die mama, laten we ze Carmen noemen, heeft een schoonheidssalon en gisterenavond was er een soort van opendeurdag. Het was van half 6 tot 10, maar omdat ik Deutschkurs had tot half 9, heb ik niet de hele avond meegemaakt. Ik kende daar ook niet zoveel mensen; enkel die familie en enkele vriendinnen van Olivia. Olivia heeft me op een bepaald moment op de schmink-stoel gezet en voor ik het wist waren mijn lippen bruin-rood en mijn ogen goud-bruin. Valerie met zoveel make-up, dat is ook niets dat je elke dag tegenkomt.

Dit weekend ga ik naar Wenen! Morgenvroeg om 7u15 (!!) vertrekken we met de bus. Dat worden weer lange uren in de bus, maar het zal de moeite wel waard zijn. Olivia vertelde me dat ze Wenen echt mooi vindt, en ik denk dat dat de eerste keer is dat ze gezegd heeft dat een andere stad dan München mooi is. Ze zei ook dat de mensen daar Duits met een heel grappig accent praten, en dat ik ze waarschijnlijk niet zal verstaan. Tof.
Alexander, een vriend vanuit België, is op erasmus in Wenen en dus zie ik een bekend gezicht en kan ik weer even Nederlands spreken, als dat geen goed nieuws is!
Ik hoop dat ik weer niet ziek word na deze uitstap, maar met mij nieuwe Duits winterjas zou dat geen probleem mogen zijn.

Het weekend daarna, zondag 20 december, komt Johanna naar München! Dan gaan we nog enkele daagjes München onveilig maken, en dan off to Belgium! Ik kijk er wel naar uit om weer ’s thuis te zijn. De gezellige Kerstdagen thuis, iedereen terug zien na meer dan twee maanden, Godi (!), mijn kamer, mijn bed, de zetel, de hele dag Nederlands spreken; zoveel om naar uit te kijken. Niet elke dag Schwein of Wurst eten, zal wel een aanpassing worden. Oh ja, en de Belgische frietjes! (Ik ben nog steeds niet bij de Belgishe frituur hier geraakt –Schande!)

Dat was zo’n beetje hetgeen ik hier de laatste weken heb meegemaakt. Hopelijk is toch iemand blijven lezen tot het einde.

Tot binnenkort allemaal & natuurlijk blijft iedereen altijd welkom in München!

Valerie

10-12-2009 om 14:55 geschreven door Valerie