Rondreizen wordt door vele denkers aangeprezen. Van de oudheid tot het heden. Namen ga ik bewust niet noemen. Ik zou er vast vergeten en daarmee ideologieën oneer aandoen. Alleen op pad met mijn zoon, geeft mij een overvloed van momenten dat ik tegen mezelf spreek, in discussie ga of op veel verwarring stuit. Ja, ik ben mezelf al ettelijke malen tegengekomen in verschillende talen. Niet in het minst gevoed door waarom-vragen van mijn negenjarige zoon waar een uitleg de antwoordenhonger niet kan stillen. Mensen die mij goed kennen, weten dat ik een hevig voorstander ben van zelfreflectie, al dan niet met behulp van een spreekwoordelijke spiegel of voor mijn part de reflectie in een helder meer , omringd met de noten van een favoriete muze. Zelfkennis brengt immers wijsheid. Al wordt echte zelfkennis vaak opgesmukt door de fouten van een ander.
Graag zou ik mijn zoon bijbrengen dat vrijheid een nobel na te streven goed is. Vrijheid in denken, bewegen en ontwikkelen op een non-conformistische manier die lak heeft aan opgelegde druk, met respect voor ieders mening. Respect dat het noodzakelijk kader vormt om vrijheid te laten gedijen. Dien ik hem dan ook duidelijk te maken dat dit komt met een prijs die het vuur van verwarring hoog kan doen oplaaien ? En dat dit dan nog maar een troostprijs is ? Of gun ik hem de vrijheid die strijd zelf te voeren en beperk ik mij tot veilige thuishaven ?
Voor mij is het een grote misvatting dat vrijheid betekent alles kunnen doen en zeggen wat je wil. Een opvatting, niet meer dan een fata morgana in een woestijn van opinies. Vrijheid wordt altijd geboetseerd door context en omstandigheden en is nooit absoluut. Net zoals vrede. Je kan het kwade niet neutraliseren met kogels van goedheid.Vrede en oorlog wandelen binnen een knipperlichtrelatie hand in hand.
Voorlopig laat ik mijn zoon maar strijden om zijn vrijheid en antwoorden zoeken in zijn verwarring binnen de context van Star Wars en MineCraft. De rest komt later wel. Zolang hij maar onderweg blijft.
Update: Onderweg door Frankrijk naar de Ardèche en 2700 km ver.
Soms is het einde het begin van iets , maar andersom kan net zo goed. Onze tocht, langs de Moezel in Duitsland, ving aan in Koblenz. Daar waar de Moezel sterft in de Rijn en een gigantisch ruiterstandbeeld van keizer Wilhem I verrijst, als symbool om nooit meer te moeten strijden om deze strategische plek. Koblenz is overigens een kreisfreie Stadt. Deze steden vallen bestuurlijk niet onder een district, maar rechtstreeks onder een deelstaat.(Net zoals Bremen).Zijn geschiedenis gaat terug tot het Romeinse rijk. Ook de moeder van Ludwig van Beethoven werd hier geboren. Veel begin en einde in de schoot van Koblenz.
Wij beginnen de Moezeltocht dus tegen de stroom in, haha. Toch voelt het als de roes na een nachtje uit, afscheid, einde. Het afsluiten van onze rit door Duitsland en bij uitbreiding het noorden, maar meer nog het begin van het einde van onze exclusieve vader-zoon tocht. Immers na Duitsland , binden we de strijd aan met het Franse wegennet. Ardèche in het vizier. Daar gaan we even verpozen en worden we in het gezelschap van familie, verenigd met het vrouwelijke deel van ons gezin.Waarna we als voltallig gezin verder op ontdekking gaan in la douce France. Begin van de tweede helft. Maar eerst dompelen we ons onder in de kroes van de wijnfeesten en WK-vreugde. Ook met dank aan de legers van de Romeinen trouwens, die wijn aan de Moezel.
In mijn volgende post een fotoverslag van onze Moezeltocht.
Soms is het einde het begin van iets , maar andersom kan net zo goed. Onze tocht, langs de Moezel in Duitsland, ving aan in Koblenz. Daar waar de Moezel sterft in de Rijn en een gigantisch ruiterstandbeeld van keizer Wilhem I verrijst, als symbool om nooit meer te moeten strijden om deze strategische plek. Koblenz is overigens een kreisfreie Stadt. Deze steden vallen bestuurlijk niet onder een district, maar rechtstreeks onder een deelstaat.(Net zoals Bremen).Zijn geschiedenis gaat terug tot het Romeinse rijk. Ook de moeder van Ludwig van Beethoven werd hier geboren. Veel begin en einde in de schoot van Koblenz.
