Ten tijde dat Bart hier studeerde (20 jaar geleden!!!), speelde Linda Twiehaus een belangrijke rol in dit uitwisselingsprogramma. Bij haar thuis werden we vriendelijk ontvangen. Een inwonende viervoeter eiste de volledige aandacht op van onze kinderen. Murphy, gelijkend op Lassie, moest geen moeite doen om onze kinderen enthousiast te maken… Er kwamen zelfs tranen bij, toen we hier vertrokken.

In België hebben we de Zoo. Dat hebben ze hier ook, maar… zoooo ongelooflijk veel groter, mooier en gratis.  En ook hier speelde de factor tijd is ons nadeel.

Rond 6 uur werden we verwacht bij Jimmy en Chelly. Er werd ons een maaltijd geserveerd om je vingers van af te likken… Echt niet te doen, zo amasing lekker.
Jimmy haalde het oude fotoboek (toen hij met Keith in 1991 naar België kwam) boven. In het geniep namen we enkele foto’s ervan…  De bijbehorende verhalen waren ongelooflijk. We weten nu heel wat meer over onzen Bart!!! En dat de dimensie ‘TIJD’ onverbiddelijk is, dat hebben we gemerkt.

Om de foto's te bekijken, klik je hier.

Onze nationale feestdag is hier niet gekend. Toch hebben wij ons vaderlandje hier met man en vrouw verdedigd tegenover het grote Amerika.

St Louis is misschien niet meteen bekend, maar daarom niet minder de moeite waard om te bezoeken.  Zo heb je er The Arch, The Zoo & The Butterfly House.
Vandaag bezochten we The Arch (een artistieke boog van meer dan 600 feet) waarin we met liftjes (cfr. eitjes) naar boven werden gebracht om vervolgens een mooie blik te kunnen werpen op o.a. het stadium van The Cardinals (baseballteam St Louis).
In the Butterfly House was het genieten geblazen van het mooie van de natuur. Vlinders, vlinders, vlinders…  Je zou er vlinders in je buik van krijgen.

Om de foto's te bekijken, klik je hier.

We lassen een rustige voormiddag in, waardoor de kindjes hun hartje kunnen ophalen in de speeltuin en  –kelder van dit prachtige huis (van Christy & Luke). Quad, tractor, air hockey,… Alweer tijd te kort om dit alles eens heel  deftig uit te testen.

Oude liefde roest niet.
Daarom gingen we met z’n allen naar de school (St Pius)waar Bart gedurende 1 jaar z’n broekske versleet.

Later op de dag… met de ganse familie (met  14) lekker gaan eten!

Tijdens de avond… De haren van de mannen waren duidelijk aan knippen toe. Het wonder wou dat Sandy (de oma) kapster is. Dus ontfermde zij zich over ons en onze haren. We did never look beter!!! Thanks, Sandy.

En… thuis geraakten we nog maar eens niet op een deftig uur in bed. Nog een beetje UNO gespeeld. Ilse speelde ons allen onder tafel. Wat een talent!!!

Om de foto's te bekijken, klik je hier.

Na de intense inspanningen van gisteren was enige rust meer dan welkom.
Iets langer slapen…  Oef…  Even over half acht kwam er leven in de brouwerij.
In het hotel konden we genieten van het plaatselijke zwembad.
Rond de middag kregen de kindjes de zonnige gelegenheid om op de palmboomstranden mooie kastelen te bouwen, met modder te gooien, schelpjes te verzamelen,…
Bart liet ons moederziel alleen. Hij zocht ‘betere’ oorden op. Een café!!! Met name het Hard Rock Cafe van San Diego.
In de namiddag wipten we letterlijk de grens over met Mexico.
In Tijuana genoten we op een lokaal terrasje van een margarita. Lekker!!! Smaakte naar meer. Dus we dronken er twee. Daarbij heerlijke nacho’s met cheese.

Wist je dat…

Bart en Leen hadden voor deze avond een motel geboekt in Carlsbad. Het enige probleem was dat ze geboekt hadden in New Mexico, terwijl wij aan de balie stonden in Carlsbad – Californië.
Uiteindelijk… Alles is toch op z’n pootjes terecht gekomen. De ene boeking geannuleerd, en een nieuwe boeking ter plaatse gemaakt…

Leen werd aan de grens ferm gecontroleerd. Waarom zou dat zijn? Blijkbaar had de douane een neus voor haar vers fruit. Ze mocht het meteen ter plaatse achterlaten…

Wil je de foto's bekijken (zonder fotoboek), klik dan hier.

Come to Seaworld…  And you see the world. Hoe mooi onze wereld eigenlijk wel mag zijn, dat kan je hier ten volle zien.  Wie het niet meemaakt, gelooft deze woorden waarschijnlijk niet. Een echte aanrader…  Het dierenRIJK is echt machtig. Met ons achten bleven we er tot 21 uur… Ruim 12 uren in Seaworld! Bekaf of doodmoe, maar wel dolgelukkig.

Wij zijn (alweer) een prachtige ervaring rijker. Waar dieren als mensen worden behandeld… Waar vriendschap tussen mens en dier de rode draad is. Waar een zo goed als perfecte harmonie heerst tussen wij en zij. En voor ons waren zij de hoofdrolspelers. De bewondering voor de dierenwereld overmeesterde ons. De show met de orka’s… Niet te doen! Zo mooi, zo puur, zo intens, zo alles… Leen zei: “Ik heb hier constant kippenvel gehad.” En er deden zelfs geen kakelende kippen mee.

Voor ons verdient Seaworld een daverend applaus dat gerust nog lang mag nazinderen. 

Klik op de foto om de foto's te bekijken.

Om kort te zijn…

De dagen zijn hier veel te kort en de nachten zijn nog korter.
Of anders gezegd en geschreven: ‘Relax, take it easy’, dat is hier niet aan de orde.

Santa Barbara
Lekker ontbijt in dit motel. Daarna richting kust en hier huurden we een ‘double bike’. Met z’n achten op de fiets en met MAN en macht de fietspaden langsheen de kusten van de Grote Oceaan bekijken en bewonderen.
Even voor de middag was er een strandmoment. Zand, zon, zee… Maar hier dan veel groter dan dat we het ons normaal voorstellen.
Voor de mannen… Er was hier op dit moment een opleiding voor Lifeguards aan de hand. Maar we gaan hier, verstandig als we zijn,  verder niet op in.

In de namiddag naar Los Angeles.
Een citytrip doorheen een stukje van de grootstad: Hollywood, Bel Air en Beverly Hills.
Het kan niet altijd een voltreffer zijn. Eigenlijk niet voor herhaling vatbaar.
De ‘huisjes’ van bekenden gepasseerd: Julia Roberts, Nicolas Cage, Michael Jackson, Tom Jones, Elvis,…

Wist je dat…
Bart ’s avonds nog 50 km mocht terugrijden om een vergeten rugzakske (met tut en popjes) terug op te halen in Hollywood.
De loodvrije benzine hier de helft kost.

Om de foto's te bekijken, klik je hier.