Het gesprek duurde inmiddels al een uur of 2 en een half, als het niet langer was.

We spraken over van alles.  Lekker eten, goede boeken, school, slechte en goede films, sociale netwerk sites, ..

Over allemaal dingen waar andere mensen al lang hun interesse zou verloren zijn, want zij zijn te vaak bezig met Facebook en zo.

Niet dat we dat niet hadden. Ik zelf heb een account op verschillende netwerken, maar het zit niet zo dat ik niet meer zonder kan.

We hadden altijd al lange , diepe gesprekken gehad en geen 1 keer heb ik me verveeld toen we die voerde.

Op een of andere manier stelde hij mij gerust wanneer we over iets aan het praten waren.

Als ik bijvoorbeeld weer ruzie had thuis, was hij de enige die naar al mijn problemen wou luisteren.

Snap je het gevoel ? Een vriend hebben die er altijd voor je is en altijd tijd voor je maakt, ook als het minder goed met je gaat?

Voor altijd. Dat hadden we elkaar gezworen . Niets of niemand zou dat kunnen verbreken. Tenzij de telefoonlijn werd verbroken natuurlijk ;) .

Maar gelukkig is dat nooit gebeurt. Ook al was onze afstand van elkaar heel groot, door de telefoon voelde het alsof je nog steeds naast mij stond.

Dan 3 uur 's avonds. Vandaag ging het niet meer koud zijn. En Januari kwam er al aan. Nieuwjaar. 

*  ' Ik word moe '

• ' Geeft niks, ik ben al moe. Het is ook al na 3 ondertussen '

*  ' Spreek ik je morgen ? '

• ' Morgen. Slaapgoed Stef '

* ' Slaap lekker Sully ' 

Toen  werd de telefoon ingehaakt, verlangend naar morgen. 

23-03-2013 om 17:34 geschreven door