Juni beloofd een maand te worden vol uitdagingen; niet enkel fysiek maar ook mentaal. Doel van deze maand; mijn gewicht naar 63 kg brengen en geen enkele keer op de weegschaal gaan staan deze maand. Ook wil ik proberen meer stil te staan bij alles en op tijd rust zoeken en vinden in mijn hoofd en lichaam.

Gisteren zat ik iets te laat in mijn bed omdat ik na mijn training nog vlug eens wou bekijken hoe ver het hotel in Spa van de startplaats ligt van de wedstrijd, en of ik er daadwerkelijk goed aan gedaan heb om last minute van hotel te switchen; en mijn gevoel zegt dat ik de juiste keuze gemaakt heb; het is dichter bij de start, ik heb dan wel minder luxe op de kamer but who cares, er zijn winkels in de buurt en de ervaring heeft mij geleerd dat ik meestal geen gebruik maak van de extra’s die er zijn.

Vandaag heb ik 17u30 gevast, enkel naar het einde kreeg ik het wat lastig en was ik ook blij dat ik eindelijk kon eten, het feit dat ik gisteren vroeg mijn foodwindow afgesloten heb en erna nog een uur getraind heb zal er wel voor iets tussen gezeten hebben. Vandaag kreeg ik één keer een moeilijk moment in de namiddag, toen vreesde ik eventjes dat ik de dag niet zou kunnen afsluiten zonder iets van snoep of chocolade maar het moet toch uit mijn hoofd geglipt zijn want ik heb de eerste dag afgesloten zonder één ongezond iets te eten.

Enkel thuis bij het avondeten wanneer iedereen rond de tafel zat ging het er weer oververhit aan toe tussen mijn oudste en de vader, hard tegen hard. Ik ben zo’n situaties zo verschrikkelijk beu en dat bracht het gevoel van eenzaamheid en onbegrepen zijn in al zijn gradaties terug naar boven.

Hoe leuk zou het niet zijn om iemand te hebben om mee te praten, iemand die je kan troosten, iemand die luistert, iemand die raad geeft, iemand die je de warmte geeft die je nodig hebt, iemand die durft toegeven dat hij misschien ook wel eens fouten maakt.

Maar net zoals mijn oudste zich soms alleen en verloren voelt en het enkel maar kan uiten in frustratie en het gevoel heeft niks meer te verliezen hebben zo ben ik de grens ook al lang over dat ik bang ben iets te kunnen verliezen, enkel en alleen omdat ik eigenlijk ook niks meer heb om te verliezen.

01-06-2021 om 19:15 geschreven door Ultra-Runner