Het verhaal begint met een receptie waar we allemaal zijn op uitgenodigd. We krijgen een bitterbal en een glaasje wijn na 15 min begon het echte toneel. Het speelt zich af op een trouwfeest waar iedereen gezellig aan tafel zit. Ze beginnen met een speech en er is veel ambiance.
Als een soort filmhokje komt waar ze een boodschap kunnen inspreken voor de bruid en bruidegom loopt het helemaal mis. De ene bekentenis achter de ander komt, en het gaat van kwaad naar erger! Eerst gaat de ex-vrouw van de bruidegom in het hokje, daar lucht ze heel haar hart en wordt heel erg boos op de bruidegom, daar kon je dus al uit afleiden dat ze nog niet over hem heen is.
Daarna gaat de tweelingzus in het hokje. Daar bekend ze dat ze zich heel erg alleen voelt zo zonder partner en dat ze eigenlijk een beetje jaloers is op haar broer.
Algauw volgt de dochter van de bruidegom met een vriend. Ze moeten eigenlijk iets vertellen, maar durven niet. Later bleek dit te gaan over dat ze zwanger was van die ene gewone vriend en dat ze lesbisch is. De ex-vrouw van de bruidegom is heel erg tegen homo's en lesbiennes en zo ontstaat er ook erge ruzie op de bruiloft.
Stilaan begint zo de zaal leeg te lopen, maar net toen je dacht dat het gedaan was, viel er nog een bekentenis. De bruidegom was blijkbaar onvruchtbaar, terwijl de bruid zo graag een kind van hem wou. Zo vertrekt de bruid ook en wil ze hem een tijd niet meer zien.
En net toen je dacht dat het echt helemaal gedaan was kwam er nog 1 laatste bekentenis, en ook wel de meest aangrijpende. De vader van de bruid bekende in het filmhokje dat hij de vader niet was van haar, maar dat hij haar even graag zag als zijn echte dochter.
Al bij al was het een zeer humoristisch verhaal, maar toch ook heel tragisch..
Persoonlijk was ik eerst wat bang om naar een toneel te gaan kijken. De meeste tonelen die ik al gezien had (met school) waren dan ook verschrikkelijk.. Den trouw was een heel ander soort toneel. Het was humoristisch maar ook tragisch, dat vond ik er juist zo goed aan! De opbouw van het toneel was ook goed. Het begon als een gewoon trouwfeest met een gewone familie, die grappige dingen deden. Maar algauw leerde je de problemen van de mensen kennen.
Ps: over feestjes gesproken kom morgen allemaal zeker naar Muurfuif 2015!
Het theater zit in zijn bloed van bij de geboorte. En dat zal zo blijven tot zijn laatste adem. Als je met hem een gesprek aangaat over zijn grootste passie dan merk je al gauw dat hij er door bezeten is.5 minuutjes babbelen over het theater lukt niet. Graag op zijn minst een uur meneer!
John was 6 jaar toen hij voor het eerst op de planken van de vooruit stond. Zijn eerste regie was de musical 'The Wiz' voor jeugdtheater Crea. Hij heeft ondertussen een 20-tal stukken op zijn regiepalmares en probeert iedere keer een zeer persoonlijke toets te geven aan een voorstelling. Zijn opleiding in de toegepaste kunsten op de hogeschool het 'KASK' te Gent helpt hem daar zeer zeker bij.
Maar ook als acteur kon je hem al jaren aan het werk zien op de planken van de Vooruit. Zijn laatste hoofdrol voor Vooruit was die van Peter in 'Gevallen van alledaagse waanzin'. John maakt als acteur of als regisseur heel af en toe een zijsprong met een ander gezelschap maar blijft vooral een 'Vooruitenaar" in hart en nieren. "Omdat het talent in Vooruit onuitputtelijk is en het mijn tweede familie is" zegt hij zelf. Een mens moet ook durven dromen en er dan stap voor stap voor gaan.
Alvast een dikke proficiat John voor wat je bereikt hebt
