Voor ik aan mijn verhaal begin, zijn de namen fictief en ook de plaatsnamen, dit omdat er tegen die persoon een rechtzaak loopt.
Ik leerde hem kennen via een huwelijksbureau, in die tijd waren de mogelijkheden nog niet zoals die er nu zijn met het internet. Stomweg samen met een vriendin feitelijk voor de grap hadden we ons in zo een bureau ingeschreven. Kort na onze inschrijving kreeg ik een telefoontje van hem? Om samen iets te gaan drinken, hij woonde niet ver van mij. Dus ik nam de aanbieding aan.
We spraken af en gingen samen wat drinken. Van het een kwam natuurlijk meteen het andere. We bleven elkaar op regelmatige basis ontmoeten. Langs mijn kant kan ik niet meteen zeggen dat ik verliefd op hem was. Misschien een beetje grof en moeilijk om uit te leggen. Maar ben niet een persoon om alleen te leven.
Na een tijdje besloot hij dan bij mij alle dagen te blijven slapen. Al vlug kreeg ik te maken met zijn losse handjes. Ik liet het over me heen gaan. We kenden elkaar nog maar een half jaar en ik werd zwanger. Dit was de start van mijn lijdensweg. Toen ik drie maanden zwanger was schoptte hij me in mijn onderbuik. En trok me met mijn haren van het bed en veegde de vloer met me schoon. Hij kalmeerde en voor we terug in bed gingen boog hij me voorover en heeft me op een harde manier genomen zonder mijn toestemming toen viel hij in slaap. Ik kon nog niet meteen de slaap vatten omdat het hele verhaal door mijn hoofd spookte. Na een tijdje moet ik dan toch in slaap gevallen zijn.Ik werd wakker met een nat gevoel in mijn bed, bij het optillen van de lakens, was het onderlaken volledig doordrenkt met bloed. Hij deed of het was allemaal zijn schuld niet en belde gewoon de ziekenwagen en zei dat mijn moederkoek gescheurd was. Ik wist geen raad liep naar beneden, het bloed sijpelde van mijn benen, ben in bad gaan staan en heb me afgespoeld. Het spoor dat ik achterliet van het bed naar de badkamer was net of er was een moord gebeurd. Heb twee grote badhanddoekene tussen mijn benen gestopt en ben op de zetel gaan liggen. Het duurde even voor de ziekenwagen mijn woning kon vinden omdat deze gelegen was op een afgebakend domein, ook de MUG was ter plaatse deze moest beslissen of ik al dan niet mocht vervoerd worden, door het danige bloedverlies. Wou men mij eerst stabiliseren. Uiteindelijke hebben ze me meegenomen en mijn genecologe stond me reeds op te wachten. Het was schrikken, al die dokters om me heen. Ik dacht dat ik xxx verloren zou zijn.
Ik heb een aantal dagen in het ziekenhuis gelegen, men vond niet meteen de oorzaak van het danige bloedverlies. Ik durfde het niet te zeggen van de schoppen die ik gekregen had, want hij had me verwittigd voor de ziekenwagen er was van mijn mond te houden of er zouden ongelukken gebeuren. Hij zou mij mijn dierbaarsten ontnemen. Ik had dieren in huis en deze hadden ook al rake klappen van hem gekregen.
Mijn ouders werden gebeld dat ik in het ziekenhuis lag, ook tegen hen durfde ik het verhaal niet doen! Ik had zoveel bang van hem, als ik het nu allemaal vertel, zeggen mensen hoe heb je dat zo lang voor je zelf kunnen houden!
Ik mocht na een tijdje terug naar huis toe gaan. Hij kwam me af en toe bezoeken in het ziekenhuis een bloemetje was zelfs nog te veel!
De dokter zei me van voorlopig geen sexuele gemeenschap met elkaar te hebben. Maar wat dacht je dat trok hij zich niets van aan. Of ik nu pijn had of niet So What.... Dus er gebeurde weer het zelfde, Met als gevolg weer een bloeding, weer naar het ziekenhuis, de dokter vroeg me of ik gemeenschap had gezegd en zei neen. Hij bedreigde me weer met van alles te doen als ik het zou zeggen.
Dus weer opname in het ziekenhuis en dit tot driemaal toe tot de dokter zei dat ik volledige platte rust moest hebben en in het zieknhuis diende te blijven. Zo ben ik daar 2.5 maanden blijven liggen. Door de toestand volgende de bloedingen elkaar spontaan op in het ziekenhuis nam men echo's, foto's en men kon de oorzaak niet vinden. Maar door het teveel aan bloedverlies begon zowel mijn leven als het leven van mijn ongeboren kindje in het gedrang te komen. Na een paar bloedzakjes verbeterde mijn toestand helemaal niet.
De dokters besloten dan maar over te gaan op ene keizersnede en zo werd mijn zoontje 2 maand tevroeg geboren. Men wou gene risico's nemen. Hij is bij de keizersnede bijkomen zitten op aandrang van zijn moeder. Anders had hij er niet bij geweest. Na de bevalling heb ik van hem zelfs geen kus of een bloempje of iets anders gekregen. Het was voor mij een ware hel en een heel droevig moment. In de gang hoorde ik andere moeders gelukkig met hun man of vriend praten, ik werd door hem aan mijn lot overgelaten. Door de vroeggeboorte werd mijn zoontje enkele dagen in de coveuze gelegd. We mochten na veertien dagen samen het ziekenhuis verlaten. Hij kwam steeds laat thuis en liet me alles alleen doen, de huishoudelijke taken als de opvoeding van mijn zoontje. Ook al was hij de vader, hij keek er niet naar om. Hij zei dat hij moe was van het werken. Doordat ik zo lang in het ziekenhuis gelegen had was mijn huisje een mesthoop geworden en heeft mijn moeder het laten opkuisen om mij ervan te ontlasten.
Na een tijdje had ik terug zin om te werken. Maar had al van kindsbeen een droom en dat was een eigen winkel uitbaten. Hij trad mee in de zaak als bestuurslid omdat ik niet in het bezit was van een attest voor bedrijfsbeheer. Door die zaak begon de hel pas open te gaan voor mij. Het was een bestaande zaak die we dus hadden overgenomen. Het was in een gemeente nabij mijn geboortedorp. Dus de mensen kenden me goed en de zaken liepen vrij goed. We hadden personeel tewerkgesteld en één voor één zijn ze allemaal gaan lopen voor hem om dat hij zo een bullebak was tegenover hen en ook omdat ze zagen hoe hij met mij om ging. Sommige waren zelfs bang van hem. Dus het was een komen en gaan van personeel. Wat al geen goede reclame is voor je zaak, want in een kleine gemeente gaan de mensen makkelijker roddelen dan in een stad. Als er goederen buiten de winkel stonden die nog moesten afgeladen worden en hij kwam de oprit opgereden, reed hij gewoon terug weg, omdat hij niet wou helpen. Ook in het huishouden kon ik helemaal niet op hem rekenen, alles was voor mij alleen : de zaak runnen, personeel begleiden, administartieve zaken, de opvoeding van mijn zoontje, eten klaarmaken, afwassen, strijken, wassen, schoonmaken! Ik was 7 op 7 bezig bijna de klok rond. En als ik in bed lag moest ik nog eens klaar gaan liggen voor hem. En als ik dat niet deed kreeg ik gewoon rake klappen. Maar hij was slim om ze me niet in het aangezicht te geven, omdat klanten of het personeel het anders zouden merken aan de blauwe plekken. Dat is nu het jammere aan mijn lichaam, ik krijg niet snel blauwe plekken. Er gingen moeilijke jaren overheen. Ik hield me sterk. Mijn ouders durfde hun auto niet meer in de garage plaatsen met het idee dat ik wel eens zou kunnen bellen dat het weer rel geweest was. Ook zij waren steeds hard betrokken in de zaken die mijn ex-partner deed.
Enkele anecdotes die er gebeurd zijn :
1. Op een avond werd hij kwaad op mijn zoontje, die in zijn ondergoed net de living binnenkwam. Hij maakte er zich zo kwaad tegen en zei dat het kind maar naar buiten moest gaan. De kleine ging ook naar buiten in zijn ondergoed ging hij op wandel. Wet niet meer hoe oud hij juist was maar denk 5 jaar oud. Hij zag hem voorbij gaan aan de raam en liet het kind zijn gang maar gaan. Mijn expartner ging voor me staan omdat ik niet achter mijn zoontje heen zou gaan. Het is me dan toch gelukt om hem te passeren ben er dan snel achter aan gerend, want de zaak was aan een drukke baan gelegen
2. Op een avond was het weer eens ruzie, zoals bijna alle avonden het geval was. De ouders werden gebeld en kwamen binnen. Hij is achter me aan gelopen in de winkel, ben tussen de rekken heen gelopen, hij had een klein vuurwapen in zijn handen. De woning en de zaak waren aan elkaar verbonden. Toen ik terug in het prive gedeelte kwam stond mijn moeder oog in oog met zijn moeder en zei tegen haar : laat jij dit allemaal gebeuren, waarom grijp je niet in, bel de politie, laat je zoon opnemen, dat is niet pluis! Het antwoord van mijn ex zijn moeder was : hij is 35 jaar oud en wijs genoeg wat hij moet doen. Mijn ex was even tot bedaren gekomen en zat aan de tafel van de eetkamer mijn vader stond oog in oog met zijn vader en laatsgenoemd duwde steeds tegen mijn vader met zijn wijvinger van gij dit en gij dat. Moet je weten mijn vader is in de 90. Vond het zo erg en ben tussen beide gaan staan. Doordat ik er kwam tussen staan werd mijn ex woest en gaf een schop op mijn staartbeen.
