12-06-2013

Aan Mevrouw Monica De Coninck

Minister van Werk

Ernest Blerotstraat 1 bus 9de verdieping

1070 Brussel

Een kopie van deze brief werd verstuurd naar de voorzitter, ondervoorzitters, vaste leden en plaatsvervangers van de commissie voor sociale zaken

Mevrouw,

Eind december stuurden wij een brief (zie bijlage 1) aan de voorzitter, ondervoorzitters, vaste leden en plaatsvervangers van de commissie van sociale zaken. In deze brief stond de vraag centraal: ‘Is het wetsvoorstel tot de wijziging van de regeling betreffende het rouwverlof dood en begraven?’.

 Op 05/06/12 luidde een krantenkop van een bijdrage in de Standaard als volgt: “Voorlopig geen verlenging van het rouwverlof”.

Er was te lezen: “In de Kamercommissie Sociale Zaken bleek eind maart een grote meerderheid gewonnen voor een uitbreiding van het rouwverlof. CD&V, sp.a, MR, cdH en Groen dienden allemaal wetsvoorstellen in om dat voor overlijdens van partner of kinderen op te trekken van drie naar tien dagen.” In hetzelfde artikel werd aangehaald dat er voorlopig geen uitbreiding zal komen omwille van ‘te duur’ en omdat ‘de kwestie’ zou bekeken worden in de ruimere hertekening van de loopbaanonderbrekingen en tijdskrediet. Dit zou gebeuren ‘ergens volgend jaar’. Wellicht wordt hier bedoeld dat het rouwverlof een plaats krijgt bij de thematische verloven?

 Het voorstel van de Gezinsbond om het verlof gekoppeld aan het klein verlet van drie dagen te behouden en uit te breiden met een rouwkrediet van zeven dagen vind ik een goed voorstel. Het woord rouwkrediet wijst er op dat het geen verplichting is om het verlof op te nemen maar wel een recht. Deze  zeven extra dagen zou de werknemer vrij kunnen opnemen in het jaar na het overlijden van een gezinslid. Met gezinslid wordt iedereen die deel uitmaakt van het huishouden bedoeld, dus ook stiefkinderen of pleegkinderen en inwonende familieleden. Volgens ons zou dit rouwverlof en de uitbreiding ervan ook moeten gelden voor ouders van een levenloos geboren kind. Het rouwkrediet komt tegemoet aan de diversiteit aan rouwstijlen die er bestaat.

De Gezinsbond stelt ook voor om “De vergoeding en de verwerking van deze dagen rouwkrediet in handen te leggen van de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening en niet van het Rijksinstituut voor Ziekte – en Invaliditeitsuitkering.” Hiermee wordt het signaal gegeven dat rouwen geen ziekte is.  

Is het mogelijk om stappen te zetten om leidinggevenden van bedrijven en leden van de ondernemingsraden te stimuleren om te werken met een rouwprotocol?

 Ik kijk alvast uit naar uw antwoord.

 Met vriendelijke groeten,

Francky Debusschere

Student postgraduaat Rouw – en Verliesconsulent. Een opleiding van de Arteveldehogeschool in samenwerking met De Bedding - Gent.

Aan de voorzitter, ondervoorzitters, vaste leden en plaatsvervangers van de commissie voor sociale zaken,
Aan de redacteurs van dag – en weekbladen, radio en televisie,
Aan de verantwoordelijken van vakbonden, werkgeversorganisaties en ziekenfondsen,

Is het wetsvoorstel tot de wijziging van de regeling betreffende het rouwverlof dood en begraven?

Dit wetsvoorstel wil de rouwverlofregeling uitbreiden met zeven extra verlofdagen voor werknemers die geconfronteerd worden met het overlijden van een samenwonende partner of een kind, ongeacht of het gaat om een eigen kind dan wel om een kind van een partner met wie men samenwoont. Die verlofdagen kunnen vrij worden opgenomen in de periode van zes maanden die volgt op de dag van het overlijden. Door het toekennen van verlof voor deze bijzondere omstandigheden  wordt de rouw van de werknemer erkend.

Wij onderschrijven het pleidooi om te komen tot een cultuur die rouw erkent als een gezonde reactie op verlies.  Het wetsvoorstel is een signaal om ‘rouw’ te accepteren. Wij geloven in een cultuur die tolerant is ten opzichte van verlies en pijn. Een samenleving die ruimte geeft om als persoon heen en weer te bewegen tussen verlies en herstel.  Rouwen is niet universeel en uniform. Elke persoon rouwt op zijn of haar eigen manier en het kan voor iedereen anders zijn.  Volgens ons zou dit rouwverlof en de uitbreiding ervan ook moeten gelden voor ouders van een levenloos geboren kind.

Wij zijn er ons van bewust dat deze tien dagen ontoereikend zijn. Het rouwproces is niet te vatten in een tijdslijn. Rouw heeft geen eindpunt. Rouw is een levenslang proces van zoeken naar een betekenisvol leven zonder de overledene.  Daarom is dit wetsvoorstel een belangrijk signaal naar de persoon in rouw en naar zijn werkomgeving. Wellicht biedt dit kansen  aan werkgevers en werknemers  om na te denken en inspanningen te leveren om een sfeer te scheppen waarin de rouwende werknemer steun mag ervaren om het ondraaglijke draaglijker te maken. Rouwen is geen ziekte maar een natuurlijk gegeven bij een verlieservaring.

De Arteveldehogeschool organiseert in samenwerking met De Bedding het Postgraduaat rouw- en verliesconsulent. Centraal in deze opleiding staat het rouwproces na overlijden, maar het gaat o.m. ook om verlies van (fysieke of psychische) gezondheid, het verlies van mensen ten gevolge van scheiding of het verlies van een huis, land of werk. In deze opleiding worden modellen, handvatten, instrumenten en methodieken aangereikt om mensen hierbij te ondersteunen, te begeleiden en te coachen.

Wij, studenten en docenten van het postgraduaat rouw- en verliesconsulent, vragen om het voorstel tot de wijziging van de regeling betreffende het rouwverlof niet te laten sterven. Wij doen beroep op uw vindingrijkheid.  Blijf u inzetten, blijf sensibiliseren en bied ruimte voor verliesverwerking door dit wetsvoorstel operationeel te maken.  Wij kijken uit naar uw antwoord.

Met vriendelijke groeten,

Bourgeois Chris, De Keyzer Els, De Koninck Carine, Debusschere Francky, Deruyter Steffi,  Descamps Johanna, Dobbelaere Martine,  Kerff Karen, Maes Johan, Malomgré Niki,  Milleville Muriel, Rogatska  Nadia, Saelens Saskia, Sap Henk, Staelens Betty, Van Geersdaele Kathelijn, Van Wauwe Els, Van Yperzeele Ann,  Vanoverbeke Wendy, Vienne Sammy, Vlyminck Veerle en Willems Christl