Bishop west school voldeed niet aan onze verwachtingen waardoor we dinsdag een afspraak hadden met Milly, verantwoordelijke van de scholen. Ze heeft ons een nieuwe school aanbevolen die uiteindelijk maar bestond uit 1 lerare die zich verdeelde over 3 klassen. we kregen dus de taak om les te geven... ohja in doventaal... dit was het ook niet ecth, waardoor we met charles van de organisatie een meting regelden. ondertussen hadden we besloten om zelf het heft in eigen handen te nemen en al een aantal activiteiten te plannen, zodat we ht land niet aan ons lieten voorbij gaan. we besloten om een eiland te gan bezoeken ten midden van het victoria meer waar we dit weekend 2 nachten verblijven. een tweede activiteit dat gepland staat is rafting op de nijl en een bezoek aan de oorsprong van de nijl, wat volgende week plaats vind.
Deze activiteiten zijn we zaterdag op ons eentj gaan boeken in kampala, een heel avontuur door de grote hoofdstad.
Zondag vroeg op om 1u40 in de kerk te gaan zitten en een ceremonie bij te wonen. veel zanf en dans maar toch ook de preek van bij ons. waren eveneens een beetje gechoqueerd aangezien de mensen hier zwaar hun geloof inleven tot blijtens toe. eveneens in de kerk merk je de positie van de vrouw en het kind(onderdrukt) en zijn de mannen zo hypocriet om dit door god goed te laten keuren en te vergeven etc. in de namiddag hebben we jungle speed aangeleerd aan de wezen waar we verblijven, wat een zeer leuke ervaring was. "s avond stond er een traditionele dansavond op ons programma waar we grote ogen trokken, doordat de vrouwen en mannen zo goed konden shaken. beeldmateriaal volgt bij thuiskomst.
Maandag op out reach gegaan, weer schokkende taferelen gezien..we hebben een kind gezien met een psychose dt halfnaakt op het grasveld vn de kliniek lag en gewoon aan haar lot werd overgelaten terwijl ze een aanval kreeg. mochten haar niet helpen, moesten haar gewoon laten liggen, ze was immers bezeten door de duivel. daarne weden we meegenomen om fotos te nemen van een kind dat ok halfnaakt in een tuin zat, hij had zichzelf onder gepist en had een fysieke handicap(geen voejes) het leek zel een attractie vanwege het gruwelijke zicht. De weg heen en terug was hel aangezien we in een kofferbak van een jeep zaten op de meest bobbelige wegen oor zo even 6uur lang.
vandaag terug een school bezocht waar we hopelijk toch nog de resterende tijd kunne werken aan ons project. mensen snapten wat we kwamen doen en ze leken ons meer georganiseerd dan de vorige scholen. We starten er morgen met volle moed.
