Na een wachtperiode van 2 weken van regen en afgelastingen was het terug tijd om nog eens een wedstrijd af te werken.
Deze week waren we op bezoek bij de boterjongens uit Diksmuide, een lastige ploeg om tegen te spelen.
Na een moeilijke opwarming zonder concentratie konden onze paars-witjes van start gaan.
Eenmaal de wedstrijd op gang kwam namen beide ploegen de wedstrijd in handen met kleine kansjes aan beide zijden, er werd goed op en neer gevoetbald met veel inzet en gretigheid van beide ploegen.
Naar het laatste deel van de eerste helft kregen onze jongens een eerste maal een tegendoelpunt tegen 1-0 en dat gaf de boterjongens vleugels om nog een trapje vlugger op zoek te gaan naar meer.
Kort daarna kregen ze toch dat 2de doelpuntje 2-0, een signaal voor onze jongens om nu toch eens wakker te worden en de tegentreffer te scoren die er kwam 2-1, we konden gaan rusten.
Na de rust hetzelfde spel, goed op en neer, weinig kansen en een Diksmuide die bleef komen. Onze jongens maakten het zichzelf moeilijk en moesten daar de gevolgen van dragen, 3-1 en 4-1.
Bij een opflakkering kwamen onze paars-witjes er toch nog eens uit en verzilverden een goede aanval, 4-2 en we konden op zoek naar de aansluiting.
Bij het ingaan van de laatste 5' voelden we ons terug in de tijd, namelijk september. Geen beweging, geen duel, bal verkeerd inspelen, met 4 spelers op 1 vierkante meter spelen, maar vooral veel cadeau's die de boterjongens maar al te graag in ontvangst namen. Na het laatste signaal stond de eindstand 9-2 op het bord. Deze wedstrijd snel vergeten en werken naar de volgende wedstrijd.
