’Je gaat nu toch niet alles laten vallen?’ zei hij woedend

Men vader vond het belangrijk dat ik mijn studies afmaakte en dat ik aan de slag kon als dierenarts. Hij was zeer trots op me dat ik dat wou studeren. Hij was er dus goed tegen.
Het was mijn beslissing en ik ging ze niet opgeven. Ik liep koppig naar boven en lag wat op men bed. Men moeder klopte op de deur en kwam binnen.

‘Ik zal wel met je vader spreken’ zei ze

‘Dank je mams, want ik haal men jaar echt niet meer’

‘Dat weet ik ook, maar je kent je vader hé. Studies zijn belangrijk voor hem’

Men moeder sprak die avond nog met men vader en na een erge ruzie mocht ik uiteindelijk vertrekken. Tom en ik hadden besloten om drie weken naar Australië te gaan. De avond voor dat we vetrokken gaven we nog een afscheid feestje en iedereen was uitgenodigd.
Eline kwam als eerste aan om nog wat te helpen met de opstelling.

‘Waar is Derek?’ vroeg Tom

‘Het is gedaan tussen ons, het ging gewoon niet meer. Ik mag mijn eigen echt niet blijven kwellen’ zei ze met een opluchtende stem.
Ik ging naar haar toe en gaf haar een knuffel.

‘Het is het beste’ fluisterde ze.

Als tweede kwam Dries aan, hij had de nodige bakken bier mee en had er heel veel zin om eens goed te feesten die avond.

‘Yo’ zei Dries

Hij gaf Tom een knuffel en hij gaf een wangkus aan Eline en mij. Eline zag hij voor de eerste keer en hij kon zen ogen niet van haar afhouden. Eline vond zijn aandacht wel leuk, en flirtte dan ook met hem. Zo kon ze haar gedachten eens verzetten. Rond negen uur kwam het volk toe en het werd een schitterend feest. Mieke en Mark gingen als eerste weg want die moesten nog naar een familiefeest dat die avond nog was.

‘Sorry mensen, wij zijn al weg’ zei Mieke

Ze liep naar mij en Tom en nam afscheid.
’Blij dat je terug bent’ zei ze tegen Tom

Ik verschoot nogmaals van Mieke’s gedrag. Vroeger zou ze Tom gewoon voorbij gelopen zijn, maar ze is echt veranderd in de positieve zin en dat vond iedereen.

‘Die Mieke van ons is echt veranderd hé’ zei Eline

‘Ja zeg wel, ik krijg eindelijk praat van haar’ zei Tom

‘Kom lieverd, wij tweeën gaan dansen!’ zei ik

Tom danst helemaal niet graag, maar deze keer moest hij gewoon mee op de dansvloer. Ik had namelijk stiekem een verassing voor hem, en hij moest in het middelpunt staan zodat iedereen het kon zien.
’Nee schat, je weet dat ik niet dans’ zei hij

‘Je hebt geen keus’ zei ik en ik sleurde hem mee naar de dansvloer
De muziek viel stil, en ik vertelde hem dat hij daar even moest wachten.

‘Waar ga je heen?’ vroeg hij

‘Blijf hier nou wachten, ik heb een verassing’

Ik liep naar achteren en kwam terug met een klein doosje.

‘Waarvoor is dit?’ vroeg hij

‘Het is iets wat je heel graag wou, en ik hou zoveel van je dat ik je dit geef’

Ik gaf hem een kus en overhandigde hem het doosje. In het doosje zat een autosleutel. Hij was al een paar jaar aan het sparen voor een auto, het liefst een ‘Audi’. Ik heb stiekem ook gespaard en met de hulp van zijn en mijn ouders konden we zijn droomauto kopen.
Hij stond helemaal versteld, hij nam me vast en zwierde me door de lucht

‘Zij is geweldig!’ riep hij voor de volle zaal.
’Zet me neer! Je bent zot!’ riep ik al lachend.
Hij zette me neer en gaf mee een romantische kus.

‘Nu moet ik wel met je dansen’ zei hij

Hij gaf zen doosje aan Dries en begon met me te dansen.

We dansten op een liedje van Westlife, persoonlijk mijn lievelingslied en daarna gingen we allemaal naar buiten. Zen auto stond mooi geparkeerd en hij ging er meteen een ritje mee maken samen met Dries.

‘Voorzichtig zijn schat’ zei ik en ik gaf hem een kus

‘Ik heb je beloofd dat ik niet meer van je weg ga, ik zal echt voorzichtig zijn’ zei hij nog

‘Tom is wel erg veranderd hé’ zei Eline
’Vind je?’ zei ik

‘Ja, hij is veel liever voor je vind ik’

‘Ja, dat is waar. Dat was ook al voor het ongeluk. Ik ben echt gelukkig nu’

‘Kom we gaan terug naar binnen, ze komen zo dadelijk wel terug’

Sinds het ongeluk had ik echt moeite om Tom los te laten, dus had ik liever blijven staan. Maar ik moest toch ooit opnieuw wat vertrouwen hebben, dus ging ik met wat tegenzin terug naar binnen.

Na een kwartiertje trilde men GSM, het was een bericht van Tom. ‘Kom eens naar buiten’ stuurde hij. Ik ging naar buiten en hij stond daar in de gietende regen.

‘Zie je wel dat ik nooit meer van je weg zal gaan!’ riep hij en hij liep naar me toe met zijn natte kleren. Hij kuste me innig op de mond en wou met me weggaan naar een hotelletje.
We verlieten het feest, en kwamen aan bij een knus hotel niet ver van het feest.

‘Heb je dit op voorhand geregeld?’ vroeg ik.

‘Nee, ik heb dit net geboekt en we hebben geluk, de mooiste suite in nog verkrijgbaar’

‘Oh! Lieverd, je maakt me zo gelukkig!’ zei ik en we gingen naar onze kamer.

Alles was veranderd en het voelde meer dan zalig aan. Ik was echt gelukkig en niemand kon mijn geluk van me wegnemen. Die nacht was het hevig aan het stormen en ik kroop lekker dicht bij hem. Het was een overheerlijk nacht, en de volgende ochtend reden we vlug nog even naar huis. We namen onze koffers en nog wat spullen en vertrokken naar het vliegveld.

Mijn vader voerde ons naar het vliegtuig, maar hij was er absoluut niet graag bij. Het bleef minuten lang stil in de auto tot men vader die stilte brak.
’Weet je dit wel zeker? We kunnen nog steeds een ommekeer maken, je kan je jaar nog halen’ zei hij
’Ja paps, ik weet het heel zeker. Er is té veel gebeurd dit jaar, ik maak mijn volgend jaar mijn studies af. Het is niet dat ik ze opgeef, ik neem gewoon even pauze.’

‘Goed, goed, maar ik hou je er aan’

Ook al zei hij dit, hij was er nog steeds niet gelukkig mee. Een goed drie kwartier later kwamen we aan op het vliegveld. Ik nam afscheid van men vader en we gingen naar de in-check balie.

‘Doegg pap!’ riep ik nog

Ik zag hem met een triestig gezicht vertrekken en ik voelde me wat schuldig.

‘Je gaat je toch niet bedenken?’ vroeg Tom

05-07-2007 om 18:59 geschreven door Gwendaline  

Die dag kreeg hij veel bezoek van vrienden en familie. Vooral zijn nichtjes waren blij dat Tom terug wakker was. Opnieuw hadden ze mooie tekeningen gemaakt en Tom moest er om lachen dat hij voorgesteld was als een boom.

Na een drukke dag was Tom erg moe, en hij moest veel rusten. Om die reden mocht ik die nacht niet bij hem zijn. Ik wou hem niet achter laten, maar als het niet anders kan. Ik beloofde hem zo snel mogelijk terug te zijn, en zei hem dat hij echt veel moest rusten.

Tom kon nog een paar dagen amper spreken, maar het ging wel altijd beter. De politie was ondertussen ook bij hem geweest voor een verhoor over de daders. Tom wist niet zo goed meer wat er was gebeurd, maar hij kende de daders niet.
Het konden dus die vrienden niet geweest zijn? Of beschermde hij hen? Ik zei niets en liet hem zijn verhaal doen. Hij vertelde dat hij op weg naar huis tegenhouden werd door twee jongens, hij kon ze niet beschrijven maar ze waren groter dan hem. Daarmee wist de politie dat ze dus groter waren dan een meter tachtig. Hij wist niet veel, maar het hielp toch een beetje.

‘Kom eens hier’ zei Tom

Ik liep naar hem toe en vroeg wat er was.

‘Geef me je hand eens’ zei hij

Ik gaf hem men hand en hij keek naar mijn ring.

‘Je hebt hem nog steeds om’ zei hij opgelucht

‘Natuurlijk, wat dacht je dan?’ zei ik

‘Ik heb je zo gemist’ zei hij en hij gaf een kusje op men hand.

Tom bleef daarna nog een paar weken in het ziekenhuis en net twee dagen voor onze derde verjaardag mocht hij naar huis. Ik had nog niets verteld over Tom zen vader, die al meerdere keren was langs geweest toen hij in coma lag. Ik wist niet goed of ik het wel moest zeggen, want het leek altijd of Tom niets met hem wou te maken hebben.
Ik reed mee met Tom naar zijn huis. Zen huis was helemaal versierd met slingers en ballonnen, iedereen was blij dat Tom terug thuis was. Rick, zijn stiefvader had gekookt voor ons allen, het was Tom’s lievelingsgerecht.

‘Mmmm.. Frietjes!’ zei hij met grote ogen. ‘Dat is lang geleden, het zal mij smaken’

Aan tafel was de sfeer zo rustig en leuk, het was feest voor iedereen. Tom moest het wel nog rustig aandoen dus van feesten kwam er niet zoveel van in huis. We gingen naar zijn kamer en lagen op bed.

‘Het is lang geleden dat we hier hebben gelegen’ zei hij

‘Ja, ik heb dit echt gemist. Durf nooit meer zo lang weg te blijven schat!’

‘Ik beloof het je, ik ga niet meer van je weg’

Ik mocht die avond blijven slapen, maar ik werd in het midden van de nacht wakker. Tom lag plots niet meer naast mij. Ik ging naar beneden en zag hem voor het raam staan.

‘Schat? Wat is er?’ vroeg ik

‘Niets hoor, ik dacht gewoon even na over wat er allemaal gebeurd was.’

‘Wil je er iets over vertellen?’ vroeg ik

‘Ik weet het echt niet goed meer, ik weet alleen nog die avond aan je deur en daarna is alles vaag’ zei hij

‘Het komt wel terug, schat. Probeer nu eerst nog wat te slapen’

We gingen terug naar boven, maar hij bleef piekeren. We hebben nog heel de avond gepraat over die bewuste avond en zijn maanden dat hij in de coma lag. Plots vertelde hij me wat hij wou doen voor onze derde verjaardag die morgen was.

‘Laten we een reis maken, alleen wij tweetjes’ zei hij

Ik had hem dit verteld toen hij in coma lag, zou hij het allemaal gehoord hebben? Ik zei er niets over en vroeg naar waar hij zou willen gaan.
’Wat heb je in gedachten?’ vroeg hij

‘Ik weet het niet, ergens waar het warm is. Dat we kunnen zonnen en lekker bruin kunnen worden’ zei ik

Ik kon het niet laten om hem te vragen of hij dingen had gehoord in de coma.

‘Schat?’

‘Ja’ zei hij en hij gaf een kus

‘Toen je in de coma lag, heb je dan bepaalde dingen gehoord die mensen tegen je zeiden?’

‘Daar herinner ik me ook niet zoveel meer van, maar ik heb wel soms het gevoel dat ik dingen herken als jij me iets verteld.’

‘Oh, het is omdat ik je vertelde dat ik op reis wou gaan als je bij ging komen, ook alleen wij tweetjes’ zei ik

‘Weet je schat, toen ik wakker werd was het allemaal zo verwarrend maar het was alsof ik dat echt had gehoord van je. Maar ik dacht dat het gewoon een illusie was.’

‘Blijkbaar niet, hé’ zei ik

‘Laten we naar Australië gaan’ zei hij

‘Australië!’ zei ik verbaasd. ‘Dat kunnen we toch niet betalen?’

‘We zijn toch aan het sparen voor een grote reis? We gebruiken dat geld om op reis te gaan’

‘Ik weet het niet hoor schat’ zei ik. ‘Het is wel nog school, hé’

‘Ik haal mijn jaar toch niet meer hoor’ zei hij

‘Ja, dat is waar. Maar wat moet ik dan doen?’ vroeg ik.

‘Hoelang moet je nog doen?’ vroeg hij

‘Hoh, weet je schat. Ik heb er echt geen zin meer in. Ik kan me toch niet meer concentreren. Ik doe mijn jaar gewoon opnieuw. Het kan me niet schelen wat de mensen zeggen. We hebben nu wel even genoeg meegemaakt.’

‘Goed, dan vertrekken we op reis’

Het kon me echt niet schelen dat ik men jaar moest overdoen, ik had nog maar één jaar te gaan en ik zou afgestuurd zijn als dierenarts. Dit jaar was echt allemaal veel te veel om me nu nog te concentreren op mijn studies. Ik overlegde het met mijn ouders, men moeder vond dat ik dit verdiende en begreep men beslissing. Men vader was er volledig tegen.
’Je gaat nu toch niet alles laten vallen?’ zei hij woedend

Men vader vond het belangrijk dat ik mijn studies afmaakte en dat ik aan de slag kon als dierenarts. Hij was zeer trots op me dat ik dat wou studeren. Hij was er dus goed tegen.




Zullen ze op reis gaan? Of zal Leen toch luisteren naar haar vader en niet vertrekken met haar grote liefde?
Wordt vervolgd!! Reacties zijn altijd welkom!
xxx Gwendaline

04-07-2007 om 22:24 geschreven door Gwendaline  

Ik werd wakker in een witte kale kamer, ik lag dus in een ziekenhuisbed. Ik vroeg me af wat er was gebeurd. Ik zag mama de kamer binnenkomen en ze liep naar me toe.

‘Waarom lig ik hier?’ vroeg ik

‘Je bent helemaal ingestort daarnet, het was even schrikken’

‘Tom!’ riep ik. ‘Is Tom…?’ vroeg ik

‘Ze hebben Tom er kunnen door halen, maar hij ligt nog steeds in coma. Hou je nu maar kalm en probeer wat te rusten.’

‘Ik wil helemaal niet rusten, ik wil bij Tom zijn!’

‘Je zal nog even moeten wachten, de dokter willen je nog even houden voor observatie’

Na een paar uren mocht ik eindelijk naar Tom gaan, hij lag nog steeds op hetzelfde plekje met zijn ogen dicht. Die mooie ogen met zoveel verschillende kleuren in, wanneer zie ik ze eens terug?

‘Ik blijf altijd bij je, ik ga niet weg van je’ fluisterde ik in zijn oor.

Van de dokters mocht ik blijven slapen bij Tom op de kamer en mams zou me andere kledij komen brengen. Ik bleef weken aan een stuk wachten tot er enige verandering zou komen in de toestand van Tom. Maar er was maar geen verandering, mijn Tom lag nog steeds op dezelfde plek met zijn ogen gesloten.

‘Hey’ zei Dries ‘Ik wou eerder komen, maar ik was drie weken op vakantie, ik heb net het nieuws gehoord. Hoe gaat het met hem?’ vroeg hij

‘Nog steeds geen verandering’ zei ik teleurstellend

‘Weet je hoe het is gebeurd, of wie het heeft gedaan?’ vroeg hij

‘De politie denkt dat het om een afrekening gaat, maar er is geen spoor van de daders’

Dries bleef nog heel de middag bij mij en Tom, ik had wel veel steun aan hem. Tegen de avond vertrok Dries en ik bleef achter bij mijn Tom. Ik was naast hem in slaap gevallen en droomde dat Tom wakker werd en dat alles terug in orde zou komen. Maar niets was waar van de droom, de volgende ochtend lag Tom nog steeds in coma.
Maanden gingen voorbij zonder enige verandering, ik werd elke dag zwakker en gaf de hoop op. Zou Tom nog bijkomen? Ik gaf stilletjes de hoop op, en besloot even weg te gaan van hem en mijn gedachten proberen te verzetten. Ik kon het even niet meer aanzien.

Toen ik de kamer verliet kwam ik net Jan tegen, die had ik nog maar drie keer gezien in al die maanden dat Tom al in het ziekenhuis ligt.

‘Hallo’ zei Jan

‘Hallo meneer Neiren’ zei ik

‘Zeg maar Jan hoor, hoe gaat het met hem?’

‘Nog steeds geen verandering, maar ik moet hier allemaal even van weg. Dus als u het niet erg vind ga ik een paar uurtjes een fris luchtje scheppen.’

‘Ga maar, je hebt het hard nodig. Als er ondertussen iets veranderd zal ik je verwittigen.’

‘Ik zal u mijn telefoonnummer geven, dan kunt u mij contacteren’

‘Bedankt’

Ik gaf hem mijn telefoonnummer, gaf Tom nog een kusje op zijn voorhoofd en verliet de kamer. Ik besloot om naar het park te gaan ,waar Tom en ik onze tweede verjaardag samen vierden. Het stelde niet veel voor, maar ik kende hem ondertussen al en wist dat hij niet zo aangelegd was, maar het werd toch nog een toffe dag. Ik plofte neer op een bankje en dacht na over al onze herinneringen, hoe meer ik er aan dacht en er op terug keek, hoe harder het pijn deed. Aan de overkant zag ik een oud koppeltje samen zitten op een bankje, nog steeds zo verliefd. Ooit had Tom tegen me gezegd dat we dat ook zouden worden, hij zou me blijven graag zien. Ik begon stilletjes te huilen, ik miste hem zo! Ik voelde een kille wind langs men gezicht, droogde men tranen weg en besloot de moed niet op te geven. Ik ga door voor Tom dacht ik. Hij komt terug, en wanneer hij terug komt vieren we een groot feest!

Het begon stilletjes te regenen en ik ging terug naar Tom. Op weg naar het ziekenhuis zag ik dat groepje jongens van die keer in het cafeetje. Wat deden zij hier? Ik nam een andere weg, want die waren wel de laatste die ik wou tegenkomen.
Ik kwam aan in de kamer van Tom en daar stonden Mieke en Mark, ik schrok even want Mieke kon Tom helemaal niet uitstaan.

‘Hey’ zei Mieke en ze gaf me een knuffel

‘Hey’ zei ik terug ‘Hey Mark’

‘Hey, gaat het een beetje?’ vroeg hij

‘Het kan beter, maar ik mag de moed niet opgeven’

‘Ik moest zeggen van een Jan dat als er iets was, je hem maar moest contacteren’ zei Mieke

‘Okee, dat zal ik misschien doen’

‘Wie is die Jan?’ vroeg ze

‘Dat is de vader van Tom. Wat doe je hier, Mieke?’ vroeg ik

‘Ik kwam kijken hoe het met je ging, je weet dat ik ziekenhuizen haat en ze liever vermijd maar ik wou toch eens komen om je te zien.’

‘Dankje’ en ik gaf haar een knuffel

‘Weet je, Mark en ik gaan binnenkort een weekend weg naar de Ardennen, heb je geen zin om mee te gaan? Het zou je goed doen hoor’

‘Nee, dat kan ik echt niet doen. Ik wil hier blijven, wie weet komt hij bij.’

‘Okee, maar als je van gedachten veranderd, je mag altijd mee’

Ze bleef nog een uur en daarna vertrok ze. Ze was erg veranderd sinds ze met Mark samen was, ze was veel gelukkiger en ze leek veel rustiger. Ik was blij voor haar. Misschien kunnen we binnenkort samen op weekend gaan dacht ik.

Ik ging naar Tom zen bed en begon men hart uit te storten, ook al heeft hij niet graag dat ik jammer tegen hem. Ze zeggen dat mensen in een coma je kunnen horen, dus besloot ik hem te vertellen wat er allemaal gaande was.

‘Hey lieve schat’ zo begon ik mijn verhaal.
’Ik mis je heel erg, weet je. Het is zo anders zonder je, ik heb nergens om naar toe te gaan. Jij bent nog steeds men lieve knuffel, dat weet je toch he?’

Ik nam zen hand vast en maakte plannen voor de toekomst.

‘Als je bijkomt, en ik weet dat je dat zal doen gaan we een reis maken. Alleen wij tweetjes. Even weg van al deze gekte en gewoon genieten van elkaar.’

‘Binnenkort zijn we drie jaar samen , weet je dat? We zijn vandaag de vijftiende, en over twee maand is het zover he lieverd.’

Ik dacht terug aan het berichtje dat ik van hem kreeg die dag. ‘Ik vind je leuk, heb je zin om je leven door te brengen met mij?’ dat stond er in en ik was helemaal van de kaart. Ik was al een hele tijd smoor op hem, dus ik antwoordde heel enthousiast terug: ‘Natuurlijk, maar een leven is maar kort hoor. Ik ben liever voor altijd bij je’. Hij stuurde terug dat hij ging proberen er voor te zorgen dat ik zo lang bij hem kon blijven.
Ik voelde een kleine tinteling in men vingers. Wat gebeurde er nou?

‘Ben jij dat lieverd? Word wakker schat! Ik ben hier, kom naar me toe’

Alles bleef nog steeds hetzelfde, ik wou zo graag geloven dat het geen droom was dat ik hem even voelde. Ik keek rond in zijn kamer, ondanks al de mooie versieringen bleef de kamer nog steeds akelig en kil. Er ontbrak leven, er ontbrak Tom. Ik keek naar de tekeningen die zijn nichtjes voor hem hadden gemaakt, er stonden overal bloemen op en kusjes. Hij was altijd zot van zen nichtjes en zij van hem. Op Lies haar vijfde verjaardag gingen we allemaal naar een speelpaleis. Die middag hadden we echt heel veel plezier, hij kon zo goed overweg met al die kinderen en ik zag in hem een vader voor onze kinderen.
Die avond ging ik thuis slapen,  eens goed slapen in men eigen bedje zou me misschien goed doen. s’Morgens werd ik wakker en ik had het gevoel dat Tom vandaag terug bij me zou komen. Ik had zo een positief gevoel vandaag. Of hoopte ik stiekem dat hij vandaag zou bijkomen? Ik trok me er niets van aan en maakte me klaar om terug te keren naar mijn Tom.

Toen ik terug aan kwam in het ziekenhuis, zat Tom zen moeder bij hem. Ze was hem aan het vertellen hoe hard ze hem mist, en hoe lastig ik het momenteel had. Ik luisterde een stukje mee naar wat ze hem te vertellen had.

‘Je blijft altijd mijn Tom’ zei ze ‘Ik mis je zo hard, je moet vlug bijkomen jongen, we hebben je allemaal nodig. Vooral Leen heeft je nodig, ze is helemaal ingestort en ze komt er moeilijk bovenop. Ik hoop dat je vlug bijkomt dan kunnen we haar terug horen lachen. Ze mist je zo erg’

Ik klopte op de deur en gaf haar een knuffel.

‘Nog steeds geen verandering’ zei ze ‘Ik ga straks met je moeder even naar het stad, heb je geen zin om mee te gaan?’

‘Misschien een andere keer, nu heb ik echt geen zin’

‘Laat je niet doen hé meid, sterk blijven.’ zei ze met een troostende stem.

‘We zijn er allemaal voor elkaar, en ik heb er goede hoop in dat hij binnenkort zal bijkomen’

Ze glimlachte en we bleven nog een paar uur allerlei dingen vertellen aan elkaar. Ze vertelde me hoe Tom vroeger was, hoe hij was voor wij samen waren. Toen had ze schrik dat hij op het verkeerde pad terecht ging komen, en hoe ze opgelucht was dat ze hem zo goed zag veranderen. Ik was zeer gevleid door wat ze allemaal zei. Men moeder kwam de kamer binnen en ze vroeg of ik mee ging naar de stad, maar ik had nog steeds geen zin.
’Nee, sorry mams. Ik wil nog blijven bij Tom. Dat vind je niet erg?’

‘Nee, blijf maar. Ik begrijp het wel’

Ze gaf me een kus en vertrok met Celine naar de stad. Ik begon terug te vertellen tegen Tom hoe hard ik hem miste, maar niets hielp. Ik  begon alles op te kroppen en barste in woede uit. Ik was woedend op Tom omdat hij maar niet wou wakker worde en begon heel hard te huilen.
Ik viel naast hem neer bij zen bed en smeekte dat hij zou wakker worden.

Ik zag zijn vinger bewegen, en nu wist ik het zeker dat het geen droom was, want hij bewoog hem nog een keer. Meteen belde ik Celine op, ze waren net de auto ingestapt dus het duurde niet lang voor ze terug was. Tom bewoog zen vingers meer en meer en werd stilletjes wakker.
Allemaal begonnen we te wenen van geluk en we riepen de dokters erbij. Ze onderzochten Tom en alles bleek in orde te komen.

Tom was nog wat slaperig, maar hij was wakker en begon stilletjes op krachten te komen.
Dit was de gelukkigste dag van men leven, ik bleef hem kussen en knuffelen. Nu ging ik zeker niet meer van hem weg, ik had hem terug en ging hem niet los laten. Jammer genoeg kon Tom nog niet zo goed spreken, maar dat  kon me helemaal niets schelen. Hij was wakker en dat was het voornaamste.

Die avond bleef ik bij hem slapen, maar ik was bang dat als hij ging slapen niet meer bij zou komen. Hij stelde me gerust met zijn ogen, en viel zachtjes in slaap samen met mij.
Ik werd wakker van een lichte aanraking op men hoofd, deed men ogen open en zag dat Tom wakker was.

‘Je bent wakker’ en ik gaf hem een kus

‘Daggg… schaatt’ probeerde hij te zeggen.
Het ging al beter dan gisteren, dus er kwam vordering in. Ik zei dat hij nog wat moest rusten en dat alles wel in orde zou komen. Maar ik wist dat Tom niet ging luisteren, dus hij probeerde me toch nog iets te zeggen.

‘Ik.. hou.. van.. je’ fluisterde hij

Ik kreeg tranen in men ogen van geluk en gaf hem een innige kus.
’Ik hou ook van jou, lieve schat. Ik zal altijd van je houden’

03-07-2007 om 23:20 geschreven door Gwendaline  

’Wat is er, mams?’ vroeg ik
‘Ga even zitten meisje, ik moet je iets vertellen’
Ik had geen goed voorgevoel, wat zou er toch gebeurd zijn?
‘Wat is er mams, je staat helemaal te trillen!’
‘Ga nou zitten meisje, het is best dat je even gaat zitten’
We gingen zitten in onze oude lederen zetel, die gelig zag in plaats van het mooie wit dat het ooit was, en die bovendien nog met een aantal scheuren was, die door onze lieve katten waren gemaakt.
’Ik heb net een telefoontje gekregen van Celine, ze belde met slecht nieuws over Tom’
Celine is de moeder van Tom, zijn ouders zijn een paar jaar gescheiden en ondertussen had Celine een nieuwe vriend leren kennen, een hele lieve man. Stond altijd voor iedereen klaar, maar wat zou volgen, had ik helemaal niet verwacht.
‘Celine vertelde me dat Tom in het ziekenhuis ligt..’ mijn moeder wist blijkbaar niet hoe dit nieuws over te brengen, want ze zat helemaal te trillen dus vroeg ik beangstigend hoe het kwam. Ook al wou ik het niet geloven dat dit echt allemaal gebeurde na de schitterende avond van gisteren.
‘Hij is deze morgen over gebracht naar het ziekenhuis met allerlei schaafwonden en een paar messteken. Celine denkt dat het om een afrekening gaat, en vroeg of we zo snel mogelijk naar het ziekenhuis wouden komen, dus trek vlug je schoenen aan. Ik weet dat dit overvallend is meisje, maar je moet sterk blijven.’ zei mama met een wat troostende stem.
Ik verkeerde helemaal in shock en trok trillend men schoenen aan, ik had mama nog nooit zo hard zien rijden ,binnen een tiental minuten waren we al in het ziekenhuis. Het waren lange tien minuten want ik wou zo vlug mogelijk bij Tom zijn. Op weg naar het ziekenhuis had ik me de hele tijd afgevraagd hoe dit kon gebeuren, waarom mijn Tom? Wat had hij misdaan?
Ik werd helemaal gek van alle vragen die ik plots had. De gangen van het ziekenhuis leken eindeloos lang te zijn, en ik werd misselijk van al die witte muren. Waarom moest een ziekenhuis toch bijna altijd zo kaal zijn? Na een paar verdiepingen kwamen we eindelijk op intensieve zorg. Daar stond Tom’s moeder en vader, ik dacht toch dat het zijn vader was, want die man had ik nog nooit gezien en Tom sprak nooit over zijn vader.
Celine kwam naar me toe gerend en gaf me een knuffel, ze was helemaal in paniek en kon niet stoppen met huilen.
‘Tom ligt nog steeds in coma, hij heeft vijf messteken, en een schedelbreuk ,het ziet er niet goed uit’ zei ze snikkend
‘Maar.. Wat? .. Hoe?.. Wat is er gebeurd?’ vroeg ik trillend op men benen.
’Ik weet het zelf niet, een paar mensen hebben hem deze morgen gevonden aan de rand van het bos, helemaal bewusteloos en hij had al veel bloed verloren. Ik durf te wedden dat zijn zogenaamde vrienden dit hebben gedaan’
‘Vrienden? Welke vrienden zouden hem dit aandoen?’
Ik dacht meteen aan dat groepje jongens van gisteren, die leken op het type van Mieke’s vorige vlammen. Zouden zij dit gedaan hebben met mijn Tom?
‘Vrienden zou ik ze nu niet meer noemen’ zei ze wat kwaad
De man die ik vermoede dat Tom zijn vader was kwam naar me toe en stelde zich voor.
‘Hallo’ zei hij vriendelijk ‘Ik ben Jan, de vader van Tom. Wij hebben elkaar nog niet ontmoet, jammer dat het op deze manier moet gebeuren’
‘Hallo’ zei ik verlegen terug. ‘Aangenaam kennis te maken met u’
Dit was dus de vader van Tom, Tom had nog nooit over zijn vader gesproken, alleen vertelde hij me dat zijn ouders gescheiden waren. Ik moest wel toegeven dat er gelijkenissen waren tussen Tom en zijn vader, ze hebben beiden bruin haar, ze zijn beide groot, en ik herkende meteen iets van Tom in Jan’s ogen.
‘ Kan ik bij Tom gaan?’ vroeg ik
‘ Zo meteen, ze zijn hem nog wat aan het klaarmaken, het bloed wat aan het opkuisen en ze doen hem andere kleren aan. Binnen enkele minuten mogen we één voor één bij hem.’ zei Celine.
Mams stelde voor om even wat te gaan drinken met me, om even wat te bekomen en we zouden binnen een halfuurtje terugkeren. Ook al wou ik helemaal niet weg van Tom, toch had ik even wat tijd nodig om dit allemaal wat te laten bezinken.
Na een goed gesprek met mams ging ik naar de telefooncel en belde Eline op.
Ik vertelde haar wat er gebeurd was, en ze ging haar best doen om zo snel mogelijk naar me toe te komen. Ik had echt geluk met zo een goede vriendin, ze stond altijd voor me klaar en ik kon me geen beter wensen. Ik vertelde haar waar ik zou zijn, en dat we elkaar daar gingen zien. Ondertussen gingen mams en ik terug naar Tom en zagen we dat de politie daar stond.
’Mogen wij je een paar vragen stellen?’ vroeg een politieagent.
‘Ja, ga je gang’
We gingen even zitten in de wachtzaal en ze vroegen me wanneer ik Tom voor het laatst gezien had. Ik vertelde ze dat ik Tom nog had gezien rond elf uur gisterenavond. Daarna had ik niets meer van hem gehoord.
‘Heeft hij je verteld waar hij naar toe zou gaan?’ vroeg de vrouwelijke agente
‘We hebben afscheid genomen, en hij zou naar huis gaan’
‘Goed, bedankt en veel sterkte’
De agenten gingen terug weg na mijn verklaring en ik mocht eindelijk bij Tom gaan. Ik zag hem daar zo hulpeloos liggen, met verschillende schaafwonden aan zen hoofd en ik begon heel hard te huilen. Dit kon mij toch niet overkomen? Mijn Tom? Mijn Tom die steeds voor me klaar stond, en me nooit zou verlaten. Ik begon nog harder te huilen en nam zen hand vast.
‘Laat me niet alleen, lieve schat’ zei ik met een huilende stem ‘We hebben nog zo veel te doen, verlaat me niet, ik smeek je!’
Mams kwam me vertellen dat Eline ondertussen was aangekomen. Ik nam afscheid van Tom maar beloofde om zo snel mogelijk terug te komen. Ik gaf hem een kus en verliet de akelige grijze kamer.
Ik liep naar Eline toe en knuffelde haar meteen, stoppen met huilen kon ik echt niet. Hoe hard ik probeerde, de tranen bleven maar vloeien over men wangen.
‘Het komt wel goed, meid! Tom is een sterke kerel, morgen staat hij al op zen kamer te springen’ zei om me wat te troosten.
‘Ik hoop zo dat hij vlug terug bij me is’ zei ik
Het alarm uit Tom’s kamer ging en ik zag een groep mensen naar zijn kamer rennen met zo een apparaat dat ik in de films zag als iemand een hartstilstand kreeg. Ik rende terug naar de kamer en zag hoe ze Tom probeerden te reanimeren. Van al het verdriet stortte ik helemaal in, ik kon het niet meer aan.

                                                                                 Wordt vervolgd

03-07-2007 om 12:48 geschreven door Gwendaline  

Eens thuis aangekomen, vroeg men moeder al bezorgd waar ik zo lang bleef.

'Waar bleef je nou?' vroeg ze zenuwachtig

’Ik ben toch op tijd thuis?’ vroeg ik
‘Ik verwachtte je bij het avondeten’ zei ze wat opgejaagd
‘Ik heb je verteld dat ik niet mee ging eten, dat ik me wel iets zou kopen’
‘Zou kunnen hoor meisje, maar ik ben al heel de dag zo gespannen dat ik niet meer weet wie wat gezegd heeft. Je vader is ook nog steeds niet thuis en ik begin me zorgen te maken’
‘Hij zal binnen een halfuur wel binnenkomen, geen zorgen maken. Hij zal wat moeten overwerken’
Ik gaf haar een knuffel en ging naar boven. Ik kreeg een bericht van Mieke. Ze vroeg of ik nog op MSN ging komen. Aangezien ze zo enthousiast was over haar vlam, besloot ik om de computer op te starten, en eens te gaan horen.
Ik was nog maar een tiental seconden aangemeld of ze was daar al, ze vertelde me dat haar vlam ‘Mark’ noemde. De vlam had eindelijk een naam gekregen, want van alles wat ze al verteld had, heeft ze nog geen enkele keer zijn naam genoemd.
Eline begon ook te spreken tegen me, zij had raad nodig voor haar relatie met Derek. Ze vertelde me dat hij terug wat vrijheid zocht, en dat ze niet wist hoe er mee om te gaan. Ik vertelde haar dat ze zich geen zorgen hoefde te maken en dat hij binnenkort wel terug gewoon zal doen tegen haar. Ik kon haar geruststellen en ze vroeg of ik geen zin had om morgen mee te gaan naar de cinema.
Na een paar uur chatten begon ik slaap te vatten, en nam afscheid van de zeven personen met wie ik ondertussen aan het babbelen was.
Ik kroop lekker warm in men bed en stuurde nog vlug een bericht naar Tom. ‘Ik mis je en ik wou dat we vandaag iets langer alleen gebleven waren. Slaapzacht, dikke kus’ dit stuurde ik naar hem, en ik hoopte stiekem dat hij nog zou terugsturen.
Men GSM maakte een piepend geluidje, hij heeft terugstuurt dacht ik opgetogen. ‘Mis je ook, we zullen wel nog eens alleen zijn. Slaapwel. Hou van jou, kusje’ dat had hij gestuurd.
Die nacht had ik een rare droom, Tom was me aan het bedriegen met.. Mieke! Verschrikkelijk gewoon! Ik werd zwetend wakker en besloot om wat drinken te gaan halen om te bekomen van die verschrikkelijke nachtmerrie. Ik zag op mijn GSM dat ik een berichtje had gekregen, het was terug van Tom. Daar stond in dat het hem spijt. Ik vroeg we af over wat, maar ik ga het hem nu niet vragen zei ik bij mezelf. Ik vraag het hem morgen wel eens.
Na een kwartiertje wakker liggen, ben ik eindelijk terug in slaap gevallen tot ik wakker werd van de deurbel. Het was Eline, ze vroeg of ik niet mee ging winkelen.
Nog half slapend liet ik haar binnen, en ze keek naar me alsof ze net een spook had gezien.
’Wat is er?’ vroeg ik geeuwend.
’Je ziet er niet uit! Weet je wel hoe laat het is?’
‘Nee, zoals je ziet ben ik nog maar net wakker’
Ik keek even op de klok, het was al vier uur in de middag. Had ik echt zo lang geslapen?
‘O jee! Ik maak me even klaar, en we vertrekken.’
Ik at vlug iets, waste me en kleedde me vlug aan.
’We kunnen vertrekken’ zei ik nog steeds wat slapend.
Ik vertelde haar over men rare droom van vannacht, en dat ik er echt niet goed van was. Ze was al even geschrokken als mij.
‘Mieke en Tom? Dat is pas hilarisch, die twee kunnen elkaar helemaal niet uitstaan. Maak je daar maar geen zorgen over meid, van mij moet je pas opletten’ zei ze plagerig
‘Van jou?’ lachte ik. ‘Daar hoef ik geen schrik van te hebben hoor, je bent helemaal Tom zijn type niet!’
We gingen verder naar de winkelstraat, echt kopen deden we niet, we pasten meer kleren. Dat doen we wel vaker. Wat verderop kwamen we Mieke en een jongen tegen, haar vlam vernam ik.
’Heeeey’ zei Mieke luidkeels ‘Dit is Mark, je weet wel die jongen van dat feestje’
‘Hey’ zeiden we beiden en gaven Mieke en Mark een wangkus.
Mieke stelde ons voor, en die Mark leek wel een deftige jongen te zijn, helemaal wat anders dan al haar vorige vlammen. Die waren alleen maar uit op seks en maakte daar geen geheim van, wat vulgaire taal dat die mannen uitspraken! Erg gewoon. Maar Mark? Nee, die was heel deftig en humoristisch. Natuurlijk kan hij niet tippen aan mijn Tom, dacht ik heel zeker.
’Hebben jullie dames geen zin om iets mee te gaan drinken’ vroeg Mark
‘Ja tuurlijk, maar jij betaalt’ zei Eline grappig
‘Tuurlijk, ik ben een echte heer hoor’ zei hij
We lachten allemaal en gingen op weg naar een leuk cafeetje bij het water.
Toen we in het cafeetje zaten, bestelden we allemaal hetzelfde, onze favoriete drank, een lekker kriek. Mark bestelde een cola, wat ook nog een groot verschil was met de vorige vlammen, die dronken altijd bier en waren dan ook altijd dronken. Terwijl het gesprek ging over de plannen voor de zomervakantie was ik weer aan het dromen over Tom en mij, ik droomde over een groot maïsveld waarin hij achter me aanliep en me maar niet kon inhalen. Als ik dan uit het maïsveld de weide opliep zou hij mij ingehaald hebben en zouden we samen rollen in het gras.
‘Wat ga jij doen deze zomer’ vroeg Eline.
’Veel bij Tommeke zijn zeker?’ zei Mieke
‘Ik weet het nog niet, ik zal niet zoveel bij Tom zijn want volgende week moet hij gaan werken’
‘Waar gaat hij dan werken’ vroeg Mark
’ Bij een koelingsbedrijf, zware uren dus ik zal hem niet meer kunnen zien, maar in het weekend is hij dan thuis en dan zal je me niet zien.
Er kwam een groepje jongens binnen die meteen het cafeetje een stuk luidruchtiger maakten. Ofwel was ik zo goed aan het dromen, ofwel was het Tom echt die bij dat groepje zat. Heel onopvallend ging ik naar het toilet, en het was inderdaad Tom die daar zat. Hij keek wel naar me, maar negeerde me. Ik wist niet wat er gaande was, maar dat hield me niet tegen om naar hem te gaan.
‘Schat!’ zei ik vol enthousiasme.
Ik gaf hem een zoen, maar hij trok zich weg.
‘Ken ik jou?’ vroeg hij en hij draaide zich om
Ik voelde me zo ineenstorten en rende overstuur naar buiten. Mieke zag wat er allemaal gebeurd was, en ging woedend naar Tom.
‘Wat doe je nou’ riep ze woedend. ‘Ga maar achter haar aan, eikel!’ Ze gaf hem een duw en hij volgde me naar buiten.
Ik zat ondertussen stilletjes te wenen op een bankje, en hij kwam naast me zitten.
‘Wat is er?’ vroeg hij verbaasd
‘Wat is er? Wat is er? Jij durft te vragen wat er is? Nu blijk je me wel te herkennen, daar binnen had je daar grote problemen mee zo te zien.’ zei ik overstuur.
‘Het was maar een grapje, lieve schat. Ik meende het zo niet. Kom nou terug naar binnen en doe niet zo kinderachtig.’
Hij gaf me een zoen en pakte men hand vast. Ik besloot dan maar om niet verder koppig te doen en om naar binnen terug te gaan.
Hij stelde me voor aan zijn vrienden, die zeiden ook dat het maar een grapje was en ze vroegen of we niet allen samen aan een tafel gingen zitten. Zo gezegd, zo gedaan. We gingen buiten op het terras allemaal samen zitten.
Het viel me op dat deze vrienden van Tom zo anders waren, ze leken wel het type van Mieke’s vorige vlammen. Ik voelde me helemaal  niet op men plaats en stelde voor dat we maar eens doorgingen.
‘Ja,goed idee’ zei Eline. Zij voelde zich blijkbaar ook niet op haar plaats, ze was binnen de seconde al rechtgestaan.
We vertrokken, maar Tom hield me tegen. Hij wou me nog een kusje geven en vertellen dat het hem speet.
‘Ik zal het niet meer doen, beloofd’ fluisterde hij in men oor. ‘Zie ik je deze avond?’ vroeg hij nog vlug.
‘Nee, ik kan niet. Ik ga met Eline naar de cinema. Kan je morgen naar me komen?’ vroeg ik
’Ja, goed geen probleem.’
‘Blijf je dan ook slapen?’
‘Ja, zal wel geen probleem zijn. Tot morgen’
Ik gaf hem nog een kus en vertrok met de groep naar buiten. Mieke en Mark liepen vooruit en zaten heel de tijd verliefd te stoeien.
‘He! M&M’s!’ riep Eline lachend. ‘Gaan jullie mee naar de cinema zo meteen?’
‘Nee, dat zal niet gaan’ zei Mark
‘Waarom niet?’ vroeg Mieke
‘Omdat wij, lieve schat romantisch gaan dineren. Daarna gaan we een boottochtje maken op mijn jacht, en als je wilt kunnen we daar blijven slapen.’ vertelde hij trots.
Mieke had het deze keer echt getroffen, natuurlijk mocht ze dit niet laten schieten en wij droomden even weg over zo een avondje uit. Tom is veel minder romantisch, maar ik mag niet klagen. Eline had het nog erger, haar Derek liet soms dagen niets van zich horen en wist niet goed wat te beginnen met zichzelf.
‘Je ziet het meiden, het zal niet gaan. Ik ga lekker gaan dineren met mijn prins en daarna gaan we op de jacht slapen’ zei Mieke
‘Is geen probleem hoor, ik wou dat ik dat ook had, ga maar lekker genieten’ zei ik
‘Ja duh!’ zei Eline. ‘Maak dat je weg bent!’
‘Doei, girls!’ zei Mieke nog vlug
Eline en ik kwamen aan bij de cinema. Ik kon het niet laten om te piekeren over de middag. Ik vond het echt niet grappig wat Tom had gedaan. Eline zag dat ik weer eens aan het piekeren was en stelde voor om er een echte meidenavond van te maken. Ik ging akkoord en we namen plaats in de zaal.
De film was keigrappig, het heeft me zeker de middag doen vergeten. We lachten nog zeker een halfuur na dat de film was gedaan. We dronken onze cola uit en vertrokken naar buiten.
Ik kon het niet geloven! Daar stond Tom met bloemen!
‘Knijp me! Anders droom ik zeker!’ zei ik tegen Eline. ‘Auw! Waarom doe je dat nou?’
Eline had me dus echt geknepen, ook al bedoelde ik het als een grap.
‘Je zei dat ik je mocht knijpen, die kans laat ik niet liggen hoor’ zei ze lachend. ‘Ga naar hem toe, ik zie je morgen, of een andere keer wel.’ zei Eline.
’Goed, dank je’ zei ik nog steeds wat op een overdonderde toon
Ze gaf me een wangkus en vertrok. Ondertussen kwam Tom naar me toe gelopen en gaf me de bloemen.
’Waarvoor is dit?’ vroeg ik
‘Ik heb je niet zo goed behandeld vanmiddag en ik wou op deze manier zeggen dat het me spijt.’ zei hij wat verlegen
‘Hoe wist je dat ik hier ging zijn?’
‘Je had me verteld dat je naar de cinema ging gaan, ik moest alleen wat gokken op het juiste uur, en ik heb goed gegokt. Kan je het me vergeven?’
‘Je hoefde dit niet te doen, maar ik vergeef het je’
Ik gaf hem een zoen en hij liep met me mee naar huis. Hij zette me af aan de deur, gaf mee een knuffel die zo perfect aanvoelde en we namen afscheid.
‘Om welk uur wil je me morgen hebben, liefje? vroeg hij
‘Is eender, wanneer het best voor je past.’
‘Voor jou past het altijd hoor’ zei hij en hij knipoogde. ‘Ik zal men best doen om hier zo vroeg mogelijk te zijn, goed?’
‘Goed’
We gaven nog een vlugge kus en ik ging naar binnen. Ik zette de bloemen in een vaas en ging met een overheerlijk gevoel naar mijn bed. Daar lag ik nog na te genieten over zijn romantische daad en ik dacht na hoe erg dat hij wel veranderd was. Ik wou niet dat de dag eindigde en raakte zeer moeilijk in slaap.
Ik werd wakker en had het gevoel dat ik een zeer mooie droom had gehad, dus ik ging vlug even naar beneden en keek naar de tafel. Het was geen droom, want de bloemen stonden er nog op.
’Van wie zijn die bloemen?’ vroeg mama
‘Van Tom’ zei ik fier. ‘Die heb ik gisteren gekregen, lief he!’
‘Dat mag hij aan mij ook eens geven hoor! Ga je mee naar de winkel straks?’
‘Ja, is goed. Over een halfuurtje ben ik klaar.’
Ik maakte me klaar en stuurde Tom nog een bericht waarin stond hoe gelukkig hij me wel maakte en dat ik hem nooit kwijt wou. Ik was eindelijk klaar en ging terug naar beneden. Men moeder stond te trillen op haar benen, alsof ze net verschrikkelijk nieuws had gekregen.
’Wat is er, mams?’ vroeg ik
‘Ga even zitten meisje, ik moet je iets vertellen’
Ik had geen goed voorgevoel, wat zou er toch gebeurd zijn?

02-07-2007 om 00:00 geschreven door Gwendaline  

Er zijn verschillende soorten mensen, er zijn optimisten en pessimisten, er zijn eenzame mensen en er zijn mensen die nooit eens alleen zijn, dan hebben we nog de armen en de rijken. Op weg naar huis stond ik daar even bij stil, zoveel soorten mensen en geen één is dezelfde. Ieder mens is op zich wel een beetje anders, zelfs de identieke tweelingen zijn een klein beetje verschillend. Ik schoot wakker toen men gsm ging, het was Mieke, ze vroeg of ik even kon binnenspringen. Aangezien ik toch niets te doen had, kon het dus geen kwaad dat ik even langs ging.
Meteen vertelde ze me alles over haar nieuwe vlam, die ze gisteren op een feestje had leren kennen, terwijl ik verder met men gedachten op het strand zat waar Tom en ik gisteren hadden gelegen. Die middag was gewoon té zalig om waar te zijn, toen heeft hij me trouwens voor de eerste keer gezegd dat hij van me houd. Ik liep op wolken, en wist niet wat terug te zeggen, het kwam helemaal onverwacht. Tom is helemaal niet zo een romantisch type, maar nu bracht hij me in de zevende hemel.
’Luister je wel?’ vroeg Mieke
Ik werd even wakker geschud uit men droomwereld.
‘Nee, sorry’ zei ik verlegen. ‘Ik zat even met men gedachten nog bij gisteren’
‘Gisteren?’ vroeg ze verbaasd, ‘wat is er dan gebeurd?’

'Niets speciaals hoor, ik ben gewoon met Tom naar het strand geweest, en hij vertelde me voor het eerst dat hij van me houd.’
‘ Dat werd tijd, zeg!’ floepte ze eruit.
Ik keek geschrokken van haar reactie en vroeg ‘Waarom zeg je dat nu?’
‘ Komaan meid, jullie zijn bijna 2 jaar samen, het werd wel eens tijd dat hij dat zei’
Ergens had ze wel gelijk, maar toch ze kon me niet uit men goed humeur halen, dus begon ik terug over haar zogenaamde vlam.
’Zo, vertel eens verder over die vlam, nu beloof ik om te luisteren’
Mieke bleef nog een halfuur verder vertellen over haar vlam, tot ik plots een bericht op men gsm kreeg. Het was Tom, om te vragen of ik even kon langskomen.
Verlegen vertelde ik tegen Mieke dat ik naar huis moest, ik wou haar de waarheid niet zeggen, want ze kan al van het begin het niet zo goed met hem vinden.
’Oh, geen probleem hoor, ik vertel je alles verder op MSN vanavond, je zal er toch op zitten?’
’Ik weet het nog niet, je zal me wel zien verschijnen’
Ik gaf haar een wangkus en vertrok.
Tom woonde maar een paar straten verder, dus ik was vlug bij hem.
Toen hij de deur opendeed keek hij wat triestig.
‘Schat, wat is er met je?’ vroeg ik bezorgd. ‘Je kijkt zo triest’
‘Kom eerst binnen, dan vertel ik je alles’ zei hij stil
Ik volgde hem tot op zijn kamer, die helemaal blauw gekleurd was met af en toe een poster die aan de muur hangt. Ik ging op zijn bed zitten, maar hij bleef zenuwachtig rechtstaan.
’Schat, wat is er met je, je doet helemaal vreemd!’ vroeg ik nogmaals.
‘Liefje, er is iets dat je moet weten’ zei hij aarzelend
Elk gesprek dat leidt tot een breuk begint meestal zo, dus ik hield men hart vast. Ik wou hem echt niet verliezen, wat zou ik zonder hem moeten doen? Ik begon al vlug te panikeren maar ik nam me voor om gewoon rustig te blijven en te horen naar wat hij te vertellen had.
‘Gisteren op het strand, heb ik iets gedaan dat ik eigenlijk niet mocht gedaan hebben’
Er viel een moment van stilte die wel een eeuwigheid leek te duren, hij ging naar zijn kast en haalde er een klein doosje uit.
’Ik heb het gisteren helemaal fout gedaan, ik wou je nog een klein cadeautje geven wanneer ik je ging vertellen dat ik van je hou, maar ik was het helemaal vergeten. Ik was al zo zenuwachtig weet je ,maar goed nu kan ik het je geven’
Hij gaf me het kleine doosje en gaf me een zoen. Er zat een zilveren ring in met een klein diamantje. Ik stond helemaal versteld.
’Wel? Wat vind je er van?’ vroeg hij na een tijdje. ‘Hij past je toch?’ vroeg hij nog vlug.
’Ja, hij is prachtig, en hij zit perfect’ zei ik glimlachend.
Ik gaf hem een innige zoen en hij kwam bij me zitten.
’Niet dat ik er niet blij met ben hoor zoetje. Maar waarom doe je dit allemaal? Je bent helemaal niet zo…’ zei ik.
’Zo…wat?’ vroeg hij
’Zo romantisch’
‘Nu verschiet je hé!’ zei hij plagerig. ‘Weet je schat, gisteren was de dag wanneer ik je voor de eerste keer zag, en ik wou dat niet zomaar voorbij laten gaan’
Hij had gelijk! Het was inderdaad die dag dat we elkaar voor het eerst zagen, ik herinner me hem nog goed, het was een hete zomerdag en hij had een kort shortje aan. Daarboven was alles bloot, dat deed me helemaal wegsmelten. Letterlijk en figuurlijk trouwens, want mijn ijsje was helemaal gesmolten.
Ik wist niet goed wat zeggen, ik heb hem nog nooit zo lief gekend.
’Wel? Wat is er nou, je zegt geen woord.’
‘ Schatje, ik weet echt helemaal niet wat zeggen, je hebt me helemaal overdonderd. Ik zal jou gewoon een zeer lekker zoen geven, is dat ook goed?’ zei ik geniepig.
’Alleen maar een zoen? Blijkbaar ben je er toch niet zo blij met hé’ zei hij plagerig.
We begonnen innig te zoenen, en hij ging met zijn hand onder mijn rok. Alles leek perfect te gaan tot de deurbel ging. Vandaag leek alles wel verstoord te worden, eerst bij Mieke, en nu.
’Dat zal Dries zijn, hij ging rond zeven uur komen deze avond.’
Het was inderdaad klokslag zeven uur.
’Dan zal ik maar eens gaan, over tien minuten komt de bus toch’
‘Je hoeft niet weg te gaan hoor’
'Weet ik, maar ik mag niet te laat thuis zijn’
Ik gaf hem nog een zoen en vertrok naar de bushalte.
De bus was tien minuten te laat, dus op mijn tram kon ik ook al niet meer rekenen. Bovendien begon het nog te regenen en ik had niets om onder te schuilen. Op de bus ging ik zitten op men gewone plekje, haalde men MP3 boven en begon lekker te luisteren. Zo ging het elke keer als ik van bij Tom kwam. Ik zat even rond te kijken op de bus, en daar gingen mijn gedachten weer over de verschillende mensen. Er zat een oude dame op, die heel eenzaam leek, alsof ze niet zolang geleden haar partner was verloren. Wat verder zaten er twee jongens die heel de tijd zaten giechelen. Nog twee haltes, als de bus wat sneller reed kon ik mijn tram nog halen. Gelukkig had de bus niet meer gestopt, en kon ik nog net op de tram springen.
Over een tiental minuten zou ik thuis zijn.

02-07-2007 om 00:00 geschreven door Gwendaline  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Gwendaline