Mijn vrouw! Mijn vrouw! Ze is mijn vrouw! Olga! De prachtige dame met glanzende rode haren, diepe bruine ogen en een schitterende glimlach!
Haar mollige wangen met sproeten. Dat prachtige rooie haar, waarvan ik al gevraagd had of het echt was, en toen ze ja had gezegd, had ik maar zoiets gezegd van dat dat nou Venetiaans blond was. ( ) Prachtige ogen. De mooiste die ik ooit van mijn leven gezien had. Bruin waren ze. Net goud. (blz. 33)
Het is wel een ijdeltuit, zij moet steeds de mooiste zijn, steeds de liefste, aantrekkelijkste...
Weet je wat ze overlaatst heeft gedaan? Ze vindt dat ze te grote voeten heeft, dus dan is haar oplossing kleinere schoenen kopen... Zodat ze zouden verkleinen.. Allé heb je dat nu al geweten?
Ze zaagt steeds maar weer over haar minderwaardigheidcomplex, maar eigenlijk is ze echt nog steeds een prachtige meid! Iedereen wordt nu eenmaal een jaartje ouder, dat is een feit.
Enkel haar angsten... Dat is voor mij wel een struikelblok. Het zijn de dingen in haar jeugd die haar voor het leven hebben getekend. Met haar afgrijselijke moeder! Ze moet me al niet van in het begin, dat kreng! Ze wil mij en Olga alleen maar uit elkaar trekken!
Mijn Olga wilt zelfs geen kinderen, ze is bang om ziek te worden. Het is een angst dat ze heeft opgelopen in haar jeugd. Bij de geboorte van Olga dronk zij van de borst van haar moeder. Even later werd de moeder van Olga dan ziek. Ze had borstkanker gekregen.
Dan kon je praten wat je wilde en zeggen dat die angst om een kind te krijgen kwam omdat die stomme trut van een moeder van haar tegen haar gezegd had, toen ze als kind die plek gezien had waar die verkankerde borst had gezeten, dat zij die eraf gegeten had als kind. (blz. 78)
Jaja, het begin van alles. Ik moest nog heel ver stappen, dus besloot te liften. Een mooie groene auto stopte voor mijn voeten. Het was een vrouw, Olga. Ze vroeg waar ik heen moest. Het was toevallig dezelfde richting als demijne. Ik mocht mee. Het werd meteen duidelijk dat er een spanning hing tussen ons. Een spanning met veel elektriciteit tussen. De autorit eindige dan ook met een hevige vrijpartij! Ik werd plots zo geil als wat!
Maar mooie liedjes duren meestal niet lang. Het einde van het liftverhaal eindige in mineur. We kregen een ongeval en belande allebei in het ziekenhuis.
Toen ik het ziekenhuis mocht verlaten was Olga al weg. Ik probeerde haar op alle mogelijke manieren te bereiken, maar niets werkte. Ze mocht van haar moeder niet eens aan de telefoon komen. Pas 2 maanden later, toen we elkaar plots terug tegen het lijf liepen werd het menes. We gaven ons volledig over aan de liefde!
