Vaarwel Baltimore (Maryland), het was leuk je gezien te hebben en de kennismaking was ok, maar toch zal ik je nu al reeds vertellen dat je waarschijnlijk mijn eerste en tevens ook laatste bezoekje hebt gehad. Je stad kon me namelijk niet bekoren zoals de voorbije plaatsen dat to nu toe wel konden. Ik zeg je dus geen tot ziens, maar vaarwel
Na het afscheid stappen we opnieuw op een Greyhoundbus, dit keer voor een rit van meer dan tien uur, die ons uiteindelijk via Pittsburg (Pennsylvania) naar Cleveland (Ohio) en zo naar Detroit (Michigan) zal brengen. Deze busrit gaat niet zoals de vorige langs drukke snelwegen van grote stad naar grote stad, maar deze heeft iets speciaals. We rijden in de bergen die er nog steeds besneeuwd bijliggen en komen voorbij enkele schilderij landschappen waar je hier en daar een huisje in het groen opmerkt. Komende van niets anders dan grote drukke steden waar het s nachts even licht is als overdag is dit het andere Amerika. Die ik tot nu toe nog niet had gezien, buiten misschien de eekhoorntjes in Central Park (NYC).
Als ik goed naar buiten kijk, niet eenvoudig want de zon begint de dalen en zwarte lucht neemt zijn plaats in, denk ik iets te zien wat op een hert lijkt. Met mijn biologie kennis kan het ook een eland of ree geweest zijn maar in ieder geval, iets in de richting. Iets waar we in België voor naar de kinderboerderij moeten
Vaak krijg ik de opmerking dat ik nogal regelmatig commentaar heb over het gedrag van mijn medemensen her en der in het straatbeeld. Het klopt dat ik dikwijls een beetje grappend uithaal naar mensen waar volgens mijn bescheiden mening een serieuze vijs aan los zit, of zoals u wil, een hoek van af is.
Nu moet ik toegeven dat ik misschien enkele keren te voorbarig ben geweest met het beoordelen van de mensenmassa in ons Belgenlandje. Openlijk neuspeuteren terwijl je aan het wachten bent aan de Delhaize kassa of een beetje scheef lopen alsof je in je broek gekakt hebt behoren waarschijnlijk niet direct tot de symptomen van een krankzinnige gek, zoals ik ze wel eens durf noemen. Daar scheelt iets aan, of amai, kosten genoeg aan de die, u zegt het maar ik heb alles waarschijnlijk al wel eens gehad in mijn verwijzingen naar rare gevallen.
In Amerika liggen de teerlingen een beetje anders moet ik nu wel bekennen. Ik vraag me soms af of er mensen rondlopen die alle hoeken nog wel bezitten en waar vijzen wel tot de standaard opties behoren in een mensenlichaam. Een (korte) bloemlezing van de voorbije dagen;
Je komt nietsvermoedend uit de terminal van Grand Central, New York City, wanneer je in de verte een hoop spandoeken en plakkaten opmerkt met een nest mooi ogende, jonge jongens en meisjes ergens tussen de 18 en 25 jaar; een of andere betoging tegen bontjassen ofzo denk je dan, en je gaat het van nader inspecteren. Mijn handtekening voor een petitie krijgen ze zeker. Tegen madammen met een bontjas zeg ook neen. Ik kom dichterbij de opschriften en constateer dat ik met een bende pastoors en pausen te maken heb. If you want to know more about Jesus, please ask. We love to tell you more. Daar is het Vlaamse neuspeuteren niks tegen.
In die zelfde stations terminal wacht ik meer dan een uur op een vriend van mij de volgende dag. Ik nestel me neer ergens in een hoekje op mijn kont en aanschouw de mensenmassa. Na enkele minuten merk ik een wel zeer raar schepsel op dat welgeteld om de anderhalve minuut voorbij komt gejogged in een roze trainingsbroek en dito roze I-LOVE-NY-shirt. Deze blanke vrouw van midden dertig zal me in die 70 minuten welgeteld 46 keer voorbij komen gespurt doorheen de statige vertekhal. Ze heeft een grote hoofdtelefoon op hare kop staan die aangesloten is op een al even roze mp3 speler die ze zwiert van de ene naar de andere hand. Leukste aan dit verhaal is dat we te maken hebben met een echte zangeres. Een geval dat je zo in de categorie top 10 - bloopers van American Idol kan duwen. Haar mp3 is er eentje van het oude model denk ik, want, spijtig voor de ondertussen tientallen pendelaars die de vrouw hebben opgemerkt speelt er maar één nummertje door haar oortjes. De nachtegaal moet een immense bewondering voor Michael Jackson hebben. Meer dan twintig keer horen we Heal the World. Loeihard en kattig vals. Daar komt mijn vriend, weg ben ik. Drie dagen later neem ik opnieuw de trein, en ja inderdaad, de dame heeft blijkbaar ook een abonnement.
In de plaatselijk K-Markt, een grootwarenhuis in Philadelphia ben ik op zoek naar enkele versnaperingen. Mijn zoektocht eindigt abrupt wanneer ik word aangesproken door een zwarte man van rond de zestig die kreupel is en met een wandelstok zichzelf voortsleept. Als hij merkt dat Spaans niet mijn ding is, en ik van de Duitse taal ook al geen kaas heb gegeten gooit hij het over een andere boeg en kraamt hij zijn onzin dan maar in het Engels uit. Gesprekonderwerp van de avond is, hoe kan het ook anders Barack Obama, sinds enkele dagen officieel de 44ste Amerikaanse president, en de politiek van zijn land. Na een lofspreek voor Mister Obama, waar ik vriendelijk en aandachtig naar luister stelt hij me voor om een kleine kwis te spelen. Na lang aandringen zijnentwege hap ik dan maar toe. Ik moet drie willekeurige presidenten opnoemen en hij moet erin slagen het jaar van in- en aftreden op te noemen. Ik noem Jimmy Carter, George Washington en Abraham Lincoln, natuurlijk zelf niet wetende welke jaartallen de correcte zijn. De man proest het uit dat voorbijgangers er van schrikken. Are you kiddin me? Can you make it more easier than this? Hij weet ze vlot af te rammelen en de hele wereld mag het weten, incluis de in K-markt shoppende medemens plus kassiersters en securityman aan de ingang. Die laatste maakt er dan ook een einde aan door de stakker buiten te zetten op een toch vriendelijke manier. Ik check het later op het internet en de man bleek er helemaal op te zitten.
Dit gezegde zijnde zal ik eenmaal terug in België oppassen met het mensen in hokjes steken, wetende dat we van de ergste gevallen voorlopig nog veraf zijn. Maar denk eraan, onweert het in the States dan druppelt het meestal toch al een beetje bij ons.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen) Tags:amerika, gek, mensen, new york, grand central
24-01-2009
AMERIKA BLOG - Baltimore
Mijn beoordeling BALTIMORE
Geschiedenis ***
Cultuur **
Bezienswaardigheden **
Uitgaan, eten &drinken ***
Algemene indruk *** 3/5
Na Philadelphia zijn we opnieuw met een Greyhound bus naar een andere stad zuidwaarts gereden. Na twee uur en half arriveerden we in Baltimore, de grootste stad in de staat Maryland.
Ik weet na twee volle dagen nog steeds niet wat ik van deze stad precies moet denken. Het lijkt me de eerste plaats in Amerika waar ik het niet lang zou uithouden. Geef me vier vierkante meter in New York City en ik amuseerde me iedere dag in de drukke mensenmassa of geef me een hotelbon voor enkele maanden in het gezellige, dorpse en culturele Philadelphia en ik zou waarschijnlijk na afloop bijboeken voor een tijd. Maar hier, Baltimore, een dorp met een gigantische haven ligt me niet zo.Het is zeker niet de mentaliteit of vriendelijkheid van de mensen, want die is tot nu toe langs de ganse Eastcoast perfect geweest of de hoeveelheid aan MacDonaldsen, chinese restaurantjes of Starbucks coffee-huisjes die het wat minder maakt, neen de zon is zelfs bescheiden beginnen schijnen. Daarop kunnen we het dus ook al niet steken.
Laten we stellen dat de wijken, met uitzondering van het echte toeristische centrum, er een beetje verloederd, doods en verlaten bijliggen, Ik ga zelfs voor de eerste keer het woord `ghetto-achtig` gebruiken.
De werkloosheidsgraad ligt hoog (bijna 10 procent). De stad heeft meer dan 67 procent zwarte inwoners samen met een deel latinos, aziaten en een handvol blanken.
Mijn beoordeling PHILADELPHIA
Geschiedenis ****
Cultuur ***
Bezienswaardigheden ***
Uitgaan, eten &drinken ****
Algemene indruk **** 4/5
Na New York City hebben we onze tocht verder gezet zuidwaarts richting Philadelphia in de staat Pennsylvania op een dikke twee uurtjes rijden. Het is de zesde grootste stad van the States en de grootste stad in de staat PA. Het is de bakermat van de Verenigde Staten, omdat 13 Britse kolonies hier in 1776 de onafhankelijk aankondigden en de Declaration of Independence tekenden.
Philadelphia was tevens de eerste hoofdstad van het land.
Wat gezien?
- De Liberty Bell in het Liberty Bell Centre, de klok werd geluid toen de Declaration of Independence werd aangenomen en draagt de inscriptie `Proclaim Liberty throughout the World`.
- De Independence Hall, een sober bakstenen gebouw waar de Declaration of Independence op 4 juli 1776 werd ondertekend door onderandere George Washington
- Second Bank of US
Wat ik denk van Philadelphia?
De oude binnenstad is zeer gezellig en idyllisch en is in niets te vergelijken met New York City, of zelf met mijn idee van Amerika. De rustige straten hebben allemaal mooi verzorgde rijhuizen met Amerikaanse vlaggen aan de stok, 13 sterren 13 kolonies. Ik zie weinig of geen toeristen deze tijd van het jaar. Ergens waan je je een beetje terug in de tijd, waarschijnlijk omdat je hier geen in neonbadende stad hebt zoals NYC dat wel is. Op enkel twee uurtjes rijden is het verschil moeilijk te vatten.
Mijn beoordeling NEW YORK CITY
Geschiedenis ***
Cultuur *****
Bezienswaardigheden *****
Uitgaan, eten &drinken *****
Algemene indruk ***** 5/5
Eindelijk vertrek ik met de trein in Geel omstreeks 0730 en kom in op de Nationale Luchthaven van Zaventem aan rond 0845 voor mijn langverwachte Amerika trip. Goed op tijd want mijn vlucht naar London Heatrow, voor de aansluiting naar New York zou pas vertrekken om 1215.
Vlak na aankomst in Brussel probeer ik in te checken, maar er is een probleem, ... Alle vluchten naar Londen Htr hebben grote vertragingen door de dichte mist die daar hangt. Maar omdat ik zo vroeg ben is er geen probleem meer want ze gaan me op een vroegere vlucht plaatsen om zo mijn aansluiting niet te missen. Ik had in London namelijk maar 1 uur om over te stappen, 0920 was dus nu mijn nieuw vertrekuur.
... Dacht ik!
Ik maakte me klaar voor boarding waar er op het scherm al een vertraging van twintig minuten te lezen stond, niets aan de hand. Kan gebeuren.
Uiteindelijk stappen we in maar krijgen we de mededeling dat we het eerste 1,5 uur niet zullen vertrekken, nog steeds door het weer ginder. Daar komt later nog een uurtje bij, ...
Dan vertrekken we eindelijk voor een 40 minuten durende vlucht. Boven de luchthaven aangekomen moeten we nog een 35-tal minuten blijven rondcirkelen want het is er te druk. We landen om 1410.
Natuurlijk is de NYC vlucht ondertussen gecancelled voor vandaag. We moeten aanschuiven in een gi-gan-tische rij. We staan daar onafgebroken met een duizendtal mensen tot 2010 aan te schuiven. Zes uur geen eten, drinken of toilet, want weggaan in plaatsvergaan. Toen ik eindelijk aan de beurt was om mijn ticket te rebooken viel ik bijna om van de honger.
Er werd geregeld dat we werden opgepikt met een shuttlebusje en naar het Sheraton aan de airport van Heatrow werden afgezet waar we voor het slapengaan nog een diner kregen en `s ochtends een ontbijt alvorens terug te gaan naar het vliegveld. Om 2200 lag ik te maffen.
Volgende dag, ...
om 1100 vliegen we naar New York JFK (hoop ik). Dus wekker om 0700, lekker ontbijt op kosten van British Airways en dan met de bus richting Heatrow. Geloof het of niet maar om 1100 uren hingen we in de lucht. Genoeg ruimte deze keer, ieder zijn tv`tje, kortom, ... vlekkenloos begin van de dag.
We landen uiteindelijk om 1400, een twintig minuutjes later dan gepland. Het zo gevreesde Amerikaanse doaune onderzoek en verhoor blijkt minder erg te zijn dan verwacht. London, ja zelfs Brussel was erger dan JFK.
Ik wou zo snel mogelijk op bezoek bij mijn couchsurfer dus ik nam de airbus, die me via de luchthaven naar de dichtst bijzijnde Subway bracht. Maar waar moest ik dan heen...? New York is groot.
De wegbeschrijving die hij me doormailde hielp me niet veel, East-west - uppertown-downtown, street en avenue ... na 5 uur wandelen met twee koffers en mijn pc bij min 8 graden stond ik eindelijk voor de deur aan 158 East 107th Street 3a buzzer 13 ... Daar moest ik zijn.
Will valt geweldig mee. De 34 jarige shopmanager van enkele kaaswinkels downtown woont al 5,5 jaar in dit erg krap, maar leuk appartement in Upper East Manhattan. De buurt heet Spanish Harlem, met als buren Spanjaarden, Mexicanen en Puerto Ricanen. Als huur betaald hij zo`n 1000 dollar per maand voor een 4 op 5 studiootje. Ik blijf de ganse avond thuis en we praten er lustig op los. Morgenvroeg om 0630 sta ik samen met hem op en loop ik een stukje mee tot aan Central Terminal in Midtown Manhattan.
Dag 20 - 23 Thailand Phuket
Het paradijs bestaat, ... en het ligt in Thailand. Na twintig dagen heb ik vandaag het mooiste plaatsje gevonden dat ik ooit in mijn hele leven ben tegengekomen. Op een twintig minuutjes van het mooie Patong Beach, waar we ook in het begin van onze vakantie onze strandmomenten doorbrachten ligt een prachtig stukje hemel op aarde, verscholen achter enkele bergtopjes, kronkelende zandwegen een imens aantal palmen en tropische planten. Het stukje strand, zo'n 250m breed heet dan ook niet zomaar 'Paradise Beach'. Er zijn weinig of geen toeristen omwille van de onbekende ligging en er is 1 aangrenzend hutje dat de naam -restaurant-, naar Thaise normen krijgt opgeplakt. Maar het eten is heerlijk, ... natuurlijk ook omdat het geserveerd word in het prachtigste plekje op aarde (naar mijn bescheiden mening). Men gebruikt voor de stranden van Thailand vaak de omschrijving van parelwitte stranden en helder azuurblauw water, en vaak is dit niet terecht. Sommige delen van Pattaya bijvoorbeeld kan je gewoon vergelijken met het strand in Oostende. Maar dit heeft die omschrijving niet gestolen ... het spijtige was wel dat omdat de weg naar het strand al zo mooi was, de batterij van mijn camera het al na een half uurtje begaf, wat betekend, GEEN FOTO'S van dit stukje natuurlijk pracht. maar niet getreurd, da's meteen voor ons een reden om morgen terug af te zakken naar Paradise Beach, ... met een volldig opgeladen fototoestel natuurlijk!
Met dank aan, Glenn, de Australische eigenaar van pub ' 2 Black Sheep ' voor de tip. Thx
Gisteren waren we redelijk laat aangekomen van onze vorige bestemming Ko Samui. Voor het eerst hadden we gekozen om niet het vliegtuig te nemen maar wel de bus. Omdat Samui een eiland is (Ko=eiland) moest omze bus ook de boot op (foto) en dan een hele lange, helse rit door het binnenland (video). We werden om 8u 'smorgens opgepikt aan ons hotel en kwamen rond 19u aan in Phuket. Waar we logeren in CenN-hotel Resort en Spa.
Om onze terugkeer te vieren ging ik op stap in de bovenvermelde Australische Bar, waar er iedere avond een fantastisch live optredengegeven word door een band. Het werd zeer vroeg in de ochtend, zoals gewoonlijk.
Morgen is het echter onze laatste dag hier, want vrijdag rond de vroege vooravond vertrekken we terug richting Belgium. Opnieuw 12 uren afzien in hopelijk een vliegtuig dat me ietsje meer plaats geeft dan de heenvlucht...
Enkele daagjes geen blog te lezen omdat we het te druk hadden om een plaatsje te vinden om onze handdoek te leggen op het strand van Pattaya, ge moet da verstaan he.
Maar nu we veranderd zijn van bestemming laat ik jullie alvast een beetje watertanden over waar we nu zijn. Gisterenavond zijn we na een vlucht van een uurtje aangekomen op de luchthaven van Ko Samui, een eilandje aan de oostkant van Thailand op ongeveer 700 kilometer van Bangkok. We logeren aan het Chaweng Beach - het grootste en meest ontwikkelde strand, met een typische mix van luxe hotels en backpackers guesthouses, en een wild nachtleven. Gelegen aan de oostkust van het op één na grootste Thaise eiland (na Phuket). De airport van Ko Samui was veruit de mooiste die ik ook gezien heb, ... klein, maar typisch ingericht zoals het eiland zelf, ... alles in openlucht (check-in, bagageband, security-check, ...). Alles was volledig opgebouwd uit hout, bamboe, palmtakken en zelf het dak was van riet.
We verblijven in een luxe-bungalow complex 'Chaweng Resorts' met huisjes op enkele meters van het strand (foto) en bijhorende palmbomen.
Vandaag aangekomen in Pattaya, ... ofwel "Partaya" of "Disneyland for Adults". En die benamingen zijn zeker niet gestolen. We logeren hier een week in de suite van het poepsjieke Pattaya Centre Hotel, in het hartje van het Pattaya centrum en op 50 meter van het strand. Er is een leuke boulevard met een massa aan winkels, honderden en honderder meters souverniers, eettentjes, en vooral, ... heel veel hardnekkige Thaise mannen die je absoluut een op maat gemaakt 'Armani' kostuum willen maken, nep natuurlijk, maar je word er wel om de 200 meter over aangesproken. Nogal, euhm, ... hatelijk. Voor de rest is Pattaya natuurlijk het thuis van vele Belgen.
In de avond gingen we naar de Walking Street. Ik dacht dat ik in Phuket en Bangkok iets had gezien wat in mijn ogen al leek op tien keer 't Schipperskwartier in Antwerpen maar hier!? Niet normaal! O-v-e-r-a-l waar je gaat, meisjes, ladyboys, katoys, jong, versleten, paaldansen, kooien, pooiers, thaise en andere massages, ...
Bangkok is max! Gisterenavond zijn we een stapje in de wereld gaan zetten. Dat stapje begon met een heuse sexshow. We vroeger aan de taxichauffeur om ons ergens te droppen bij iets 'Cabaretachtig' of travestietenshow. Om eens gezien te hebben ... ge verstaat da wel!
Na middernacht zetten hij ons ergens af, naast een doodlopende donker steegje waar wat licht uit een oud vervallen gebouw scheen. 'Sexshow,sexshow' was het enige wat er tijdens de taxitocht uit de brave man zijne mond kwam. Geen mens te zien aan de inkom van het gebouw. Beetje verder kwam er een dame ons halen en vertelde dat de show 600 bath per persoon zou kosten, inkom voor gans de avond een een drankje. Bwa 600 bath, ong 12 euro das nu niet het grote geld natuurlijk. We werden via enkele lange trappen helemaal naar boven gebracht. Amai, en blij dat ik was toen de deur openging en er zeker 100 man in de club zat. Allemaal toeristen en geile venten natuurlijk, maar de show was goed. Pluimem kwamen er niet bij te pas, maar attributen genoeg ... pingpong balletjes, sigaren (het verdere scenario bedenk je zelf maar).
Na een anderhalf uurtje hielden we het voor bekeken en gingen we opnieuw naar beneden, waar tot onze grote verbazig de taxichauffeur ons zat op te wachten. Prive taxi voor de avond zeg maar. 250 bath (5,5 euro) voor een ganse avond vervoer zeg nu zelf, ... En dan nog even vertellen dat van de hotel naar het centrum toch snel een half uurtje rijden was.
Van de show gingen we naar de Rosse Buurt van Bangkok, Pat Pong. Wereldberoemd en berucht! En inderdaad. Je komt aan in een wirwar van (lange) straten met eindeloos veel (gogo) bars en hoeren links, rechts, voor en achter je ... De ochtend kwam er snel aan ...
Ons voornemen om vroeg op te staan er te ontbijten ging niet door ... Geslapen tot 12u30! Daarna gingen we een beetje sight seeing doen, wat rondwandelen in de stad en fotootjes trekken van wat tempels en prachtige beelden, alvorens we met de tuk tuk richting MBK werden gebracht. Een winkel met, ... euhm alles ... Inno in Antwerpen maal 20x, om opnieuw te eindigen in de Kosan Road een gezellige winkelwandel straat op 100 meter van het hotel.
We besluiten om deze avond niks te doen, vroeg gaan slapen. Maar niet voor we opnieuw een uurtje Thaise massage hebben gehad, heeeerlijk.
Morgen vertrekken we richting Pattaya waar we waarschijnlijk een weekje zullen blijven ..
Patong centrum, was de plaats waar we gisteren avond rondhingen. Normaal gezien de place-to-be hier op Phuket, MAAR ... rampen bestaan ook hier. Blijkbaar was de dochter van de koning gestorven (en de koninklijke familie is hier heilig), wat betekende GEEN BARS open, en de cafeetjes die wel de deuren open hadden; geen alcohol en dit voor 4 dagen. Niet getreurd, dan maar een deugddoende Thaise massage ergens in een piepklein kamertje 15 verdiepingen hoog, ... maar zaaaalig, anderhalf uur gekraakt en gekneden voor ... 6 euro! Dat doen ze ons thuis niet na... 5u het bed in, om 9u aan het ontbijt. Het was vroeg!
Vandaag hadden we dan ook al onze eerste rustdag, ... Patong Beach, parelwitte stranden met azuurblauwe zee, ... heerlijk om te, ... jawel 'Jetskien' en te zonnen natuurijk.
Nu even terug naar Patong Centrum, McDonaldje eten en een stapje in de (voorlopig) alcoholloze straten van het grootste Thaise eiland Phuket.
Morgenvroeg gaan we weg van het eiland en nemem we een binnenlandse vlucht naar Bangkok.
Paspoort was er dus op tijd, geen zorgen in ben ik het land waar ik al lang naar uitkijk! We zijn hier zopas geland met een klein uurtje vertraging wel, maar nu we er zijn speelt dat natuurlijk weinig rol. Wat je wel hebt als je voor belachelijk weinig geld een vlucht kan vinden is een ander iets wat wel een redelijk nadeel kan zijn. Nog NOOIT heb ik in een vliegtuig gezeten met minder plaats als dit. Sardientjes zo leek het, krap, man niet te geloven. Goed voor op en af naar de Costa Brava, maar niet voor een toch van 12 uur ... Na een dolle taxirit zijn we beland in ons eerste hotel "Phuket Merlin", waar we enkel deze nacht zullen verblijven. het ligt midden Phuket Centrum. De taxi duurde bijna een uur en half en kostte ons 3 euro per persoon, daar rijd je bij ons niet ver mee. Dadelijk gaan we ons klaarmaken voor een avondje Patong beach, de place-to-be, naart schijnt. Zo'n 10 kilometer rijden. ...
