Het is een vreemd gevoel om op een wit scherm gevoelens en gedachten neer te schrijven. Alsof je in een donkere kamer luidop je frustaties uitroept niet met het doel gehoord te worden maar om het kwijt te geraken. Of het neerschrijven helpt, geen flauw idee.
Ik heb gekozen voor de naam Cocu = Eh ! oui, je suis cocu, j'ai du cerf sur la tête On fait force de trous dans ma lune de miel Ma bien-aimée ne m'invite plus à la fête Quand ell' va faire un tour jusqu'au septième ciel (uit le Cocu van Georges Brassens 1958)
en ondertitel hoorndrager = man die door zijn echtgenote bedrogen wordt. Deze uitdrukking is waarschijnlijk ontstaan in de tijd dat men een kapoen (een gecastreerde haan) de sporen afsneed en in de kam plantte, waar ze als hoorntjes doorgroeiden en de kapoen kenmerkten
Het zal wel duidelijk zijn dat ik hier niet de liefde zal bejubelen.
