Competitie, sport, cultuur, vriendschap, Afrika ineen
Zoals 2 jaar terug neem ik met het Humanitair Cycling Team Menen deel aan de "Tour du Sénégal", een rittenwedstrijd over 9 dagen die meetelt voor de Afrika Tour. Via deze blog wil ik je een kleine voorbeschouwing geven over ons avontuur, en hopelijk vinden we voldoende internetcafés waar we een goed verslag kunnen typen over elke dag daar
Wat is het hier koud zeg? De 38 graden moeten inwisselen voor 10 graden is eventjes aanpassen. Na de wedstrijd zaterdag genoten we van een pintje, samen met alle renners uit de ronde, en aten we pizza in Dakar. Spijtig dat we om 1u 's nachts het vliegtuig moesten nemen want de ambiance zat er goed in. Toen we zondagmiddag in Lauwe aankwamen, stond het ontvangscomité klaar en Marijke, de vrouw van Wilfried, was op alles voorzien.
Het was een MACHTIG avontuur met moeilijke momenten (maar dat moet je erbij nemen als je in Afrika bent) maar vooral SCHITTERENDE momenten. En voor het eerst met een gele trui naar huis keren was de kers op de taart. Dit zijn dingen die m'n ganse leven zullen bijblijven! Bij deze wil ik enkele mensen daarvoor bedanken:
- Eerst en vooral mijn ploegmaats van de Senegal ploeg: Sven, Roeland, Rino, Joeri en Bram! Het was de max om met jullie samen te rijden. Rino zijn profervaring kwam goed van pas als het er soms niet goed uit zag. - De ondersteuning kon niet beter: Chantal, Jacques en Danny, jullie deden het perfect. - Wilfried en Marijke: jullie gaven ons de kans om dit avontuur mee te maken, bedankt! - M'n ouders, broers, vrienden, familie en verdere lezers van mijn blog: bedankt voor de toffe reacties en de support vanuit België!
EINDOVERWINNING is een feit en geëindigd met een schitterende etappe
Deze rit verliep over een prachtig decor. We reden 6 plaatselijke ronden langs de zee, om na die ronden het centrum in te duiken en te finishen op de brede Avenue de Charles De Gaulle in Dakar. Het was een lastig rondje, in totaal klommen we een 715m, ofwel een halve Mont Ventoux. De stress was toch aanwezig bij iedereen van de ploeg, want het geel nu nog verliezen zou enorm pijnlijk zijn. Tijdens laatste etappe voelde ik mij perfect! Misschien zelfs de beste benen van de hele ronde. Na wat schermutselingen aan de start begon onze laatste Senegalese opdracht en het bleek al vlug dat we enorm sterk waren op het zware parcours. In de beginfase reed er een groep van 5 renners weg. Onze bram was het zakje zand in de kopgroep en alles kwam terug samen. Daarna reed negen man weg waaronder terug die dekselse Kameroeners en ik reed er naar toe. Meer dan 1 minuut kreeg de groep niet en alles liep samen. Daarna was Joeri zelf iets van plan. We deden samen een duoaanval, maar Lybië liet ons niet rijden omdat Joeri nog groen gevaar was voor hen. Na de plaatselijke ronden moest nog 10 km afgelegd worden en voor het afsluiten van die ronden probeerde ikzelf nog eens en nam 3 man mee. We reden een 4 tal km voor, maar nu er was Slovakije die alles terug samenbracht en het zou dus terug uitdraaien op een massasprint. Ik nam Joeri in m'n wiel en hij sprintte ei zo na naar zijn derde overwinning. Slechts één cm schoot hij tekort. Ikzelf werd 4e, Roeland 5e. Ook Sven kwam nog opzetten en eindigde ook knap in de top 15 (precieze plaats weet ik niet). Bram eindigde in het peloton, die al ferm uitgedund was door het zware parcours.
Maar... de belangrijkste opdracht was volbracht en JOERI had de ronde gewonnen! Mooier hadden we het niet kunnen dromen... Na een schitterende ceremonie protocolaire was iedereen uiteraard supercontent. Verdere details volgen nog.
Voor de geïnteresseerden: de laatste rit is morgen in Dakar. En daar verblijft Filicité (tis filicité en niet Filicitas). Ze zal de koers volgen in de wagen. Cool é
De rit Somone-Thies-Somone (130km) is lastig en dat wist ik nog van 2 jaar terug. Er zijn wat heuveltjes en de wind blaast er soms goed in de zij, ideaal om een waaiertje te trekken. Maar alles kwam goed. Door ons beulenwerk werden alle pogingen tenietgedaan en Joeri blijft dus in het geel. Ik eindigde redelijk leeg in het peloton. Ik wist eigenlijk niet dat een gele trui verdedigen zo lastig kan zijn. Alle druk komt op ons ploegje terecht en we zijn al maar met 5. Maar ik ben wel enorm content. Nu komt de eindoverwinning wel erg dichtbij. We gaan straks zwemmen en eens goed gaan eten. Ik zal alles eten dak tegenkom.
