Wij zijn steeds meer naar de zon toe aan het reizen! We zitten nu in Coffs Harbour, nadat we ook al eens gestopt zijn in Port Macquarie en Bellingen. En ooooow ja, in beiden hebben we avonturen meegemaakt!
Het begon al bij onze eerste busrit. We kozen ervoor om de nachtbus te nemen omdat dit ons een nachtje jeugdherberg betalen zou uitsparen. Dus we vertrokken om 6 uur s'avonds en reden door tot 13 uur de volgende dag. Toen we op het kaartje keken leek dit lange rijden ons wel een beetje raar aangezien er tussen Sydney en onze volgende stop volgens ons maar 400 km ofzo lag. Anyway, we dachten dat dit een raar Australisch mankementje was, dus dachten we er verder niet bij na. (Bruno was trouwens alweer na 5 minuutjes helemaal gefrusteerd omdat hij de krant wou lezen, maar zijn lampje niet werkte). Een grote 6 uurtjes later hadden we echter precies door waar het mis was gegaan. We kwamen niet aan om 1 uur de volgende dag, maar wel om 1 uur midden in de nacht. Dus daar stonden we dan. In een verlaten bushokje in een verlaten dorpje, geen flauw idee waar we naartoe konden gaan. Gelukkig vonden we troost in onze trouwe metgezel: de reisgids! Daar stond een lijstje met hotels in waarnaar we dan gebeld hebben. En na wat zoeken, zijn we dan in een chique kamer terecht gekomen aan een nog redelijke prijs. Laten we het een beginnersfoutje noemen...
De volgende dag zijn we dan doorgegaan naar het backpackershostel waar we eigenlijk geboekt hadden. Hier leerden we Tony kennen, de owner. A real nice, Australian guy (die trouwens 25.000 dollar had gewonnen bij de lotto waar wij ook aan hadden meegedaan! (Wij hebben 20 dollar gewonnen, want Bruno had 4 van de 7 getallen juist!)). In het hostel konden we gratis fietsen huren wat we dan ook gedaan hebben, maar je raadt het al: Bruno zijn fiets was kapot en dus moesten we in het midden van de rit weer terug keren.
In Port Macquarie hebben we ook voor het eerst van het wildlife van Australie kunnen genieten. We hebben meegedaan aan een soort whalespotting-tochtje, waarbij we dus naar walvissen gingen kijken. Hierbij moet je je die boten inbeelden die over het water vliegen en die bij elke golf 5 meter omhoog gaan en dan mega-hard weer neerkomen: dat waren wij! Bruno was fully enjoying himself, maar Wiene heeft haar gezondheidsgevoel nog nooit zo snel voelen weggaan. Ik werd dan ook door de crew van de voorste bank naar de bank naast de captain verplaatst om er toch maar zeker van te zijn dat ik niet zou overgeven. Toch was het alle misselijkheid wel waard, want na een halfuurtje werden we vervoegd door drie grote walvissen. We both felt like little kids seeing candy.
Verder hebben we in Port Macquarie ook onze eerste koala's gezien. We zijn namelijk naar het koalahospitaal gegaan waar ze de gewonde koala's opvangen en verzorgen en wij kwamen net aan toen deze eten kregen. Best schattig! Toen we gingen wandelen in het nationaal park van Port macqauarie wisten we dan ook waar we op moesten letten voor het spotten van wilde koala's en net toen we weer naar huis gingen keren, vond Bruno hoog in de boom een grijs vriendje: een koalameneertje!
Vanuit Port Macquarie reden we verder naar Bellingen (op de juiste bus deze keer!). Dit dorpje ligt meer in het binnenland van Australie aan een groot nationaal park. We kwamen terecht in een mooie kamer met een majesteus uitzicht! Jammergenoeg kwamen we ook aan op een zondag waardoor alles gesloten was. We besloten dan maar om te gaan wandelen. Iemand van het hostel tekende een plannetje van een mooie wandeling voor ons en vol goede moed vertrokken we. Natuurlijk ging het alweer mis en namen we de verkeerde kant waardoor we zonder het te weten steeds meer van ons kaartje afliepen. We kwamen zo op een berg terecht die zo'n 5 km lang bergop ging (en bij tijden wel zo'n 90graden!). Onze conditie werd al meteen getest en volledig rampzalig bevonden. Anyway, na een paar uur wandelen, kwamen we eindelijk op een weg terecht waar Wiene bij de eerste auto die in onze richting reed, de duim in de lucht stak. Een aardige lady Sue stopten voor ons en nam ons mee into town (na een stop bij haar huis met een amazing view over het dorpje en het park). We hebben uiteindelijk toch nog zo'n goede 20 minuutjes in de auto gezeten waarbij Lady Sue ons vertelde dat we wel heel domme toeristen waren om met een onvolledige kaart te gaan wandelen in een wirwar van paadjes en wegjes. Ze vertelden ons ook dat er een vrouw verloren was gelopen in het park... quite permantly. Dus imagine our happiness toen we veilig en wel bij ons hostel aankwamen!
Toch hadden we nog niet genoeg van het wandelen en zijn we de volgende dag (met gids!) het regenwoud ingetrokken. Hier hebben we tussen het gekraak van de takken en het gekletter van de watervalletjes verschillende bijzondere bomen en planten leren kennen. De gids was ook heel entertainend en een leuke dag was het gevolg. Toen we vertelde dat we nog geen kangeroes gespot hadden in Australie, nam hij ons mee naar een plek waar er veel kangeroes waren en ja hoor... ook deze kunnen we nu op ons lijstje schrijven. Bij eentje zat er trouwens een mini-kangeroetje in de buidel wat echt wel schattige beelden opleverden. Greg (de gids) zetten ons dan af bij de bushalte om naar het volgende stadje te vertrekken. Daar werden we al meteen met de gevolgen van het regenwoud geconfronteerd toen Bruno zijn tshirt omhoog deed om te krabben en in plaats van zijn gewone, zachte, heerlijke huid te voelen (hihi) voelde hij daar iets slijmerigs, vies zitten. Een bloedzuiger had zich in Bruno's buik vastgebeten. Gelukkig waren we in de bewoonde wereld en kon the buslady ons vertellen wat we moesten doen (eraf branden en ontsmetten). No harm done, just a big scare :)
Na Bellingen reden we naar Coffs Harbour waar we niet veel spannends over te vertellen hebben. (Omdat het daar een beetje geregend heeft, waardoor we gedwongen waren in het hostel te blijven en naar Braveheart te kijken). Wat wel leuk was, was toen we bij een cafeetje zaten voor een koffie en chocomelk en we getrakteerd werden op een school dolfijnen die vrolijk voorbij kwamen zwemmen.
Nu zijn we in Byron Bay: een toeristisch stadje vol backpackers en surfers. Hier is het al veel warmer, enkel de wind kan soms nog fris aanvoelen en dwingt ons om steeds een trui bij te hebben. Hier gaan we waarschijnlijk een paar surflessen nemen en Bruno nam daarnet een paardrijfoldertje, dus wie weet wat er nog volgt!?!
We'll let you know, be good en have fun, Love you,
Wiene en Bruno
ps: foto's komen, maar we kunnen die niet op elke computer uploaden en ik wil ook nog een andere site zoeken dan facebook om ze op te zetten. Als er iemand ideetjes heeft?
ppss: Volg Carmel haar voorbeeld en laat weten of je geslaagd ben, bachelors!
