De ondertiteling van mijn blog geef ik hier niet mee als één of ander filosofisch grapje, maar gebruik ik hier doelbewust omdat ik van mening ben dat er in het algemeen veel te weinig wordt nagedacht over het wezen van de muziek.

Wanneer ik op het de werk (ik ben arbeider in een fabriek..) de radio durf af te stemmen op Klara weet ik al dat het slechts enkele minuten zal duren vooraleer iemand de knop zal omdraaien en zie ik in de ogen van de collega's dat ze gelijkgestemd zijn voor wat betreft hun gedeelde muziekbelevenis. Daar is niets mis mee natuurlijk. In die wereld is het evident dat er op muzikaal vlak niet verder gekeken wordt dan de neus lang is.

Maar wanneer ik dit opmerk bij mijn gitaarstudenten huiver ik. Van mijn studenten verwacht ik dat zij hun oor te luister zetten voor alle soorten van muziek.

En hier wringt het schoentje veel meer dan me lief is. De meeste gitaar (muziek-) beginners komen naar hun eerste les met een idee fix van wat zij menen wat musiceren wel is. De meeste beginners zullen ook altijd beginners blijven omdat zij ook nooit verder zullen kijken dan hun neus lang is. En ook daar is strikt genomen niets mis mee natuurlijk. Voor de meeste leraars geldt: hoe meer leerlingen, hoe meer vreugd. Hoe groter de kans ook om via de muziek aan de kost te komen.

Ik heb de allergrootste bewondering voor leraars die zich aldus heel ernstig bezighouden met het opvoeden van hun leerlingen en trachten om van hen goede, gepassioneerde muzikanten te maken. Maar ik kan dat niet meer opbrengen. Door mijn arbeidersberoep is mijn tijd ook te beperkt uiteraard om er al mijn tijd in te steken.

Van de 101(figuratief getal)  leerlingen ben ik al blij dat er één of twee tussen zitten die echt muziek willen studeren en waar ik verder mee werken wil. Van de 1001 bezoekers die ooit op deze blog terecht zullen komen zal ik al even blij zijn wanneer er één of twee muziekliefhebbers tussen zitten die mee denken over datgene waar ik hier zo al op deze blog zal mijmeren?

Door jarenlange ervaring heb ik een welbepaalde mening en visie over muziek en via deze blog wil ik dat graag met u delen. En wanneer ik op sommige momenten te veel gas zal geven of zelfs wanneer ik de bal op sommige punten zal mis slaan, mag u mij gerust tot de orde roepen. Ik mag dan wel door mijn ervaring een welbepaalde mening neerschrijven, maar als muzikant zal mijn kennis nooit volledig zijn. Als je kiest om muzikant te worden moet je wel weten dat je er tegelijkertijd voor kiest om een heel leven lang student te zijn? Er is altijd wel iets nieuws te leren. En elke generatie brengt nieuwe visies.. We zien wel waar we uitkomen.. 

T.

Er zijn evenveel gitaarleraars als er gitaristen zijn. Op het internet vind je na enkele klikken wel meer dan 1001 sites die je helpen om een gitarist te worden. Ik ben niet echt een uitzondering hierop maar hoop met deze blog wel het verschil te maken.

Met deze blog ga ik dus advocaat van de duivel spelen..

Het getal:'1001' is hier natuurlijk niet wetenschappelijk maar gebruik ik figuratief uiteraard om te benadrukken dat er wel ontzettend veel mensen bezig zijn die op hun eigen, specifieke manier u gitaar helpen leren spelen. Daar is niets mis mee.

Maar bij de meeste instructievideootjes en ideetjes en muziekscholen stoort mij vooral de eenheidsworst met het daar bij behorende gebrek aan interesse voor toonladders, theorie, muzikaal inzicht en persoonlijke ontwikkeling..

Uiteindelijk komt het altijd maar weer op hetzelfde neer: zet die en die vinger van je linkerhand op dit en dat vakje en speel met je vingers of plectrum van de rechterhand zus en zo en ontdek het wonder van de muziek.

Ja, ja ik weet ook wel dat absolute beginners ergens moeten beginnen en ik geef grif toe dat ook ik ooit als zodanig ben begonnen.

Ook ik heb met grote ogen van verwondering met open mond naar de kunsten van mijn leraars gestaard en gehoopt ooit evenengoed te kunnen tokkelen. Maar al snel leerde ik aldus tokkelen met de simpele akkoordjes en melodietjes, en hoe meer ik dit in de vingers kreeg, hoe hongeriger ik werd naar meer.

Het ligt dus niet in mijn bedoeling om uw polletje vast te nemen en u door het muzieklandschap te leiden en te zeggen wat en hoe je spelen moet. Ieder individu moet uiteindelijk voor zich zelf uit maken wat hij of zij spelen en leren wil. In uw muzikale ontwikkeling staat uzelf centraal en moet je voor jezelf kiezen welk soort muzikant je wilt worden. Maar om te kunnen kiezen moet je wel weten wat er buiten jouw persoonlijk leventje, muzikaal wereldwijd gaande is.

Ik ben geen arogante beterweter die u nu eens zal vertellen hoe de vork in de steel zit. Dat moet u van mij niet verwachten. Wat ik wil horen is uw innerlijke expressie en uw innerlijke stem die je via je instrument op termein moet laten klinken.

Wat dus wel in mijn bedoeling ligt met deze blog is u wakker te schudden dat er muzikaal meer is dan enkel maar een aap te worden van je leraars of je "idee fix" maar dat je verder moet leren kijken dan je neus lang is. Iedereen heeft zijn grens, maar je moet zeker oog hebben wat er buiten je grenzen allemaal te beleven valt om aldus jouw eigenste plaats in te nemen in de muziakale wereld.

Behoort u graag tot de (eenheidsworst) categorie van (de meerderheid van) mensen die opera of jazz maar niets vinden zonder het ooit live gezien te hebben of gaat u daadwerkelijk naar de opera of jazzcafé om het zelf te ondervinden? Uiteindelijk: uw keuze..

Op deze blog zal ik tal van collums zetten zoals: -muziek is een taal, -muzikale expressie, -wat is talent, -de verwondering over wat je met drie simpele akkoorden allemaal kan creëren, -waarom klink jij zo anders met dezelfde akkoorden die de beatles en de rolling stones gebruiken, -elke stem klinkt anders, -welke oefeningen moet ik studeren?  -hoe maak (schrijf) ik mijn eigen studieoefeningen, -tabs of theorie, -hoeveel uur per dag moet ik oefenen,-wat is het verschil tussen toonladders en akkoorden, -waarom moet ik toonladders leren, -waarom is er op de muziekschool zo weinig aandacht voor toonladders, -etc.. etc..

T.

T.