Voor de allereerste keer werd in Affligem een poëziewedstrijd georganiseerd... natùùrlijk was de verleiding héél groot om zo dicht bij mijn dierbare geboortestad ook meteen deel te nemen... en uiteraard was de vreugde daarbij als laureaat uit de bus te komen nóg veel groter! Op 1 juni 2007 mocht ik dan ook uit handen van de schepen van cultuur, Walter De Donder, de Eerste Prijs annex felicitaties in ontvangst nemen. Zilver ging naar Kris Lauwereys uit Gent, brons was voor Willemien Mensinga uit het Nederlandse Groningen.
Op de foto: een twee weken oude Leon, fiere papa Tom en schepen van cultuur Walter De Donder (dus niet in zijn hoedanigheid van Kabouter Plop of De Burgemeester)
Door allerlei praktische beslommeringen als gevolg van de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 greep alles later dan oorspronkelijk gepland plaats en had ik met een ander -in Affligem niet winnend gedicht- ook aan een andere Poëziewedstrijd deelgenomen (Waregem) en er gewonnen... dit zorgde uiteraard wel voor een klein probleem...
Voorzitter van de jury, Erik Heyman, verwoordde het zo: "Bij het toekennen van de eerste prijs hebben we het binnen de jury eerst even over de procedure van de Affligemse Poëziewedstrijd moeten hebben. Nadat ik de stapel gedichten had beoordeeld, ben ik namelijk even gaan googelen op de gedichten die mijn voorkeur wegdroegen, waaronder natuurlijk dat van de prijswinnaar. Het bleek dat één van zijn gedichten al was bekroond en integraal op het web is te vinden. Daardoor was de anonimiteit van de deelnemer natuurlijk geschonden en normaal heeft dit een uitsluiting tot gevolg. U merkt al aan mijn uitleg dat we dat in dit geval niet hebben gedaan. De jury is namelijk van oordeel dat de deelnemer absoluut geen kwaad opzet kan worden aangewreven: de bekroning in die andere poëzieprijs en de bijgaande publicatie op het web dateren namelijk van nà de uiterste inzenddatum voor de prijs van Affligem en we kunnen het moeilijk op de rekening van de dichters schrijven dat de prijsuitreiking voor deze wedstrijd omwille van àandere procedurekwesties vrij lang op zich heeft laten wachten." Oef! en dan over mijn inzending zelf: "De eerste prijs van de poëziewedstrijd van Affligem gaat dus naar een modern sonnet, waarin de dichter zijn beelden in twee lange volzinnen over de kwatrijnen en terzinen drapeert. Daarbij sluipt haast achteloos een zeer klassiek gekruist rijmschema naar binnen, waar de argeloze lezer zich zeker niet onmiddellijk van bewust is. Deze vormvastheid, gecombineerd met een grote inhoudelijke fijngevoeligheid, een duidelijke zin voor observatie en een rijke subtiliteit heeft ons ertoe doen beslissen om de poëzieprijs van Affligem toe te kennen aan de dichter die onder de schuilnaam Tovac het gdicht Meisjesportret schreef, en Tovac staat voor Tom Van Cleemput uit Gent."
Meisjesportret
Ik wed dat zij de speelpleinen van vroeger en de boenwasgeur in kleine klaslokalen, de pijn en het verdriet van als een open deur
bereikbaar jonge meisjeshart nog niet vergat, nog puzzels legt en haar geheimen wat verward in een groot poppenhuis verbergt.
Ik wed dat zij het porselein in de verkeerde kasten zet en cola-met-een-rietje drinkt als wijn,
dat zij onhandig mooi de borden breekt, nog stripverhalen leest in bed en vaak tegen de muren spreekt.
In het pittoreske Tienen sleepte ik met dit van onder het stof opgediepte gedicht een tweede prijs in de wacht: op het allerlaatste nippertje stuurde ik mijn deelname in, een toch wel tien jaar oude pennevrucht. Bijna goed voor 'goud'!
Het laatste licht
De jongste nacht was warm nog, na uren uitgelezen zomer. Er stond een stilte in haar ogen als de voorbode van storm.
Ze trok de deur zo zorgzaam dicht en dimde, slechts gewapend met de mildste glimlach ook het laatste licht.
Langzaam brak de hemel open. Ik hoorde regen zegenend het kamerraam aflopen.
Hoelang hebben we gezwegen? Er was alleen de zekerheid dat er geen plaats meer was voor woorden.
In februari van dit jaar vond in Harelbeke voor de dertigste keer de Literaire Wedstrijd plaats, één van de belangrijkste Poëziewedstrijden van Vlaanderen, waarbij ieder jaar vier winnaars in de prijzen vallen. In de nabeschouwingen vermeldt de jury dat de winnaars in de categorie zonder leeftijdsbeperking aan elkaar waren gewaagd, zodat enkel na lange discussies en een geheime stemming het volgende resultaat werd bereikt: 1. Paul Rigolle (°1953) uit Wingene met Recanati, Ladderdrift en Naam 2. Frédéric Leroy (°1967) uit Brussel met Mare Liberum, MareIncognitum en Mare Clausum 3. Tom Van Cleemput (°1969) uit Gent met Overzicht, Kamer 12 en Overkant 4. Mark Meekers (°1939) uit Heverlee met Nabeeld, Aan het licht gebracht en Afgebladderde tong wie de drie andere laureaten even gaat 'googelen', weet meteen in welk benijdenswaardig gezelschap ondergetekende hier verkeerde. Uiteraard onthou ik de lezer mijn ingezonden gedichten niet:
Overzicht
Ik hoor de nacht voorzichtig in zijn plooien vallen, maak wat licht. En weer bericht ik haar dat ik niet klaar geraak
met deze chaos hier: papier tot kamershoge stapels wit, inkt gestold in aarzeling, verlies van ieder overzicht.
Ik zou het boek dat zij herlas, wat weinig water bij de wijn, de omweg naar de overkant,
het zoutvat van haar tranen zijn, de juiste trein en het traject ervan. Of als het scheiden was: de mooiste pijn.
Tijdens de vijfde editie van de Poëziewedstrijd van de Gemeente Opwijk in 2008, kaapte ik bij mijn eerste deelname meteen ook de eerste prijs weg. Uit 418 inzendingen over 5 categorieën werd dus "Fragmenten van de Regen (I) als winnende gedicht uitgeroepen, met de twee andere Fragmenten uit deze triptiek en het gedicht 'Van stille waan' plaatste ik uiteindelijk mijn vier inzendingen in de 'top 12'... Hierbij de vijf eerste gedichten in de categorie 'volwassenen':
1. Fragmenten van de Regen Tom Van Cleemput 1969 (toen nog) Gent 2. Deus Creator Peter Mangelschots 1972 Leuven 3. Banket met bramenpastei Marc Dejonckheere 1959 Zonnebeke 4. Fragmenten van de Regen Tom Van Cleemput 1969 Gent 5. Twee dames op jaren Erik Wauters 1946 Mechelen
Fragmenten van de regen (I)
Ik wil dat je dit leest mijn lief, dat je aan deze woorden straks de waarde toekent van een brief die nableef in een achterzak
of onderweg is zoekgeraakt, omdat de tijd om stilte riep zoals ik jou om mildheid vraag sinds ik in je verloren liep.
Na 'zilver' in 2006 was er 'brons' in 2008... Volgens Francis Verdoodt (foto, midden), voorzitter van de jury, 'kleurt poëzie het leven'. Een quote die past in de gedachte van het winnende gedicht. Josien van Barlo uit Doetinchem in Nederland ging lopen met de symbolische wisselbeker, een gedichtenpakket en een cheque van 500 euro. Het gedicht titelt 'hoelang'. Ook de tweede prijs ging naar een Nederlandse inzending (Hein Van der Schoot), waardoor ik dus eigenlijk als eerste Vlaming eindigde. Op de foto herkent u ondergetekende, in het gezelschap van juryvoorzitter Francis Verdoodt en drijvende kracht Mevr. Dessers-Beeck. Ik stuur binnenkort mijn inzending op voor de editie 2010: van tweede over derde naar eerste?
Het gedicht titelt 'hoelang'. Ook de tweede prijs ging naar een Nederlandse inzending (Hein Van der Schoot), waardoor ik dus eigenlijk als eerste Vlaming eindigde. Op de foto herkent u ondergetekende, in het gezelschap van juryvoorzitter Francis Verdoodt en drijvende kracht Mevr. Dessers-Beeck.
