|
Het moest er dan toch eens van komen na 3,5 maanden in Azie: in een gehucht in the middle of nowhere in het zuiden van Laos gestrand met koorts: een kou gepakt op de moto (veel wind). Niets anders te doen dan dafalgan slikken en een opstel schrijven voor de blog. (Ondertussen 3 dagen later is het al beter).
Ja Laos...tijdens onze reis hebben we dikwijls gehoord dat Laoos een fantastisch land is: heel rustig en heel vriendelijke mensen. Als je Vietnam eerst doet dan is Laos inderdaad veeeeel rustiger, maar er is eigenlijk niks nieuws meer te zien: rijstvelden, bergen, kleine dorpjes net zals in Vietnam. Het voordeel is dat de steden veel kleiner zijn. Zelfs Vientiane (de hoofdstad) is nog niet zo groot als Leuven. Veel minder dicht bevolkt dus en niet meer de drukte en het getoeter van de ontelbare bussen en camions in Vietnam.
We merken dat Laos veel armer is dan Thailand, Vietnam of Cambodia. De mensen die in Vietnam in de bergen in houten hutjes wonen behoren tot minderheden, terwijl dat hier in Laos de meerderheid is. Behalve hun hutje, buffel, kippen, rijstvelden, eventueel een brommer of minitractor hebben ze niets. De meesten zoeken dagelijks hun eten in de natuur: bananenbloemen, bamboescheuten, rotanstengels en alles wat ze van dieren kunnen vangen. Zoals vogels, ratten, vissen, sprinkhanen, maar ook zeldzame dieren. Dit heeft ervoor gezorgd dat de meeste dieren op een of andere manier ernstig bedreigd worden. Vroeger was Laos het land van 1 miljoen olifanten. Tegenwoordig blijven er nog 800 over. Ook Vietnamese stropers zitten hier voor iets tussen. Voor natuurliefhebbers dus teleurstellend om zo goed als geen dieren te zien en enkel af en toe eens een musje te horen sjirpen.
Ik mis het om thuis de vogeltjes te horen fluiten in de tuin. Na zo lang onderweg te zijn, mis ik (vooral Tom) uiteraard nog meer dingen zoals frit met mayonnaise, naar optredens gaan, in de tuin werken, bootje varen, paddestoelen kweken,
En toch komen we nog niet direct naar huis, want Belgie heft ook zijn nadelen en we willen Indonesie toch nog zeker zien.
In Vietnam zeiden we dat het maar eenmalig was dat we naar Vietnam op reis gingen, maar achteraf gezien wil ik (Tom) nog wel eens naar Vietnam terug gaan voor een motoreis (met pa en Koen, als ze willen?). Nu kennen we er de rustige wegen en weten we wat de aanraders zijn. Ook de taal (zelfde alfabet en hier en daar Franse invloed) kennen we al wat. bvb Carot: wortel, Gato: taart, ...
Een Belg, die al enkele jaren in Vientiane woont, beschrijft Laotianen als volgt: lui en geld staat op de eerste plaats, maar werken op de laatste (wat we wel allemaal kunnen begrijpen).
Je moet hier al minder afbieden dan in Vietnam. Als iets te veel moeite kost dan laten ze het zo. De politie is hier lui en corrupt. De politie verdient 1 euro per dag. Ze verdienen bij door mensen die zonder helm rijden te doen stoppen door op hun fluitje te fluiten vanop hun stoel en geld af te troggelen. Zo heb ik ook eens 10 euro moeten betalen toen ik een testritje deed zonder helm en in een eenrichtingstraat (niet aangeduid). Zo steken ze geld in hun zak tot ze tegen 11 uur genoeg hebben om bier te kopen en te gaan petanquen.
Er wordt veel gedronken: laolao, een sterke zelfgemaakte rijstwijn en beer Lao. Dikwijls horen we snachts mensen overgeven in de kamers naast ons.
Nog enkele feitjes over Laos:
Blijkbaar is dit het meest gebombardeerde land ter wereld. Tijdens de Vietnam oorlog was er ook een geheime oorlog in Laos tegen de (Vietnamese) communisten. Niet tegen de Laotianen zelf dus. Er werden in totaal 2 miljoen ton bommen gegooid, goed voor 2 miljoen dollar per dag gedurende 9 jaar!
Enfin, eind goed al goed....
18-01-2011 om 00:00
geschreven door Tom en Anja 
|
