Maandag 8 augustus,

Vanmorgen om 5 uur opgestaan om de zonsopgang achter de bergen te kunnen fotograferen samen met het mooi tafereel van "wild life" te zien knabbelen aan de boompjes voor onze lodge.Een familie van het hertensoort stoorde zich helemaal niet aan het klikgeluid van mijn toestel.Ik had de eer om de natuur op zijn mooist in deze vroege uurtjes te bewonderen.Na het ontbijt op tijd vertrokken naar Magline Canyon.De spelregels werden ons duidelijk na enkele dagen"Canada" en dat is op tijd vertrekken anders verdwijnt de schoonheid van de natuur in het massatoerisme dat het gevolg is van het hoogseizoen.Magline Canyon is een indrukwekkende bergengte,de diepste van de Rocky Mountains.Helemaal beneden bruist een onstuimige rivier met onderweg veel eekhoorns die ijverig aan het werken zijn met het opslagen van bevoorrading voor de winter.Nadien hebben we onze rit verder gezet naar Magline Lake,een meer van 22 meter lang,aan de ene kant rijst een met dennen bezaaide berg traag vanaf de oevers van het meer op,aan de andere kant op de achtergrond maken besneeuwde bergtoppen hun opwachting.Het meer is smal en dat geeft de omgeving een vertrouwelijk karakter.In de voormiddag veel gewandeld,voor de eerste keer gepicknickt ,onze dag kon niet meer stuk.Na de lunch aan windowshopping gedaan,gezwommen,lekker gegeten en op tijd in bedje gekropen xxx

Jason doodziek in bed,met een zwaar verkoudheid,hij wilde er niet uit komen.Dus zeg ik:de boodschap is luisteren naar je lichaam en rusten doet genezen.Het kajakken van de dag voordien is hem fataal geworden,hij was al moe,hij had al een verkoudheid maar dan op een meer goed bezweet en je de koude frisse bries vanuit de bergen krijgt dat gaat gepaard met gevolgen.We hebben het allemaal zitten maar bij hem is het serieuzer.Na ons ontbijt zijn we de Takkakaw watervallen gaan bewonderen.Die uiteindelijk enkel te bezichtigen zijn van ongeveer de helft van juni tot eind september.Het is de moeite waard om deze te bezoeken.Het bruisend en opspringend water over een afstand van 380 m was een leuke attractie.Ik,Lissa en Ilias hebben de klim gewaagd naast de brute kracht van water door de overweldigende natuur,die ons een geweldige kick gaf.Enkel beseften we niet dat het klimmen ervan gemakkelijker is dan het afdalen.Na vele kleine stapjes dan toch veilig beneden geraakt en was ik blij dat Rudi,Moeke en Oemi niet in de buurt waren,want die zouden mij zeker een uitbrander hebben gegeven,en ik weet wel ergens dat ze gelijk hebben,maar grenzen verleggen is zo leuk zonder al te grote risico natuurlijk.Na onze sportieve uurtjes zijn we gestopt aan de Spiral tunnel viewpoint aan de Yoho Valley Road.Je krijgt een gevoel bij het aanschouwen ervan dat je in een reusachtig modeltrein bent beland.Hier zien we een aantal spiraalvormige spoorwegtunnels die gebouwd zijn om de helling van 4,5% ( de steilste in Noord Amerika) in het bestaande spoor te verlagen naar een veel veiligere 2,2%.Door de hellingsgraad sloegen hier in het verleden veel locomotieven op hol met desastreuze gevolgen.We hadden geluk,dat we net op het juiste punt stonden om dit zeer technische staaltje te kunnen bewonderen.Want een locomotief keren onder zijn achterste wagon door of eroverheen om dat hoogteverschil te kunnen overbruggen is een mooi schouwspel.Rudi telde 178 wagons of containers,waanzinnig om dit te zien.Verbluft,zijn we de Natural bridge gaan bezoeken,een door erosie gevormde stenen brug die de Kicking Horse River overbrugde of overspande.Hier zagen we opnieuw de kracht van water en zijn we terug naar onze lodge gereden om te zien hoe het ging met onze oudste zoon.Tot mijn verbazing vond ik een leeg bed en een al iets levendigere versie van Jason.In de late namiddag begon het te regenen en hebben we gerelaxt in de lounge van onze lodge ,de kids hebben gesnookerd en hebben de dag kunnen afsluiten met lekker eten in Pigstruffel dat een echte aanrader is in het klein dorpje Fields.XXX