4 juli Glenuig Bay

In het gemeentehuis van Glenuig is een waterkraantje, wc en douche. We vullen onze watertank op, altijd weer een goed gevoel met 100 liter water in voorraad. Aan het Tioram Castle, dat alleen bij laag tij bereikbaar is, blijven we nog een tijdje hangen en observeren de toeristen die zich laten verrassen door het tij. Het is altijd weer de vraag, of ze hun schoenen uit doen of zo door de zee stappen tot kniehoog water.

5 juli Fort William

Op goed geluk wachten we op het perron om kaartjes te bemachtigen voor de stoomtrein van Fort William naar Mallaig. Yes we zijn bij de gelukkigen die vandaag nog mee kunnen. Normaal is het voor een kaartje 4 weken op voorhand reserveren. Het prachtige stalen ros rijdt over een van de mooiste spoorwegtrajecten ter wereld (volgens onze reisgids). In Glenfinnan denderen we over de historische spoorbrug uit 1901, met zijn 21 bogen, de eerste volledig in beton gegoten. Enkele jaren geleden was ze het dekor voor de Zweinsteinexpress in de Harry Potter-films.

Glenfinnan : in het Visitor Centre leren we dat hier Charles Edward Stuart, in 1745, vanuit Frankrijk, voet aan wal zette en met 1300 Highlanders een ultieme poging waagde om Schotland te bevrijden van de Engelse overheersing, de clans in ere te herstellen en zijn vader terug op de troon te zetten. Ze namen Edinburgh in, ten noorden van Londen stuitten ze op hevig verzet. Moegestreden werden ze tenslotte, in een oneerlijke strijd in Culloden (Inverness) op één uur afgeslacht.

De zwarte rook vergezelt ons naar Mallaig, een havenstadje. Hier heerst een gezellige drukte rond de veerboten, na een guinness begeven we ons weer naar het stoere beest dat op kolen en water loopt, heel indrukwekkend. De eilanden Rum en Eigg glijden aan onze ogen voorbij. 6 uur later staan we weer in Fort William,waar we een slaapplekje vinden op de Braveheart Parking. Rustig in het bos.

6 juli Parking Braveheart

Vandaag ben ik jarig. Bij deze dank je wel voor alle lieve groetjes. Jos trakteert me op een uitstapje!

De Ben Nevis beklimmen, de hoogste berg van de UK (1344 m). Vol goede moed onder een blauwe hemel beginnen we aan de steile klim! We zijn niet de enigen die belangstelling tonen voor deze reus, er zijn zelfs sportievelingen die bergop lopen als training voor de Ben Nevis run (begin september). Toen een 'scherpe' 72-tiger ons als een berggeit voorbijstak, trapten we nog wat meer op onze adem!!

“Mijn zoon volgt nog”, riep hij ons na.

Het landschap is prachtig, de lucht word langzaam donker, na 'de waterval' stappen we nog 300 m hoger. Op 1000 m besluiten we, zeer tegen onze zin, terug te keren. De wind steekt op, het regent, er hangt mist; het zicht is heel beperkt! Jammer. Het is zalig thuis komen, als we nat en moe bij onze Tipi aankomen. Droge kleren, een bubbeltje, en heerlijk maaltje, we slapen als roosjes.

7 juli Parking Braveheart

De volgende morgen voel ik me echt wel 63 jaar. We verwennen ons in het zwembad met sauna!

In Fort William kuieren we langs de 'Neptunus staircase': een reeks van 8 sluizen die het begin vormen van een doorgang van west naar oost door de 'great glen' (een breuklijn die 400 miljoen jaar geleden ontstond toen het land uit elkaar schoof). Dit Caledonisch kanaal verbindt, door sluizen, vier meren, waaronder het fameuze 'Loch Ness' (38 km lang, gemiddeld 230 m diep!)

8 Juli Witches Waterfall

We slapen onderweg,ver van de bewoonde wereld aan de waterval, 's avonds komt er een marter ons groeten, kippevel moment !

9 juli Loch Ness

Drumadorchit, een gezellig plaatsje een het meer van Loch Ness, heeft natuurlijk zijn museum. Na een overzicht van tientallen getuigenissen, krijgen we een uitgebreid beeld van de onderzoeken die hier zijn uitgevoerd om enige duidelijk te scheppen in de mythe. Geld noch moeite is er gespaard.

Wij zagen het monster in elk geval niet!

10 Juli Inverness

In de late namiddag parkeren we goedkoop aan de Kathedraal, geen slaapverbod … dus we trekken het stadje in.

We botsen er al snel op een groepje doedelzakspelers die van pub naar pub trekken en een 'airke' spelen. We volgen ze op de voet.

Maar de place to be is toch wel Hootananny; hier is altijd live muziek. Op het gelijkvloers speelt een groepje trationele Schotse muziek best te doen. Als we efkes op de eerste verdieping gaan kijken worden we overdonderd door 2 Muzikanten die de pannen van het dak spelen. Rubben, steelgitaar, Joey Contra contrabas. Wat een talent Rubben zingt met een stem van Roland (Van Campenhout). Hier sluiten we de tent, als we na de nodige glazen Guinness onze Tipi weer bereiken blijven we in ons bed naar de opgenomen stukjes muziek luisteren van 'Swampcandy' via onze smartphone.