21 juni

In Falkirk, bewonderen we de enige draaiende scheepslift ter wereld, waar de boten in 15', 35 meter hoger worden verplaatst. Vroeger duurde dit, via meerdere sluizen, een hele dag, spectaculair. Ik vind de kleine saskes toch simpatieker! We landen in Helensburgh waar we een plaatsje aan de haven vinden.

We rijden richting Mull of Kintyre, soms zijn de wegen echt smal. Plots verschijnt een 30 tonner met oplegger; we zetten ons in de berm. De bestuurster van de truck doet alle moeite om haar gevaarte ook in de struiken te manouvreren. Jos vraagt : “wat denk je”. “Nee, dat lukt niet.”

Ze stapt uit en denkt wat wij best achteruit gaan. De Schot achter ons verliest zijn geduld, rijdt ons voorbij met een iets kleinere bestelwagen en geraakt klem tussen de camion en de balustrade, een paar krassen op de flank, even later gaan de handjes toch wel vriendelijk omhoog. Voor ons wordt het millimeterwerk, maar we rijden een stukje achteruit, dieper in de berm en passeren mekaar, met een glimlach en een groet; zonder krassen. Goeie chauffeur heb ik bij zeg!

22 juni

Tarbert, een vissershaven. We slaan proviand in en landen daarna op de eerste camping van onze reis: Carradele, mooi gelegen halverwege het schiereiland Kintyre.

Werk aan de winkel: alle kledij wat gedragen is gaat de wasmachine en de droogkas in. De zon doet ook zijn best. We eten buiten, ik knip en kleur mijn haar. Onze Buren komen 'burten', ze kennen de streek hier op hun duimpje. Toch wel zalig zeker zo'n camping als deze, de plekjes zijn zo groot als mijn hof thuis en de zee is binnen hoorafstand. 13 pond.

23 juni

Campbeltown. We bezoeken er de whisky stokerij 'Springbank' . Hier wordt nog op artisanale wijze het lekkere brouwsel gemaakt. We proeven van de gerst die ligt te kiemen, snuiven de hete turflucht op waarmee de korrels gedroogd worden, steken onze neus in de grote houten vaten waar het gistingsproces op gang komt. Na 5 dagen wordt dit 'biertje' naar de destillatiekolven (alambics) gepompt. Het eindproduct (65 % alcohol) wordt op Sherry of Portovaten opgeslagen.

We zien er vaten die sinds 1995 liggen te rijpen, ze zijn nu pas klaar om gebotteld te worden.

Het laatste hoofdstuk is proeven, en ja dit drankje dat meer alcohol bevat dan we verwachtten wordt door ons goed bevonden. We vullen de lege plekjes in de Tipi op met Springbank voor liefhebbers thuis!

In Killberry stallen we onze Tipi naast een eenzame ruïne van een boerderijtje.

24 Juni

We vervolgen onze weg naar Mull of Kintyre, de zuidelijkste punt. De laatste 7 km is de weg 2 meter breed, het asfalt is uitgerafeld. Onderweg moeten we regelmatig schapenhekken openen en sluiten. Nog 3 km te voet verder naar de vuurtoren. Het landschap is puur en ruig, de vuurtoren is verlaten, op 2 rammen na. Je kan hier wel kamers huren, prachtig. We nemen onze tijd om de zee, de rotsen, de misthoorn, deze magische plaats in ons op te nemen !

Onderweg in Point of Knap trekken we mosseltjes van de rotsen. In Keilmore, een uithoekje van een landtong, halen we tafel en stoelen buiten en genieten van een heerlijk mossel souper.

26 juni

Crinan

Op de landengte tussen Crinan en Lochgilphead (ten noorden van Kintyre), is een kanaal met 15 sassen over een lengte van 9 mijl gegraven. Er zit een hoogteverschil van 33 meter op. De sassen, inclusief het openen en sluiten van de poorten, worden met de hand bediend, meestal door de zeilers zelf. Prachtig om te zien. Jos helpt af en toe en handje. We doen een babbel met de zeilers, die ons doen denken aan onze dierbaren op de Shetwins en de Sunshine! De sassen zijn 200 jaar oud en functioneren nog prima. Velen verkiezen dit traject. Rond Mull of Kintyre zeilen is meer dan 100 mijl! Als alles meezit klaren ze de klus door de sassen hier in 7 uur.

Iets voor Oban draaien we het eilandje Seil op. We zijn verwonderd over de historische boogbrug die hier al staat van 1790. Ze hebben het hier over 'the Atlantic Bridge!' (waar we ons toch wel iets anders bij voorstellen). We parkeren er naast een bordje 'alleen voor klanten'. Na 1 Guinness in de lokale Inn zijn we klanten, zegt de cafébazin en we mogen er overnachten. Ook honden bestellen hier hun favoriete drank!

Hier beleven we een ongelooflijke ontmoeting. 4 jonge zeilers die we ontmoetten in Crinan zitten hier, na hun 15 sassen, Fish and Chips te eten. Er zijn ook nog 4 oudere 'getaaide' 60 plussers in de Pub, onderweg met hun kajaks. 's Nachts slapen ze in hun tentjes op de oever . Na de nodige drank volgt een een levendige conversatie over de Brexit. Dit had ik ik niet willen missen. De jonge gasten vertelden dat dit aanvoelt als een aardbeving. Dat ze het niet kunnen geloven, dat ze hopen dat Schotland, na een nieuw referendum, van Engeland kan afscheuren zodat er nog een kansje bestaat om weer met de EU scheep te gaan. 62 % van de Schotten was voor Europa. De kajakkers, zeggen veel rustiger op hun manier dat ze zo hadden gehoopt om bij Europa te blijven. Niemand weet precies waar ze nu aan toen zijn! Als ik later hun kajaks voorzichtig van de kant duw heb ik heel erg met deze mensen te doen. Schotten van alle leeftijden maar wat een fijne mensen met een persoonlijke mening. We beginnen van Schotland te houden !