|
15 juni
Met pijn in ons hart verlaten we onze
klif in North Berwick, waar we ons al thuis voelden.
We rijden een stukje landinwaarts en
bezoeken het Museum of Flight, op oude militaire luchthaven, die een
belangrijke rol speelde in WO II.
In de oorlogsafdeling zien we nog een
Spitfire, hier hoorde ik ons va zo vaak over vertellen, de Engelse
stalen vogels die aan de bevrijding vooraf gingen. Foto's en beelden
brengen je weer terug in de eerste en tweede wereldoorlog. Gruwelijk
!
In het stuk van de burgervliegtuigen
staan nog een Concorde, een paradepaardje van het Engelse en Franse
vliegverkeer. Maar hoe elegant deze stalen vogel ook mag zijn, het is
en blijft een prestigeproject, waar destijds de vluchten al 5000 £
kosten. Ok de Concorde ging dan wel mach 2, maar verbruikte wel 25000
L brandstof per uur ( een gewoon vliegtuig 5000 liter per uur).
17 juni
In Edinburgh blijven we een paar dagen
hangen.
We vinden een plekje voor de nacht aan
de Ocean Terminal. Onze Italiaanse buurtjes komen op de koffie. We
wisselen gegevens uit over camperplekjes, waterbevoorrading en lozen.
We weten nu ook waar de mooiste roze stranden van Schotland zich
bevinden. Hun dochter woont in hier in de buurt en als we over de
kinderen beginnen is het 12 uur voor we het weten.
18 juni
We stappen op de bus, die ons voor 1,6
£ naar het centrum van Edinburgh brengt. De stad heeft veel te
bieden. Vandaag bezoeken we het kasteel want ze hebben hier boven de
hemelsluizen opengezet.
Met onze pas 'Historic Scotland',
moeten we niet aanschuiven en mogen 'gratis' binnen (24 £ in the
pocket!!)
Aangrijpend was de tentoonstelling over
het leven van Mary, Queen of Scotland, die, enkele maanden oud als
koningin gekroond werd, op jeugdige leeftijd uitgehuwelijkt werd aan
de Franse kroonprins en na een turbulent leven, uiteindelijk door
haar nicht Elisabeth I (waar ze steun zocht), ter dood veroordeeld
werd!
Toen in 1707, na een bloedige strijd,
de Schotten bij Engeland ingelijfd werden, verstopten ze hun
kroonjuwelen in een kist, achter een dichtgemetste holte. 111 jaar
later, werd door Sir Walter Scott (schrijver van oa Ivanhoe), de
verzegeling verbroken. Ze zijn nu te bewonderen in het kasteel.
De straatanimatie waaronder ook de
doedelzakspelers trekken onze aandacht. Helemaal in tenue. In een
klein naaiatelier, hoorden we dat er 7 meter stof zit in 1 kilt, ze
hebben meer dan 3000 soorten Karrokes. Dus zeg niet zo maar een
schotse ruit!
Jos takteert in een van de vele
schattige restaurantjes. Eigenlijk trakteert er een wilde weldoener.
Hij vond in een boek uit een tweedehandswinkel, een stapeltje
biljetten dat bleek meer dan genoeg voor een heerlijk Mexicaans
dineetje met alles erop en eraan! 's Avonds staan we nog naast onze
Italianen. Toffe mensen, iets ouder ons. Jos en Ernesto hebben een
gemeenschappelijke droom : naar Mongolië met de motorhome! Die
hebben mekaar alvast gevonden .
's Morgens weer de dubbeldekker in,
boven op de eerste rij en de zon schijnt. Yes ! Dus het wordt een
buitendag. We klauteren de Calton Hill op oa, Het Nelson Monument ,
het Mational Monument
Maar voor mij is het uitzicht het
allermooiste. We kunnen bijna onze Tipi zien staan, 4 km verder aan
de haven.We dwarrelen door de Princess Street, werpen een blikje op
Camera Obscura, waar je als door een camera het leven op straat
waarneemt en met beelden een loopje wordt genomen. We stappen, na een
grondige controle het parlementsgebouw binnen, super elegant! We zijn
onder de indruk van de vriendelijke mensen . De overvolle terrasjes
in de zon !De groene Princess street Garden. Moe en voldaan met bijna
20 000 stappen op onze teller brengt de bus ons weer naar ons klein
huisje dat trouw op ons wacht!
20 juni
Als we Edinburgh verlaten passeren we
langs de Historische Forth Rail Bridge uit 1890. Ook een stopke waard
hoor. De brug was de eerste grote stalen brug ter wereld. Ze is 2 km
lang, hangt met 8 miljoen klinknagels aan mekaar en heeft een te
schilderen oppervlakte van 55 ha. To paint the Forth bridge is
hier synoniem voor een onmogelijke taak.
Onderweg doen we regelmatig stopkes die
in jullie bespaar, anders kan ik de rooie puntjes van Jos die onze
positie doorgeeft niet meer volgen.
Maar ik wil je toch nog even het
verhaal meegeven van een van de vele kastelen die we bezochten :
Hopetoun was gesloten. Er was een paarden evenement voor genodigden.
De bewaker liet horen dat er Belgen aan de toegangsweg stonden. Hij
zei dat de kasteelheer een vriendelijke man is, jullie mogen er vast
wel in. Jawatte we liepen dus zo wat alleen in het kasteel rond met
wat familie en genodigden, en ja de Kasteelheer vertelde dat er als
er mensen van zo ver kwamen die niet voor de deur kan laten staan. Er
hing een schat aan schilderijen met oa een Rubens van 2,5 op 4 m, een
Rembrandt en verschillende Italiaanse meesters!
|
