Hei Hei,

Voor één keer mag ik (mammie van Lenne) de blog aanvullen. Gewoon om de simpele redenen, eindelijk na 8 weken afwezigheid van ons kind 2, mogen wij naar Stavanger vertrekken.
Na een hele langzame werkweek achter de rug te hebben, staan we vrijdagavond gepakt en gezakt klaar. Eerst richting Hirtshals (Denemarken). GPS geeft aan 9 u 35 min. Hmm, als alles naar wens verloopt, zijn we, zoals gewoonlijk, veel te vroeg aan de boot!! Richting Nederland, Duitsland, Denemarken, alles verloopt prima. Half 10 staan we als 12^e in de rij. Kwart voor 12 vertrekt de boot. Dan maar wat foto’s nemen en een beetje slapen. Eens we op de boot zijn gaan we eerst een hapje eten om daarna onze ogen de kost te geven, toch wel indrukwekkend. Dan efkes een plek zoeken om zachtjes in te doezelen. Kwart na 3 gewekt door een stem dat we ons naar de auto moeten begeven. Snel naar de auto, joepie, Noorwegen! Nog 240 km. Duren die lang… Er lijkt geen einde aan te komen. Ligt dit nu omdat we maar een snelheid van max. 80 km/u mogen rijden of word ik wat nerveus om onze dochter terug te zien…
19 uur. Plaats van bestemming, Sandnes. Vlug Birte bellen (vrouwke van ons huurhuis!). We zien elkaar op de afgesproken plaats. Birte!!! Hu, een vrouw met … aan haar lijf! Vriendelijk, dat wel maar, vlug, want ik wil Lenne zo snel mogelijk zien. Maar .. waar ze ons mee naartoe neemt, amai. Na veel wauws en oohs zaten we temidden in een landschap ongelofelijk mooi. Heuvels met tussen de rotsblokken schapen, zo rustgevend, zo vredevol… Ik ben meteen verliefd op deze plaats. Uiteindelijk kwamen we aan aan ons meer met een roeiboot, want jawel, we hebben een eiland gehuurd. Trots en fier en vol ongeduld sta ik  daar na een rit van 22 uur. Maar Birte laat ons niet zo snel gaan. Ze vindt ons ‘so nice’ dat ze nog zoveel verhaaltjes te vertellen heeft.. Vlug al de bagage in de roeiboot en hup… Hilariteit alom, de roeiboot alle kanten uit behalve naar het eiland. Maar ventje, ge hebt dat zeer goed gedaan hoor! De warmte van ons huis kwam ons tegemoet. Wegens te laat, reed onze papa dan maar alleen os Lenne en Bie halen (Bie is hier voor 2 dagen). Bedden opmaken, alles een plaatsje geven en plots staat os Lenne voor de deur. Eindelijk…
Zondag 25 april
Opstaan. Naar buiten kijken, dank u zon!
Spek bakken, picknick klaarmaken en roeien naar de auto. Onze eerste uitstap gaat richting Byrkjedal. Aangekomen gaan Lenne en papa meteen het avontuur opzoeken en springen over stenen naar de andere kant van de rivier. Enkele nieuwsgierigen beginnen dit spontaan te filmen of maken foto’s van dit duo. Bie en ik houden het wat rustiger en zetten de flinstone-tafel klaar. Nadat iedereen zijn plasje heeft gedaan op de ‘metalen buis WC’ beginnen we aan onze tocht. Meteen pittig. Tussen rotssteentjes naar boven. Na 20 minuten klimmen en klauteren bereiken we de top. Wat de natuur ons daar heeft laten zien is zo onbeschrijfelijk mooi. Een waterval guist meters naar beneden. Nog een beetje omringd door de sneeuw. Iedereen zoekt zijn plaatske op om te kunnen genieten van dit mooi natuurmonument. Terug naar beneden komen we onze filmman tegen, blijkt een Zweed te zijn. Hij zegt tegen Lenne dat hij het filmpke wil laten zien aan de rivier. Na een ‘few minuts’ wachten krijgen we enkel te zien hoe onze papa en ons Lenne efkes in de camera zwaaien. Grappig, maar wel vriendelijk van onze Zweed! Dan rijden we richting Gloppedalsura Scree. 10.000 jaar geleden zijn kolossale rotsblokken naar beneden gevallen. Deze rotsblokken hebben gewoon een meer in 2 gescheiden. Indrukwekkend! Terug huiswaarts. Onderwegen komen we een winkel tegen waar we gewoonweg moeten stoppen. Ik kan deze winkel zeer moeilijk omschrijven. Eigenlijk draait de winkel om kaarsen, je kan deze ook zelf maken, maar je vindt er ook kunst, een kerstmarkt, edelstenen, gelei, pff, rare winkel maar de moeite waard om te stoppen. Weer buiten nemen we tijd om onze appel op te eten. Dan komt ons Lenne op de proppen met een sprookje dat uitgebeeld staat op de parking. Het gaat om 3 geiten en een trol. De trol wil de eerste geit opeten, maar deze heeft nog een grotere broer waardoor de trol schrokkerig wordt. Uiteindelijk komt het erop neer dat de grootste geit, euh ja, Lenne, wat gebeurt daarmee? Lenne is het einde vergeten! (De grootste geit wint het gevecht met de trol, die in het water valt en verdrinkt!). Gek, hier staan huizen met gras op hun dak! (Zal wel met isoleren te maken hebben zeker!) ’s Avonds spelen we met z’n vieren rummikub.
Half 11, slaaptijd.
Maandag 26 april.
Opstaan, regen! Bie vertrekt en moet rond half 4 aan de luchthaven zijn. Door het mindere weer veranderen onze plannen. Winkelen in Ikea! Na wat rondslenteren en een x-aantal rendiertjes rijker, rijden we richting eiland. Spaghetti eten. Omdat het nog steeds een beetje regent, rijden we niet naar de toren maar naar de zee. Daar steken 3 mega grote zwaarden in de grond. Hmm, goesting om te ijsberen…
We rijden naar de luchthaven. Nog efkes met Bie iets dronken om daarna afscheid te nemen. Bie, ik hoop dat je je geamuseerd hebt. Ik miste je in ieder geval al direct. Je bent toch even een deel van ons gezinnetje geweest!
Half 6 waren we uitgenodigd (samen met de ouders van Tim) bij Nina, Noorse mentor van Lenne geweest ( is nu mentor van Tim). Nog een vlugge kennismaking met Patricia en Rob (Tims ouders) op de parking bij Nina. Ik voel dat er direct een klik is met deze sympathieke mensen. Weer eens had ik het wauw-gevoel bij Nina thuis. Echt een beach-house. Hier zie je duidelijk dat Noorwegen geen arm land is. De rust die hier uitstraald is weer met geen woorden te omschrijven. Aanbellen bij Nina.
Nina, wat een uitstraling, wat een verwelkoming, je voelt de warmte in haar! Bij een tas koffie en Noors gebak, blijft ze vertellen, over haar 80-jarige moeder, haar zoon die piloot is, haar andere 14-jarige zoon die bijna 2 meter groot is.. Over ons Lenne en Tim hoe geweldig zij hun vindt.. Wat zitten wij daar als fiere ouders! We kunnen ons geluk niet op! Prachtige vrouw! Ze gaat Lenne zelfs een recept meegeven hoe je rendier klaarmaakt, inclusief ingrediënten. Half 9, de tijd gaat zo snel, tijd om naar huis te gaan. Had Nina bij aankomst Belgische chocolade gegeven. Bij het doorgaan zegt ze trots dat ze in één ruk al die chocolade gaat opeten. Ze vertelt me ook nog, als ze in België komt, ze zichzelf uitnodigt om bij ons te komen logeren. Nina, je bent van harte welkom en ik hoop dat dit ooit werkelijkheid mag worden! Zo zie je maar, hoe een regenachtige dag, zo mooi kan eindigen…
Dinsdag 27 april.
Mist!! Toch maar opgestaan want we krijgen bezoek. Gisteravond bij Nina had ik iedereen een beetje jaloers gemaakt met ‘ons eilandje’. Rob en Patricia heb ik dan ook meteen uitgenodigd om een kijkje te komen nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Vol bewondering staan ze rond half 11 op ons eiland. Als klap op de vuurpijl springen Jan en ik in het koude water. Had je Patricia haar gezicht moeten zien! Binnen voor een tas koffie en nog een gezellige babbel. 12 u, tijd om afscheid te nemen. Hun vlucht wacht niet, hopelijk duurt het deze keer geen 29 uur. Eten en Lenne naar het ‘sjukkehus’ brengen. Zij heeft een late en blijft vandaag op haar kot slapen. Voor ons is het ‘sightseeing time’. Stavanger, here we come! Onze auto op een parking achter laten en wat blijkt, al de mist is opengetrokken en we hebben een stralende zon. Eerst passeren we de jachthaven om vervolgens de smalle, gekleurde, gezellige steegjes in te slenteren. Rond 17 uur rijden we naar de toren. Door de Botanische tuin en het bos komen we aan de toren. Door het prachtige weer, hebben we een mooi panorama. Enkele foto’s nemen, nog wat hout smokkelen en we rijden richting Sandnes, onze thuishaven. Na het avondeten roeien we naar het efgoed waar we nog een stevige wandeling maken. Prachtig, in de bergen, temidden tussen de schapen met hun lammetjes… Weer een reden om te schrijven hoe mooi Noorwegen is! Terug op weg naar de roeiboot, stelt Jan voor dat ik het roeien op mij neem. Gretig, neem ik dit voorstel aan. Het water lag er nog nooit zo rustig bij als deze avond. Maar, problemen dat ik had! Meer dan 20 minuten heb ik erover gedaan over een stuk van pakweg 100 meter! Ach, kon Jan ook eens lachen.. Half 1, hoogste tijd om te gaan slapen. Mis os Lenne toch..
Woensdag 28 april
Regen, regen, regen,… Toch besluiten we om naar Dalsnuten te rijden. Lenne had gisteren nog laten weten dat voor vandaag haar shift verandert is naar een vroege. Gelukkig maar, deze namiddag was het weer helemaal barslecht. Eenmaal aangekomen, staan we met z’n vijven en 2 honden op de parking. Zat het weer hier voor iets tussen? Jassen en handschoenen aan, muts op en vertrekken maar. Met de slagregen in onze rug waren we na 100 meter al kletsnat. Maar we volharden want we krijgen al snel door dat we hier weer een zeer mooi stukje natuur te zien gaan krijgen. Na een uur bereiken we de top. Gelukkig valt het zicht nog mee. We staan op een hoogte van 324 meter. Raar, hier staat een brievenbus, open maken. Blijkt er een gastenboek in te liggen. Snel iets schrijven en dan aan de afdaling beginnen. We zijn nog maar net begonnen of daar staat een Noor ons vierkantig uit te lachen door de kleding die we aan hebben. En gelijk heeft die man. Kom nooit naar Noorwegen zonder goeie regenkledij. En dan heb ik het niet over een goei regenpak van bij ‘Eddy Slegers’! Toch maar niet picknicken. Als verzopen kiekens komen we thuis. Maar het was weeral zeer de moeite waard! Snel een warme douche, eten en naar het sjukkehus om Lenne op te halen. Rondleiding in het ziekenhuis. We gaan kennismaken met Susannah, haar huidige stagebegeleidster. Ze staat op OBA, observatieafdeling. Toen we daar aankwamen schrok ik toch wel even, zoveel verpleging! Susannah was zeer vriendelijk, iedereen trouwens. Dan naar spoed, waar ze zich moet gaan voorstellen. Maandag begint ze op deze afdeling. Zelfde tafereel, zeer vriendelijke verpleging en we krijgen van Kristina al direct te horen dat ze van ons Lenne gehoord heeft dat ze een goeie studente is. Weer ben ik fier op haar! Dan gaan we naar Nina. De vrouw waar we maandagavond op bezoek geweest zijn. Zij heeft Lenne 6 weken onder haar hoede gehad! Met een ‘big hug’ verlaten we haar afdeling. Nog een foto maken van Tim en Lenne in hun Noorse uniform. Spulletjes ophalen op Lenne haar kot en dan huiswaarts. File… Onderweg krijgt Lenne van Jelle een sms dat het in Retie 25 graden is.. Roeien en binnenblijven voor de rest van de dag. Dan maar een uitgebreide maaltijd maken. Na het eten maak ik al chocomousse klaar voor morgen. Morgen komen er een paar studenten van os Lenne haar kot frietjes eten. Nog wat rummikub spelen en den blog aanvullen. Blij dat ons Lenne weer hier zit! Slaapwel.
Donderdag 29 april
Gewekt door de schapenbellen. Bewolkt! Broodjes afbakken en ontbijten. Lenne slaapt uit tot 10 uur. Om half 11 rijden we naar haar kot zodat ze kan verder werken aan haar eindwerk. Jan en ik rijden terug naar Sandnes. Wij willen de andere kant van de baan de berg opwandelen in de hoop mooie foto’s van ons eiland te maken. Wij zijn amper 1km van Lenne haar kot en zien smalle huisjes. Uitstappen en kijken. Blijken deze van de Vikings te zijn geweest. Leuk! Dan rijden we verder naar de berg die we willen beklimmen. Een smal bruggetje met daaronder een kabbelende rivier brengt ons naar een schietstand waar we de auto achterlaten. Weide door en klimmen, klimmen, klimmen. Dan staan we aan de rots. Lijkt moeilijk te beklimmen, maar we proberen. Geen pad of weg, maar ineens staan we boven op de top. Zalig! Geeft een zeer goed gevoel, zolang ik maar naar voor kijk en niet naar beneden. Je ziet duidelijk dat dit door bergbeklimmers al is beklommen, overal steken hier op de top ogen uit, en wij doen dit allemaal zonder hulpmiddelen! Weer grenzen verlegd! Foto’s maken want we hebben een zeer goed zicht op ‘ons eiland’! Naar beneden, voetje voor voetje de rots af, door de wei. Toevallig komen we naast een overdekt stalletje met een picknick bank. Eten. Dan rijden we terug naar de rivier. Uitstappen en over stalen roosters van steen naar steen stappen. Daarna maken we nog een wandeling in Brastein zelf (is de naam van het domein waar we verblijven). Even op het plan kijken en wandelen naar Melsheinuten. Na een hele tijd wandelen staat er een bord Melsheinuten links inslaan. Weer geen pad of weg te zien. Proberen maar. Raar, maar we komen weer een bord tegen met Melsheinuten. (Melsheinuten is een megagrote rots op een rots!) Volgen, weer klimmen en halsbrekende toeren uithalen. Dan staan we weer op te top van de berg. Maar, waar is de steen? In de verste verte geen rots te zien die wij op de foto hadden bestudeerd. Dan maar terug naar beneden, maar dat was vlugger gezegd dan gedaan. Terug op de gewone wandelweg hebben we nog enkele km goed doorgestapt. We moesten op tijd thuis zijn, want we kregen bezoek. Zes uur en onze studenten stappen uit de roeiboot. Lenne, Tim (ons Lenne hare medestudent), Tom uit Zwitserland en studeert voor leraar en Sofia afkomstig uit Finland en studeert sociaal werk. Gezellige bende! Kennismaken met het eiland en dan naar binnen. De hapjes gingen er vlotjes in en de fietjes nog beter. Ze werden nog smakelijker gemaakt met joppiesaus! Als dessert had ik nog een zelfgemaakte chocomousse. Alles viel duidelijk in de smaak. Na een koffietje en nog wat heen en weer gelach, rijdt onze vrolijke bende terug naar Stavanger. Hier ga ik nog van nagenieten! Na de afwas is onze papa nog niet moe. 2 minuten later is zijn kaars helemaal uit. Zit de wijn misschien hier voor iets tussen? Bed in dan maar. Lenne en ik spelen rummikub. Os Lenne wint. Lenne leest nog een tijdschrift terwijl ik de blog aanvul. 12 uur, hoog tijd om te gaan slapen, slaapwel.
Vrijdag 30 april
7 uur, eerste maal dat ik de klok laat aflopen. Het is dan ook een hele bijzondere dag. Vandaag gaan we de beruchte ‘preikestolen’ beklimmen. Gordijn open en wat zie ik, mist!! Niet goed, maar ik houd me voor dat deze wel open zal trekken. Half 9 vertrekken we richting Lauvvik waar we de ferry nemen naar Oanes. Daar aangekomen rijden we nog een 20-tal km richting Preekstoel. 10 uur en vol goeie moed beginnen we eraan. Dit moet de kers op de taart worden! De mist blijft me parten spelen. Stel, je komt boven aan en je kan geen 604 meter naar beneden kijken… Het begint al onmiddellijk steil omhoog. Gelukkig zijn we zo goed als alleen aan de beklimming begonnen. Sommige stukken kan je gewoon elkaar niet passeren. Al snel belanden we bij de eerste sneeuw. Toch proberen om enkele foto’s te maken maar het blijft mistig. Onderweg komen we 2 Chinezen tegen, zij zijn al aan hun afdaling begonnen. Om kwart na 12 staan we op de ‘Preikestolen’. Maar, sh.., die verdomde mist. Iets wat me een kick moet geven, slaat bij mij om in een zware ontgoocheling. Smoske opeten, nog wat treuzelen en dan toch maar naar beneden. Tijdens die afdaling komen we die 2 Chinezen weer tegen. Zij gaan terug naar de top. Want, inderdaad, geloof het of niet, de mist trekt voorzichtig open. Jan had me al gezegd dat hij terug wilde. En we gaan terug, Lenne gaat alleen naar beneden. Mijn hoofd draait meteen weer positief, stel, dat we naar beneden kunnen kijken! Na 20 minuten staan we terug op de top, samen met de Chinezen. En ja hoor, na een 5-tal minuutjes trekt het zeer langzaam open. Voorzichtig neem ik een keepernagel vast en waag ik het om zeer voorzichtig naar beneden te kijken. Had ook nog het geluk om een boot voorbij te zien varen. Nog eens een keer op mijn buik liggen, zalig! Apetrots was ik! I did it! Dan beginnen we aan de afdaling. Heb nog enkele foto’s kunnen maken. Halverwege onze berg komt de mist en regen weer snel op. Maar het deerde me niet. Het geeft zo’n geweldig gevoel, zelfs met mijn uitgelekte modderschoenen aan (was onderweg in een serieuze modderpoel geschoven). Om kwart voor 4 stonden we terug aan de auto. Waarschijnlijk bij beter weer is de Preekstoel nog spectaculairder, maar het weer kan je nu éénmaal niet veranderen. Ik ben zeer blij dat we een 2^de keer terug zijn gestapt, ben supercontent! Moe reden we richting Stavanger, moest nog wat inkopen doen voor morgen, want inderdaad, morgen zit het avontuur Noorwegen erop. Ik kan onmogelijk deze uitstap van vandaag op papier zetten. Ik kan alleen iedereen aanraden mochten jullie in deze regio van Noorwegen zijn, beklim deze fjord ‘Preikestolen’! Begin er niet aan in een sportschoen, maar voorzie je van een degelijke wandelschoen! Ziezo, dit was mijn weekje op bezoek bij ons Lenne. Het gaat zeer moeilijk zijn om volgende week weer met 2 voetjes op de grond te komen. Ach, we zien wel..
Voor mijn verpleegstertje in spé, Veel liefs, je mammie x

01-05-2010 om 11:58 geschreven door lenne/tim  

(ahja, NOORwegen en kanTINE, bedankt voor het leuke rijmpje!:) en de rest ook natuurlijk voor hun reacties! het is altijd leuk om iets van het thuisfront te horen:))

29-04-2010 om 17:10 geschreven door lenne/tim