Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Op stap met een thuiswerker
Thuiswerk opbouwen Op stap met een thuiswerker
10-10-2009
Enquêtrice
Hoewel ik tot hier toe uitsluitend over het opstarten van mijn homeparty - business heb geschreven, zijn deze juweeltjes niet de enige bron van mijn inkomsten.
Enige tijd geleden heb ik me kandidaat gesteld om face-to-face enquêtes af te nemen. Bij mensen thuis. Dat voelt wel aan als werken. Bij elke deur waar ik aanbel, moet ik mezelf even opladen en beschermen. Het is ongelooflijk hoeveel mensen negatief zijn ingesteld. Door de negatieve mediaberichten zijn de meesten ook heel argwanend. Gelukkig is niet iedereen zo.
Eigenlijk is dit een spijtige evolutie. Dat we hier in het westen sowieso al minder "warm" zijn dat zal ook wel met onze geschiedenis te maken hebben. Ik begrijp alleen niet dat ik bedreigend zou kunnen overkomen. Als vrouw ben ik toch veel kwetsbaarder om ergens alleen binnen te gaan in een onbekend huis ?
"geen interesse" is ook een veelgehoord excuus. Dat is te gek om los te lopen. Mensen geven al te graag hun commentaar, te pas en te onpas. Als er dan officieel naar hun mening gevraagd wordt, dan sluiten ze zich af.
Het is natuurlijk ook "geen praatje maken" over een bepaald onderwerp. Er worden specifieke vragen gesteld. Maar er bestaat geen fout antwoord. Alles wordt anoniem verwerkt. En aan de hand van de resultaten worden er beslissingen genomen.
Aan de andere kant moet ik toegeven dat, wanneer ik toegelaten wordt om een vragenlijst te overlopen, er dikwijls heel verwarmende reacties volgen. Dan denk ik "er is nog hoop". Hoop op menselijke en maatschappelijke warmte.
Ja, ik verdien hier mee. Maar het aantal uren en negatieve reacties in acht genomen, vraag ik me af : doe ik dit voor het geld ? De mensen die positief reageren geven me hoop. De hoop dat er sowieso nog een maatschappij is, een gemeenschappelijk positief gevoel.
Mijn eerste conclusie is dat er heel veel eenlingen leven in hun "beschermende burcht". Angstige, achterdochtige, non-sociale, gesloten of negatieve gevoelens uitstralende individuen.
Mensen die weten wat "gelukkig zijn" is, die heb ik tot hier toe in de andere categorie gevonden.
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik nog iets heb geschreven. Excuses genoeg, maar ik focus me liever op de positieve gebeurtenissen.
De homeparty's zijn een schot in de roos. Voor mij persoonlijk omdat het niet aanvoelt als werken. Mensen reageren ook altijd positief. Dikwijls zitten ze bij de gastvrouw omdat ze zicht verplicht voelen. Maar naar het einde van de avond toe, komen ze losser en ondervinden dat er helemaal geen verplichting aan vast hangt.
Wat wil men nu meer ? * Even uit huis en toch niet ver weg. * Gezellig samen zijn. * Mensen ontmoeten en een babbeltje doen. * Naar mooie spullen kijken. * Passen, kijken, passen, vergelijken, ... naar hartelust. * Gewoon even tijd voor zichzelf. * Eens alleen aan zichzelf denken.
Kortom : op zo'n avond vliegen die 2 uurtjes voorbij.
Ook voor mij is het aangenaam "werken". Op voorhand controleer ik de collectie thuis en zie of elk juweeltje wel proper is en op zijn plaats zit. Terwijl ik dat doe, word ik al enthousiast want de collectie is écht wel mooi. Bij de gastvrouw geeft het me voldoening om alles mooi op de tafel uit te stallen. In de loop van de avond geniet ik van de sfeer en de spontaniteit van de gasten. Natuurlijk ben ik blij bij elke verkoop, hoe klein of hoe groot ook. Nadat iedereen genoeg "geshopt" heeft, ruim ik alles met heel veel zorg op en dikwijls volgt er nog een praatje met de gastvrouw. Men mag niet uit het oog verliezen dat zij ook blij is met haar bonus. Ze kan al snel voor 50 juweeltjes kiezen en soms nog veel meer ook.
Thuisgekomen doe ik nogmaals een controle van de collectie en kijk of alles wel verzorgd en mooi ligt voor de volgende afspraak. Daarna doe ik nog de administratie. Dat is het doorgeven van de bestellingen en dan moet ik enkel nog de collectie naar het centraal adres brengen. Een week later ga ik daar alles ophalen en kan ik gaan leveren.
Het doet me denken aan mijn kinderjaren. Toen speelden we winkeltje. Het was meer dan aan- en verkopen. De voorbereidingen, pakjes maken, etaleren, .... daar was het meer om te doen. En dat doe ik nu ook. Ik ben dus een gelukkige consulente. Bij Excellence weet men dat ondertussen al. En ik ben niet de enige.
Ik heb nog heel veel meer te vertellen. Morgen lees je daar dan over.
